Sunday, March 22, 2015

தன் மூட்டையே பற்றிப் படரும் பாகற்கொடி

நன்றி - திணை

கவி என்பவன் தன் சுய வியாபகத்துக்காக உற்பத்தியாக்கும் சரக்கு அல்ல.
கவிதை உண்மையில் நடைமுறை வாழ்வில் சம்பவிப்பது
                                                                                                                                -பிரமிள்

ஏனிந்த மேகங்கள் ஊர் ஊராக திரிகின்றனவென ஆதங்கம் கொள்ளும் ரோஸ் ஆன்றா தன் நிலத்தின் மனங்களையும் வண்ணங்களையும் அதன் பண்பு மாறாது அத்துத் தெறித்த பாசி மணிகளாகக் கிடக்கும் வார்த்தைகளில் தனக்கானதை கொத்திச் சேகரித்து நமக்கான வாழ்வின் அனுபவங்களையும் கீற்றாக காட்டிச் செல்கிறார்.

தன் மூட்டையே சுற்றி படர்ந்து பூத்துக் குலுங்கும் பாகற்கொடியென  சுட்டுப் பொசுக்கினாலும் எனக்கான இடத்தில்தான் நிற்பேன் என தன் ஆளுமையில் நம்பிக்கையோடு இருப்பவன் வாழ்வில் அன்றாடங்களில் நிகழும் போக்குகளில் சமூகம் எவ்வாறெல்லாம் குறுக்கிடுகிறதென அறியத் துவங்க கடும் சினம் கொள்பவனை பிரியங்கள் பாந்தமாய் இருக்கச் சொல்லும் வேண்டுதல் இயல்பாக இருந்தபோதும் ஆத்திரம் கொண்டு சினத்தை வெளிப்படுத்த வேண்டிய சூழலில் வெளிப்படுத்த வேண்டிய அவசியத்தை உணர்த்துகின்றன கவிதைகள். இச்சினத்தை சமயங்களில் பகடியாகவும் வெளிப்படுகிறது.

குவாரி குத்தகைதாரர்கள் சூழல் குறித்து அறம் போதிப்பது போன்று பூக்காமலிருக்கும் சிலுவை மரத்தினடியில் அமர்ந்து அன்பை போதித்து வாழச் சொல்லி எவரும் எளிதில் நெருங்கிவிடாது பறண்டி பெரிதாக சுவரெழுப்பும் பெருச்சாளிகளின் இரட்டைத்தனமான வாழ்வு குறித்தும், என்றென்றும் பீடத்திலிருப்பவன் பீடத்திலேயே இருப்பது குறித்தும் பகடி செய்பவர், வாஸ்துக்காரன் சொல்லியவாரே அமைந்த வீட்டில் குடியேறியதால் அடிக்கடி சகியின் அணைப்பிற்கு உள்ளாவது குறித்த குசும்பையும் வெளிப்படுத்துகிறார்.

தொகுப்பில் தொட்டாற்சிணுங்கியை இன்னொருக்கா சுருங்கச் செய்து விளையாடும் சிறுவனும் வந்து போவது நாம் பால்யத்தில் கொஞ்சம் விளையாண்டு வரச் செய்கிறது.

 எல்லோருக்கும் இயல்பாக படுவது கவிஞர்களுக்கு வேறொன்றாக தெரியும். அவசரமற்ற மனநிலையும் அதற்கு தோதாக இருக்கும். வயலில் மொட்டுக்களாக அமர்ந்திருக்கும் கொக்கு, வீழ்ந்தெழும் அதீதப் பறவையின் சிறகடிப்பு, பூக்களின் கைபிடித்து பாதுகாப்பாக  கரை சேர்க்கும் காற்று, பயந்து விழும் கனி, கண்ணாடியின் உட்புக முயற்சிக்கும் முத்துக் குயில், அணில் கடித்து மீந்ததை இருட்டுக்குள் கொண்டு போகும் வௌவ்வால்களென தொகுப்பில் லயித்து வாசிக்கவும் செய்திடுகிறார்.

