tag:blogger.com,1999:blog-9497719500481502042024-03-13T23:46:05.679-07:00மதுவாகினிந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.comBlogger232125tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-38727904422094120942024-02-27T21:06:00.000-08:002024-02-27T21:06:28.457-08:00நன்றி: மலர்விழி<p><br /></p><p>புத்தகம் : அகப்பிளவு</p><p>ஆசிரியர் : நா பெரியசாமி</p><p>பதிப்பகம் : சொற்கள் பதிப்பகம்</p><p><br /></p><p>முதலில் புத்தகத்தின் முகப்பு அட்டை உள்ளிருக்கும் கருப்பொருளை சொல்லிவிடுகிறது. பின்னட்டையில் கவிஞர் சாகிப் கிரான் அவர்கள் காமம் என்பது குழந்தைமையின் முக்கிய தன் உணர்வு கூடிய வடிவம் என்பதே இத்தொகுப்பின் ரகசியம் என்று குறிப்பிடுவது மிகச்சரி. புத்தக வடிவமைப்பு மற்றும் ஓவியங்கள் கலை வடிவத்துடன் மிளிர்கின்றன.</p><p><br /></p><p>ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் இடையே ஆன காமம் என்பது ஒவ்வொருவருக்கும் தனிப்பட்ட பேசுபொருள் ஆகிறது. ஒரு கவிஞன் அதை கருப்பொருளாக எடுக்கும் போது தெருவோர கூடாரங்களில் இரு குச்சியை நட்டி கம்பி மேல் நடக்கும் சிறுமியின் முகம் தான் என் நினைவுக்கு வருகிறது. ரசனை என்னும் மெல்லிய கோட்டை கவிதை எங்கேனும் மீறிவிட்டால் உடனே கவிஞன் மீதான விமர்சனங்கள் பெருகிவிடும் அதே சமயம் அதைப் பற்றி சிறிதும் கவலைப்படாது என் கவனத்தை செரிவான சொற்களை காமத்தை அழகுப்படுத்த பயன்படுத்துவேன் என்ற உறுதியுடன் பெரியசாமி எழுதி இருப்பதாக தோன்றுகிறது.</p><p><br /></p><p>ஒரு கவிஞன் சர்வ வல்லமை பெற்ற ஒரு படைப்பாளியாக உயர்வது அவனுடைய கருத்துக்கள் எதைப்பற்றி எல்லாம் பேசுகிறது என்பதை பொறுத்து தான். 'லாஸ்ட் பெஞ்ச்' போன்ற இளையோருக்கான கவிதைகளையும், கட்டுரைகளையும், சக கவிஞர்களின் புத்தகங்களை வாசித்து விமர்சனங்கள் எழுதுவதிலும், இலக்கிய கூட்டங்கள் நடத்துவதிலும் பெரியசாமி அவர்களின் நேர மேலாண்மையைக் கண்டு வியந்திருக்கிறேன். </p><p><br /></p><p>இந்தக் கவிதைகளை நான் வாசித்த போது அந்தக் கவிதைகளினூடே பெண்ணின் மெல்லிய வெட்கமும், ஒரு ஆணின் காதலும், ரசனையும் காமமும் கலந்த பாடல் ஒன்று இசைக்கிறது.</p><p><br /></p><p>இந்தத் தொகுப்பில் </p><p> வன தேவதை என்னும் கவிதையில்</p><p><br /></p><p>"எதிர் நின்று </p><p>வேடிக்கை கண்ட புங்கைக்கு</p><p>மீந்த நதியைக் கொடுத்து</p><p>இலைகளை சிலுப்பிச் சென்றாள்</p><p>சுவைமுத்தம் கொண்டதாகத்</p><p>தளும்பியது புங்கை</p><p><br /></p><p>மாடியிலிருந்து ரசித்திருந்தவன்</p><p>இன்னும் மரக்கன்றுகளை</p><p>நட்டு வைக்கத் தீர்மானித்தான்</p><p><br /></p><p>வனங்கள் உருவாவது இப்படித்தான்"</p><p><br /></p><p>இது போன்ற பல கவிதைகள் நுட்பமாய் ரசிக்க வைக்கின்றன. காமம் சார்ந்த உணர்வுகளை மிக மெல்லிய குரலில் மனதுக்கு சொல்கிறது.</p><p><br /></p><p>"உன் சொற்கள் </p><p>எல்லாருடனும் போகும் நிலா போர்வைக்கு உடன் இருந்து </p><p>உறங்கும் நம்பிக்கை மிக்கது பாவங்கள் கழுவி ரட்சிப்பதில்லை நான் இருப்பேன் எனும் </p><p>பலத்தைத் தருவது"</p><p><br /></p><p>உங்கள் சொற்களும் இவ்வாறே நம்பிக்கை மிக்கதாக வெவ்வேறு திசைகளில் இலக்கிய வானில் சிறகு விரிக்கட்டும்.</p><p><br /></p><p>அன்பு வாசகி,</p><p>மலர்விழி.</p>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-4715338320376068102023-10-19T19:56:00.004-07:002023-10-19T19:56:44.643-07:00நன்றி: நுட்பம்<p> சுய பகடியில் பூத்த மலர்கள்</p><p>-ந.பெரியசாமி</p><p><br /></p><p><br /></p><p>"முழுமையற்ற, பரந்துபட்ட வாசிப்பு அற்றவர்களின் மதிப்பீடுகள் தவறான சித்தரிப்புகளையே உருவாக்கும். இத் தவற்றின் சுழலுள் சிக்கிக் கொள்ளாது தொடர்ந்து செயல்படுதலே விடுதலை உணர்வைத் தரும்."</p><p><br /></p><p>படுக்கையின் அருகில், மேசையின் மீதோ அமர்ந்திருக்கும் சோர்வு எக் கணத்தில் வேண்டுமானாலும் நம்மை கவ்விக் கொள்ள தயாராக இருக்கும். அது சிருஷ்டிக்கும் காரணகாரியங்களுக்கு நம்மை ஒப்புக் கொடுக்காமல், விலகி எதிர்கொள்ளும் தனித்துவமே வாழ்தலின் முழுமை. இம் முழுமையை எப்படி கைகொள்ளுதல் என்பதை அல்லது எதையெல்லாம் விலக்கி வைக்க வேண்டும் என்பதை தபசியின் கவிதைகள் உணர்த்துகின்றன.</p><p><br /></p><p>நம்முடன் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் சக மனுசர்/மனுசிகளின் பல்வேறுபட்ட மனபோக்குகளை சித்தரிக்கின்றன கவிதைகள். இதுவெல்லாம் நமக்கு தேவையில்லையென சட்டென முடிவுகொண்டு அடுத்த கட்ட நகர்விற்கு செல்ல வைக்கவும் இவரின் கவிதைகள் துணைபுரிகின்றன. தொட்டதெற்கெல்லாம் புகார்கள், சலிப்புகள், எரிச்சல்கள், அவநம்பிக்கைகள், இயலாமைகள் என வாழ்ந்துகொண்டிருப்போரின் மனபோக்குகளை கவிதைகளை காட்சிகளாக கொண்ட ஆல்பமாக "எல்லோரும் ஜடேஜாவாக மாறுங்கள்", ஜான் கீட்ஸ் ஆதவனைச் சந்தித்ததில்லை" தொகுப்புகள் உள்ளன.</p><p><br /></p><p>இவ்விரு தொகுப்புகளிலும் சமகால புழங்கு மொழி பிரதானமாக வெளிப்பட்டிருப்பதால் கவிதைகளை நெருக்கமாக உணரமுடிகிறது. மிக எளிய சொற்களால் மிக எளிய விசயங்களை பெரும் வீச்சோடு சொல்ல வைத்திருக்கிறது கவிதை சுதந்திரம். எத்தகைய புது முயற்சிகளை கவிதைகளில் மேற்கொண்டாலும் உணர்வை கடத்துதல் சிதைவுறாது இருக்க வேண்டும். அவ்விதத்தில் தபசியின் கவிதை முயற்சிகள் வெற்றி கொண்டுள்ளதை தொகுப்புகளில் கான முடிகிறது.