வாழ்வில் நம் அவசர புத்தியால் எடுக்கும் பிழையான முடிவுகள் ஏற்படுத்தும் வினைவுகளை அறிந்தும் நிதானமற்று இருப்பது இயல்பாகிப்போவதை சிறகு ஒடித்து வந்தது நுணுக்கங்களை அறிந்து கொள்ளாது கழுகின் வாயில் சிக்கிக் கொள்வதாக முடித்திருக்கும் கவிதை நன்றாக சித்தரிக்கிறது. தொகுப்பில் தலைப்பு இல்லாதிருப்பது இப்படி எழுதும்போதோ அல்லது குறிப்பிட்டு சொல்லும்போதோ பக்க எண்ணை நினைவில் கொண்டு சொல்ல இயலாது இவ்வாறான தடுமாற்றம் ஏற்படுத்துவதை ரோஸ் ஆன்றா கவனத்தில் கொள்ளலாம்.

பெரும் இரைச்சலில் சிக்கிக் கொள்ளும் வலியை ஓடி நசுங்கும் நீர் பாட்டிலாக்கி, பங்காளிச் சண்டையில் கேட்பாரற்று நிற்பவர்களின் துயரை மழை நீராக வடியச் செய்து, கெடா குட்டியை ஈனாத ஆட்டை கொண்டாடும் சமூகத்தை அன்னம்மையாக காட்டி, வீட்டுச் செடியோடு தன் கம்பீரத்தை இழக்க விருப்பமற்று கருகிப்போகும் காட்டுச் செடியின் மூலம் இடமாற்றமே வாழ்வு என இச்சமூகம் நிர்பந்தப்படுத்தி வைத்திருக்கும் பெண்களின் துயர் கூறி, தொட்டிகளில் விடப்படும் மீன் குஞ்சுகள் இறந்துபோவது நியதியாக்கப்பட்ட அவலத்தோடு, வீட்டிலிருக்கும் பொருட்களில் தன்னை கரைத்துக்கொண்ட அப்பாவின் நினைவுத் துயரென வாசிப்பவர்கள் தன் சார்ந்த துயரங்களிலிருந்து மீட்டெடுக்கவும் செய்கிறார்.

வீட்டின் வெளியில் எரியும் விளக்கு வெளிச்சம் பக்கத்து வாசலுக்கு போய்விடாதபடி பார்த்துக்கொள்ளும் பெரும்பாலானவர்களின் மனப்போக்கு உடன் இருக்கும் உயிரிகள் மீதான கரிசனத்தை துடைத்து போட்டுவிட்ட சூழலில் வாழ்கிறோம் என்பதை ரோஸ் ஆன்றாவும் நினைவூட்டுகிறார். அலைபேசி டவரால்தான் சிட்டுக்குருவிகள் அழிந்துகொண்டிருக்கின்றன எனும் உரையாடல் உண்மையல்ல குருவிகளுக்கான வாழ்விடங்கள் சுருங்கிப்போனதுதான் உண்மையான காரணம் என்றொரு ஆய்வு வந்ததை நினைவூட்டும் விதமாக இருக்கிறது குஞ்சு பொறிக்க அலையும் தாய் பறவையின் துயர் கூறும் கவிதை. வெட்டுக்காரன் சுற்றிப் பார்த்து போனபின்பு மரத்திற்கும் பறவைக்குமான நெருக்கம் குறித்து நினைவில் தைக்குமாறு ரோஸ் அன்றாவின் வரிகள் உள்ளன.

''வீட்டுக்கு அருகிலேயே இருக்கும் மரம் செடி கொடிகளின் பெயரைக்கூட தெரியாத படைப்பாளர்கள்தான் அதிகம். அதில வந்தமரும் குருவிகளின் பெயரைக்கூட தெரியாது, அவர்தம் படைப்புகளில் ஒரு மரம் ஒரு குருவி என்று எழுதிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்'' என கொம்பு(குறிஞ்சி பெரும்பொழுது 2014) இதழில் கோணங்கியின் 'த' நாவல் குறித்த கட்டுரையில் கோணங்கி பயணிக்கும் ஊர்களில் இருக்கும் அரிதான மரங்கள், உயிரினங்களின் பெயர்களை பதிவுசெய்யும் அவரின் நுணுக்கம் குறித்து சிலாகிக்கையில் மேற்கண்டதை சொல்லும் நக்கீரனின் கூற்றை நாம் எவ்விதத்திலும் மறுக்க முடியாது. நாம் வாசிக்கும் கவிதை கதைகளில் இப்படியான அபத்தத்தை பார்க்கத்தான் செய்கிறோம். ஆனால் ரோஸ் ஆன்றா அவ்வாறெல்லாம் இல்லாது தன் மன்சார்ந்த (கொன்ன மரம், வராச்சி மரம், கும்புடுபுட்டான், முத்துக் குயில்) போன்று மரம் செடிகொடி மற்றும் உயிரினங்களின் பெயர்கனை கவிதைகளில் குறிப்பிட்டிருப்பது கவனிக்கத்தக்கது.