</p><p><br /></p><p>பற்றுக...</p><p><br /></p><p>எல்லா கற்பனைகளும் உங்களுக்குச் சுகமளிக்கின்றன</p><p>பின்னிப் பின்னி பேசுகிறீர்கள்.</p><p>ரசம் சொட்டச் சொட்டப் பாடுகிறீர்கள்.</p><p>பெண்களை ஆஹா ஓஹோ என்கிறீர்கள்.</p><p>காதலை சிலாகிக்கிறீர்கள்.</p><p>காமத்துக்குச் சாயம் பூசுகிறீர்கள்.</p><p>என்னிடம் ஒரு கற்பனையும் இல்லை.</p><p>பழுக்கக் காய்ச்சிய இரும்புத் துண்டாக </p><p>யதார்த்தம் என் கையில்.</p><p>பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு</p><p>இறுகப் பற்றிக் கொள்கிறேன்.</p><p><br /></p><p>இவ்விரு தொகுப்புகளுக்குமான மையம் இக்கவிதை எனச் சொல்லலாம். கார்ப்ரேட்டுகள் தங்களுன் உற்பத்தி</p><p> பொருள்களை வியபாரமாக்க 'தினங்கள்' கொண்டாடப்படுவது, அரசின் மூடத்தனமான திட்டங்களால் எதிர்கொள்ள இயலாத மக்களின் அவதி என சாமானியர்களின் அன்றாடச் சிக்கல்களை தன் கவிதைக்கான பாடுபொருளாக மாற்றம் கொள்ளச் செய்வதில் கவிஞரின் திறன் வெளிப்படுகிறது.</p><p><br /></p><p>பெரும்பாலானவர்களின் அன்றாடங்களின் வாழ்வில் தவிர்க்க இயலாது போன சமூக ஊடகங்களின் கருத்து கூறல், அதற்கான குறியீட்டு பதில்கள், அதனால் உருவெடுக்கும் மனப்போக்குகளை கவிதைகளில் வெளிப்பட்டிருப்பது நன்று. </p><p><br /></p><p>உபகாரம்</p><p><br /></p><p>' உன் நிலம் பற்றி எழுது' என்கிறீர்கள்</p><p>என் நிலம் பற்றி எழுத என்ன உள்ளது?</p><p>பாளம் பாளமாய்</p><p>வெடித்துக் கிடக்கிறது.</p><p>யாரேனும் ஒரு குவளை நீர் ஊற்றுங்கள்.</p><p>ஏதேனும் முளை விடலாம்.</p><p><br /></p><p>எதையாவது செய்யச் சொல்லி ஏராளமான கருத்துக் குவியல்கள் நம்மை முழ்கடித்தபடியே உள்ளன. ஆனால் செயலாற்ற யாரும் இல்லை. செயல்பாடே மாற்றங்களை உருவாக்கும். தபசி இப்படியாக நறுக்குத் தெறித்தார்போல் சொல்லிச் செல்கிறார்.</p><p><br /></p><p><br /></p><p>நாம் பார்க்கும், கேள்விபடும், சமூக நிகழ்வுகள் பெரும்பாலானவை கவிதைகளாக மாற்றம் கொள்ளச் செய்திருக்கிறார் தபசி. கவிதைகளில் உரைநடை தன்மை மேலோங்கி இருப்பினும் கவிதை உணர்வை வெளிப்படுத்த தவறாதிருப்பதால் சலிப்பற்று வாசிப்பை தொடர முடிகிறது. </p><p><br /></p><p>நாம் பெரும்பாலும் எதிர்கொள்ள நேரிடும் புறக்கணிப்புகளை எளிதாக கடந்து வர இவரின் கவிதைகள் நம்பிக்கையூட்டும். இலக்கிய உலகில் மிக சாதாரணமாக நிகழ்ந்தபடி இருக்கும் கோஷ்டி சேர்ப்பு, சாதி சேர்ப்பு, கருத்துச் சேர்ப்பு, கட்சி சேர்ப்பு என கூட்டமாகி, கூட்டத்துக்குள் இருப்போரை கொண்டாடும் போக்கின் அபத்தத்தையும் கவிதையாக்கி இருக்கிறார்.