புது ஊருக்குச் செல்ல அப்பகுதியின் சொல்லாடல்களை எளிதில் உள்வாங்கிக்கொள்ள இயலாது மலங்க முழித்து பேசுவோரின் செய்கையை உற்றுப்பார்த்து அர்த்தம் கொள்வதை போல், பற்றுதலையும் மெனக்கிடலையும் கோரும் கவிதைகளோடு வந்திருக்கும் ரோஸ் ஆன்றாவின் 'நிலமெங்கும் வார்த்தைகள்' கவனிக்கப்பட வேண்டிய தொகுப்பாக வந்திருப்பது மகிழ்வுக்குரியதாக இருக்கிறது.

வெளியீடு
புது எழுத்து
2/205 அண்ணா நகர்
காவேரிப்பட்டினம்-635 112
விலை-ரூ.70

Wednesday, March 11, 2015

nantri: manal veedu

ந.பெரியசாமியின் தோட்டாக்கள் பாயும் வெளி
மதிப்புரை : வெளி ரங்கராஜன்

ந.பெரியசாமி தன்னுடைய கவிதைகளில் கையாளும் உரையாடல் மொழி அன்றாட வாழ்க்கைச் சித்திரங்களிலிருந்து பெறப்பட்ட தாகவும் அதே சமயம் ஒருவித எல்லையற்ற புனைவுத்தன்மையை உள்ளடக்கியதாகவும் உள்ளது. அது அவருடைய சொல்லாடல்களில் ஒரு இயல்பான ஓட்டத்தையும், ஒரு வினோத மான உறவுநிலையையும் சாத்தியப்படுத்துவதாக உள்ளது. 

கொசகொசவென கட்டங்கள் வரைந்து
சிறுசிறு புள்ளிகளை அடைத்து
அப்பா இது பூச்சிகளின் வீடென்றாள்
கோடுகளை அடுக்கி 
குட்டியாய் பொந்து வைத்து
அப்பா இது எலிவீடென்றாள்
பெரிது பெரிதாய் சதுரமிட்டு
தடுப்புகள் நிறைய வைத்து
அடுக்கத் தொடங்கியபடி
அப்பா இது பொம்மைகள் வீடென்றாள்
உயர்ந்த மரம் வைத்து 
கூடு ஒன்றை நெய்து
அப்பா இது காக்கா வீடென்றாள்
தடித்த குரலின் அதிர்வில் 
தாளிலிருந்து தத்தமது வீடுகளிலிருந்து
பூச்சிகளும் பொம்மைகளும்
நகரத் தொடங்கின சமையலறைக்கு 
- என்றபடி குழந்தைகள் அநாயசமாக வரையும் சித்திரங்கள் உருவாக்கும் உலகம் இவரது கவிதைகளில் இன்னொரு தளத்தை முன்வைக்கின் றன. இன்னும் சித்திரங்கள் வாகனமாவது, நிலவை தொட்டுப் பார்ப்பது, மீந்த மின்னலை சிப்பியுள் அடைப்பது என எல்லாம் சாத்தியப்படுகின்றன இங்கு. வண்ணக்கிளிகள் தானே சம்பவங்களை சித்திரங்களாக்கி உலகை உயிர்ப்புடன் வைத்திருக்க முடியும்.