</p><p><br /></p><p>'சர்ப்ப நதி' என லா.ச.ரா குறித்த நீண்ட கவிதை குறிப்புகள் இவரின் வாசிப்பின் ஆழத்தை, சிந்தனை போக்கை உணர்த்துகின்றன. </p><p><br /></p><p> தபசியின் நெடுநாள் பயணிப்பு, தொடர் எழுத்துச் செயல்பாடு, முடங்கிப்போகாத மனப்போக்கு எல்லவற்றையும் சுய பகடியோடு கடந்துபோதல் தனி மனிதர்களுக்கு எவ்வளவு பலமானது என்பதை கவிதைகள் உணர்த்துகின்றன. வாசித்துக் கொண்டிருக்கையில் சட்டென எதேனும் ஒரு கவிதை வண்ணத்துப் பூச்சியாக பறந்து நம்மை தொடரச் செய்யும் தன்மை தொகுப்புகளில் இருப்பதால் தபசி கவிதைகளை நம்பிக்கையோடு வாசிக்கலாம்.</p><p><br /></p><p>வெளியீடு: வேரல் புக்ஸ்.</p>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-33438550080927358212023-10-10T22:06:00.001-07:002023-10-10T22:06:13.927-07:00நன்றி: அம்ருதா<p><br /></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">நிர்வாணம் ஆயுதமாதல்.</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">-ந.பெரியசாமி</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">இச்சன்னல் வழியே
தெரிவது</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">வானத்தின் ஒரு
பகுதிதான்</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">என்றான்.</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">முழுவானமும் தெரியும்
வசமாய்</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">ஒரு ஜன்னல் செய்ய
முடியுமா?</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">- பிரான்சிஸ் கிருபா.</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">எந்த ஒரு போர்
குறித்தும் முழுமையான பதிவு, உண்மையான இழப்புகள் குறித்த விபரம்</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;"> வந்துவிடுவதில்லை.</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;"> அதிகாரபூர்வமாக தெரிந்தவர்களும்
சொல்வதில்லை. இலங்கையில் நிகழ்ந்த இன அழிப்பொழிப்பு குறித்தும் அப்படியான நிலையே.
இலக்கிய பிரதிகள் மூலம் ஒரு சித்திரத்தை உருவாக்கி பார்த்துகொள்ளலாம்.</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;"> இலங்கையில் நடந்த மாபெரும் மனிதப்
படுகொலை, இன அழிப்பு குறித்து சிறு சிறு பகுதிகள் மூலம் ஒட்டுமொத்த சித்திரத்தை
உருவாக்கும் முயற்சியே ஷோபாசக்தியின் எழுத்துகள்.</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;"> இது அவரது ஐந்தாவது நாவல். மடியில்
படுக்கவைத்து தலைகோதியவாறு கதை கூறும் பாங்கு அவரது மொழிக்கு உண்டு. 'இந்த
உலகத்தில் ஒரே ஒரு கதைதான் உண்டு' எனும் சொல்லாடல் நாவலில் அவ்வப்போது வருவதற்கான
காரணத்தை நாவல் தன்னுள் கொண்டுள்ளது.</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">தன் தேசத்திலிருந்து
வெளியேறி, பிற நாடுகளில் அகதியாக அலைவுறுபவனின் வாழ்வில் அமைதி உருவானதா என்பதை
தேட வைப்பதே 'ஸலாக் அலைக்' நாவலின் கதை.</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">1950 டிசம்பர் 14 இல்
அமைக்கப்பட்டு ஜெனிவாவில் அமைந்துள்ள அகதிகளுக்கான ஐக்கிய நாடுகளின் ஆணையம்
என்னும் ஐக்கிய நாடுகள் அமைப்பானது அகதிகளைப் பாதுகாப்பதற்கும், ஆதரவளிப்பதற்கும்,
அரசின் அழைப்பினாலோ அல்லது ஐக்கிய நாடுகளின் அழைப்பினால் அகதிகளை மீளத்
திரும்புவதற்கோ அல்லது மீள் குடியமர்விற்கோ உதவுதலை கருப்பொருளாக கொண்டதாகும்.</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">இவ்வமைப்பு தரும்
நம்பிக்கையே</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;"> தன் தேசத்திலிருந்து தப்பிப் போய்
தஞ்சமடைந்து எப்படியாகினும் இவ்வுலகில் வாழ்ந்திடலாம் என புலம்பெயர காரணமாக
இருந்துவிடுகிறது. பிற நாடுகள் சிவப்பு கம்பளம் விரித்து வரவேற்று வாழ
வைத்திடுகிறதா, அகதிக்கான அடையாள அட்டை பெறுதல் அவ்வளவு எளிதாக உள்ளதா என்பதை
நாவல் விவரிக்கிறது ஜெபானந்தன் என்பவரின் கதை மூலம்.</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">கந்தஞானி, சாவித்திரி
இணையரின் ஆதரவில் ஜெபானந்தனுக்கு கிடைக்கும் வேலையை கொண்டு உமையாளின் துணையோடு
எப்படியும் இத்தேசத்தில் வாழ்ந்திடலாம் என நம்பி அகதிக்கான அடையாள அட்டை பெற
அனுப்பும் கோரிக்கைகள் நீங்கள் சொல்லும் காரணங்கள் அரசுக்கு ஏற்புடையதல்ல, நீங்கள்
இத்தேசத்தைவிட்டு வெளியேற வேண்டும் எனும் பதிலால் ஏற்படும் வேதனைகளை மீண்டும்
மீண்டும் முயற்சிப்பதன் மூலம் நம்பிக்கை எனும் துளிர்ப்பை கொண்டு ஒளிந்தோடி வாழ
வேண்டி இருப்பதன் துயரை</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;"> சொல்லிவிட முடியாது. நாவலை
வாசித்துதான் உணர முடியும்.</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">" வயிறு முட்டத்
தண்ணீர் குடித்தேன் மனம் சற்று ஆறிப்போனது. இந்த மனம் உண்மையிலேயே
விசித்திரமானதுதான். சில சமயங்களில் ஒரு கோப்பை நீரிலேயே தணிந்து விடுகிறது. சாவு
எதிரே நிற்கும் போதும் இந்த மனம் ஏதோவொரு நம்பிக்கையை பற்றிக் கொண்டு விடுகிறது.
கடைசி நொடியிலும் ஒரு அற்புதத்தை எதிர்பார்க்கிறது" நாவலில் வரும் இப்பகுதியை
வாசித்ததும் கோடான கோடி அகதிகளின் அகத்தில் உருக்கொள்ளும் இத்துளிர்ப்புதான்
அவர்களை வாழச் செய்கிறது. ஓடியும் ஒளிந்தும் வாழ்ந்துகொண்டிருப்பதை உணர முடிகிறது.