இவை வாழ்வின் சாத்தியங்களை அதிகப் படுத்தும் தன்மை கொண்டிருக்கின்றன. பசுநிழல் சூலுற்று குட்டி நிழலாகிறது. கட்டங்கள் உயிர் பெறுதல், பொம்மைகளோடு உரையாடல், பாம்பு பூக்களை உதிர்த்தல், நட்சத்திரம் ஒன்றைப் பிடித்து அறையில் ஒளித்து வைத்தல், மேகத் துண்டு தலையணையாதல் என பட்டியல்கள் நீளுகின்றன. குழந்தைகள் ஒரு வினோத உலகில் சஞ்சரிக்க எண்ணற்ற வழிகள் கொண்டுள்ளனர். நிறைய வானங்களை உருவாக்கி நமக்கான வானத்தை தேர்ந்து கொள்ளும் சாத்தியமும் உண்டு.

ஆனால் வினோதங்கள் இப்படியே எல்லையற்று நீள முடிவதில்லை. குழந்தைகளை அடுத்தநாள் பள்ளிக்கு அனுப்பவேண்டியிருக் கிறது. நவீன கூலியாய் சீருடை அணியவேண்டி யிருக்கிறது. கால் பதியும் நிலம் ஓணானை தின்பதாக இருக்கிறது. தத்துவவாதிகளாலும், கலைஞர்களாலும், தேவதைகளாலும், வார்த்தை களாலும் நிரம்பிய அறைகள் வெறும் அறைகளாக இல்லாதிருந்தும் வெளியே இரைச்சல்கள் தனிமை யைக் குலைக்கின்றன. பொய்களால் பாத்திரங் களை நிரப்பிக்கொண்டே இருக்க வேண்டியுள் ளது. கண்ணாடியுள்ளிருந்து உருவங்கள் வெளிப்பட்டு தோற்றப்பிழைகள் நடந்தவாறு உள்ளன. புறாவின் சிறகைப்பற்றி மேலே செல்லும் போது வீடு நிலவாகத் தெரிகிறது. மரம், முயல், இணைமுயல், வேடிக்கை பார்க்க கல் என மனம் நிலைகொள்ளும் வெளியில் திடீரென தோட்டாக் கள் பாய்கின்றன. 

ஒரு இறுக்கமற்ற சொல்லாடல் தன்மை மாறிக் கொண்டிருக்கும் வாழ்க்கைத்தோற்றங்களை நெருக்கமாக உரையாடிச் செல்கிறது. யதார்த் தத்தை விழுங்கிக்கொண்டே புனைவுவெளியில் உறவாட இவை சாத்தியங்களை முன்வைக் கின்றன. யதார்த்தங்களும், வினோதங்களுமாக மாறிக்கொண்டிருக்கும் இத்தோற்றங்கள் ஏதோ ஒரு சலனத்தை புலப்படுத்தியபடி உள்ளன.

(வெளியீடு : புது எழுத்து)
nantri: manal veedu

Tuesday, March 10, 2015

ஏக்கம்

காலை நடை
மைதானம் நோக்கி மாறியது
அங்குதான் மரங்களை விட்டுவைத்துள்ளார்கள்
நாவல் கொன்றையோடு
கசகசாவும் நிறைந்திருக்கும்
ஒத்தையாய் நிற்கும் வேம்பில்
சடை சடையாய் காக்கைகள்
கொண்டுசென்ற இட்லியை பிட்டெறிந்து
பினி நீக்க இலை பெறுவேன்
வைத்தியர் சொன்ன
மண்டலக் கணக்குகள் முடிய
மறந்தேன் மைதானத்தை

தினசரி கனவில்
உடலிலிருந்து வேப்பம் பழங்கள்
உதிர்ந்து கொண்டிருக்க
கரைந்துகொண்டிருக்கின்றன காக்கைகள்.
*
தேவதை சாத்தான்

புடைத்துத் தொங்கும் நெல்லிகள்
மாடியில் உருள
மருண்டு ஓடிய அணிலோடு
லயித்திருந்த அந்தியில்
செங்குத்தாக நிற்கும்
சுழல் படிகட்டுகளில்
கொலுசை இசைத்தபடி
மறைந்து மறைந்து
தாவி ஏறிய நைட்டி
அன்பில் தேவதையாகவும்..
பேரன்பில் சாத்தானாகவும்...
நன்றி: படிகம் நவீன கவிதைக்கான இதழ்