கொரான காலத்தில் நோய் முற்றி மருத்துவமனையில் தனித்து தினசரி செத்துக்
கொண்டிருப்பவர்களை பார்க்கிறபொழுதெல்லாம் எனக்கு இந்நிலை வராது, எப்படியும்
குணமாகி வெளியேறிவிடுவேன் எனும் நம்பிக்கை என்னுள் திரண்டிருந்த காலமும் நினைவில்
இருக்கச் செய்தது.</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">உழைப்புச் சுரண்டல்
என்பது உலகின் அரிச்சுவடி போலும். ஜெபானந்தன் தன் பார்க்கும் வேலை குறித்து
விபரித்து செல்வதிலும், முடியப்பனின் கதை மூலமும் அறிந்துகொள்ள முடிகிறது. கடின
வேலை பளுவால் நேர்ந்த தவற்றிற்காக சித்ரவதைக்கு உள்ளான போது அதிலிருந்து தப்பிக்க
முதலாளியின் முன் தன்னை நிர்வாணமாக்கி நின்ற முடியப்பனின் செயல் நம்மை திகைக்கச்
செய்கிறது. எளியவர்களுக்கு நிர்வாணம் கூட ஆயுதமாக மாறத்தான் செய்கிறது.</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">"தந்தைக்கு
முன்பாக மகனை அடிப்பது, தந்தையை கொன்றதற்கு சமானம்" என நினைத்து வாழ்ந்த
ஜெபானந்தனின் பிராயத்தில் தன் தந்தையின் முன்னே, தாயும், சகோதரியும் அமைதிப்
படையினரால் சிதைந்து போய், அவர்களிடம் இருந்து தப்பி வந்த கதைப்பகுதியை
வாசிக்கையில் அரசியல் பிரச்சினைகளை</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;"> தன் படைப்புகளில் வெறும் பிரச்சாரம் என
எவரும் ஒதுக்கிட முடியாது, மொழியின் நுட்பத்தோடும், அழகியலோடும் சொல்லிச்
செல்வதில் தேர்ந்த ஷோபா சக்தி தன் படைப்புகளை அரசியல் துண்டு பிரசுரம் எனச்
சொல்வது ஏற்புடையது அல்ல என்பதை நம்மால் உணர முடிகிறது. "அய்யா... வாங்க,
வாங்க நாங்கள் இந்திரா காந்தி அம்மாவுக்குதானே ஆதரவு" எனும்</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;"> சொற்களை வாங்க மறுத்த காதுடையவர்களாக
அமைதிப்படையினர் இருந்ததனால் நமக்கும் உண்டான எரிச்சல் "ராசீவ் காந்தி
மகிமையை காட்டிவிட்டார்" என்பதை வாசிக்கையில் கடந்திட முடிகிறது.</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">விதைப்பதையே அறுவடை
செய்ய இயலும். ஆயுதங்களை விளைவிக்க அகிம்சையை அறுவடை செய்ய இயலுமா?</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">அகிம்சையால் தன்
குறிக்கோளை அடைய முடியும் என உலகுக்கு உணர்த்திய காந்தியடிகளை</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;"> பிறப்பித்த நம் தேசத்தில் ஆயுதங்களால்</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;"> சிதைந்த வரலாற்றை வடுவாக கொண்ட கதைகள்
கொண்ட ஈழம் நமக்கு விட்டுச் சென்றுள்ள படிப்பினைகள் ஏராளம். ஈழத்தில்
கந்தியடிகளின் அகிம்சையை ஆயூதமாக்கி போராடியிருந்தால் இத்தகைய இழப்புகள் இல்லாது
இருந்திருக்குமோ, அகிம்சையை மதித்த பிரட்டீசாரின் இயல்பு சிங்களத்தவர்களிடம்
இருந்திருக்குமா?, போராட்டக்காரர்கள் என்ன ஆயுதம் எடுக்கவேண்டும் என்பதை
தீர்மானிப்பவர்கள் அதிகாரத்தில் இருப்பவர்கள்தானா? எதையும் அரிதியிட்டு
கூறமுடியாது மனதுள் தத்தளிப்புகளை ஏற்படுத்திக் கொண்டே இருந்தது நாவல்.</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">போராட்டக்காரர்கள்
ஆயுதங்களை நம்பியதில்கூட இருக்கும் நியாயத்தை உணரலாம், ஆனால் அமைதியை உருவாக்கச்
சென்ற இந்திய அமைதிப்படையினர்கள் கூட ஆயுதங்களைக் கொண்டுதானே அமைதியை
ஏற்படுத்துவதாக சென்றார்கள். அவர்கள் மக்களுக்கு இழைத்த நம்பிக்கை துரோகங்களை
வெப்பமடைந்த உடலோடுதானே வாசிக்க முடிந்தது, ராசீவ்காந்தியை நம்பியவர்கள்,
இந்திராவை நம்பியவர்கள் நாங்கள் என தஞ்சமடைந்தவர்களைக்கூட விட்டுவிடாது கொன்று
குவித்த செயல்களை பார்க்க எந்த அறத்தை ஒப்பிடுவது?.</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">ஷோபா சக்தியின்
எழுத்துகள் சார்பற்றவை. பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் குரல். சிங்கள ராணுவம், புலிகளின்
இயக்கம், அமைதிப் படையினரின் தொந்தரவு என மும்முனைத் தாக்குதலுக்கு பயந்தும்
பதுங்கியும் வாழ்ந்த மக்களின் பிரச்சினைகளை தொடர்ந்து வெளிப்படுத்துக்
கொண்டிருப்பவர். தான் சார்ந்த இயக்கம், அமைப்பு, தனக்கு பிடித்த தலைவர்கள் குறித்து
நாயகத்தன்மை அல்லது குலசாமியாக்கி கொண்டாடும் பொதுபுத்தியோடு இருப்பவர்களுக்கு
அமைப்போடும் தலைமையோடும் கருத்து முரண்பாடு கொண்டு தொடர்ந்து அதன் விளைவுகளை
எழுத்தில் கொண்டுவந்தபடி இருக்கும் ஷோபாசக்தியின் செயல் தொடர்ந்து
விமர்சிக்கப்பட்டு வருவது தவிர்க்க இயலாததாகிறது. இந்நாவலிலும்
"வேலுப்பிள்ளையின்ர வளர்ப்புப் பிழைதான் காரணம்" எனும் கூற்று
ஈழப்போராட்டம் குறித்து நம்முள் பல யோசிப்புகளை உருவாக்கிச் செல்கிறது.</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">நமக்கு விபரம் அறிய
நடந்த போர்களால் மனிதகுலம் சருகளவேனும் கூடுதல் பலனை பெற்றிருக்குமா?
அப்படியிருக்க போர்கள் முன்னெடுக்கப்படுவதன் அவசியம் எங்கிருந்து வந்தது? உற்பத்தி
செய்த போர்க் கருவிகளை பயன்படுத்த வேண்டிய கட்டாயத்தால் போர்ச் சூழல்
உருவாக்கப்படுகிறதா? இழப்பின் துயர்களையும், வலியையும், நிலங்களையும், பொருளையும்
இழந்துகிடப்பது சாமானியர்கள்தானே, அகதிகளாக பிறப்பெடுப்பதும் அவர்கள்தானே.
எளியோரின் வாழ்வை சிதைக்கும் போரில் எத்தனாயிரம் குழந்தைகளை இழந்திருப்போம்.
போர்க் கருவிகள் ஏவுபவனைப் போன்று நேயமற்றவைகள்தானே. குழந்தைகளை கொல்லாமல்
இருக்குமா? எதற்காக, யாரால் கொல்லப்படுகிறோம் என்பதைக் கூட அறியாது
இறந்துபோவோர்களின் கண்களை எப்பதிலைக்கொண்டு மூடப்போகிறோம். தலைமுறைகள் கடந்தும்
நோய்மை பீடிக்கச் செய்யும் போர்கள் எதற்காக? நாவல் நம்முள் நிறைய கேள்விகளை
உருவாக்கியபடியே செல்கிறது நாவல்.</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">ஆன்மா, உடல்,
பாஸ்போர்ட் என மூன்று மூலகங்களைக் கொண்டது அகதிகளின் உயிர் என்கிறார். உங்களது
ஆன்மா இருண்டு போய் இருக்கலாம், உடல் சிதைந்து போய் இருக்கலாம், உங்களிடம்
செல்லும்படியான பாஸ்போர்ட் ஒன்றிருந்தால் எதையும் கடந்து செல்ல முடியும்
என்கிறார். அடிக்கடி அடையாளத்தை பதியவேண்டி இருப்பதற்காக தன் பத்து விரல்களையும்
அயர்ன் பாக்சில் தீய்த்துக் கொண்டவரின் கதையை வாசிக்கையில் தன்னிச்சையாக விரல்களை
தடவிப்பார்க்கச் செய்தது.</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">தொடர்ந்து துயரோடு
வாழும் ஜெபானந்தனுக்கு கிடைத்த பாஸ்போர்ட் ஒன்றில் தலையை மாற்றி பிரான்சு செல்ல
அங்கும் உண்மையறிய மீண்டும் தன் துயர்வாழ்வை தொடரும் ஜெபானந்தனைப் போன்று எண்ணற்றவர்கள்
வாழ்ந்துகொண்டுதான் இருப்பார்கள். அது அவர்களுக்கு பழகிபோய் இருக்கக் கூடும்.
இப்படியானவர்களும் உலகில் வாழ்ந்துகொண்டுதான் உள்ளார்கள் என்பதை அறியத்தருகிறார்
ஷோபாசக்தி. என்றாவது அவர்களின் வாழ்வில் அமைதி உண்டாக நாமும் ஒருமுறை சொல்வோம்
ஸலாம் அலைக்.</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">நாவலை வாசித்து
முடித்ததும் ஒசூர் அருகிலிருக்கும் கெலவரப்பள்ளி அணையிலிருக்கும் அகதிகள் முகாமில்
இருப்போருக்காக நாம் என்ன செய்துள்ளோம், நம்மை நம்பி வந்தவர்களை என்னவாக
வைத்துள்ளோம். திறந்தவெளி சிறைக்கூடமாகத்தானே இருக்கிறது. இனப்பற்று, மொழிப்பற்று
என பேசிக்கொண்டிருப்பதிலிருக்கும் உண்மைதன்மை குறித்து குற்ற உணர்வையும் நாவல்
ஏற்படுத்திச் செல்கிறது.</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">(ஒசூரில் நிகழ்ந்த
புரவி இலக்கிய கூடுகை - 3</span><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="color: black; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span lang="TA" style="color: black; font-family: "Latha",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial;">25-12-22 ல் வாசிக்கப்பட்ட கட்டுரை)</span><span style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<!--EndFragment-->ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-55612595184180098872023-10-10T22:02:00.000-07:002023-10-10T22:02:32.022-07:00நன்றி: கல்குதிரை<p> மனிதகுமாரர்கள் பிறந்து கொண்டே இருப்பார்கள்...</p><p>-ந.பெரியசாமி</p><p><br /></p><p><br /></p><p>கவிதைகளில் நாம் பயன்படுத்தும் சொற்கள் அர்த்தமிக்கவையாக இருக்கவேண்டும். நம்மால் வாழ முடியாத வாழ்வை கவிதைகள் காட்சிபடுத்திவிடுவதில்லை. அது நம்மால் வாழ ஏதுவாக உள்ளதையே முன்னெடுக்கும். அதற்கான மனதை நாம்தான் தகவமைக்க வேண்டும். அதற்கான இழப்புகள் குறித்து கவலைகொள்ளாதிருக்க சாத்தியப்படும். அப்படியான சாத்தியப்படும் மகத்தான வாழ்வை காட்சிபடுத்துகின்றன ஸ்ரீநேசன் கவிதைகள். இவரின் சொற்கள் விழிபிதுங்கச் செய்யாது நம்முடன் ஒருவித இணக்கத்தை உருவாக்கக் கூடியவை.</p><p><br /></p><p>' தப்பு விதை' மற்றும் ' கடவுள் மட்டும் எப்படி ஜெயிக்கிறார்' தொகுப்பிலிருக்கும் கவிதைகளில் வெளிப்படும் சமூகப் பார்வை குறித்தே இக் கட்டுரை. நிலத்திற்கும் மனிதனுக்குமான பிணைப்பே சமூகம் எனும் என் புரிதலின் அடிப்படையில் என் வாசிப்பை தொடங்கினேன்.</p><p><br /></p><p>எதன் மீதும் எத்தகைய படபடப்பும், அவசரமும் இல்லாது ஆழ்கடலின் அமைதியில் வெகு நிதானமாகவே சொற்களை பிரயோகப்படுத்துகிறார். இத்தகைய நிதானத்தை தந்திருக்கும் அனுபவ முதிர்ச்சி மெச்சத்தக்கதாகவே உள்ளது.</p><p><br /></p><p>ஏதேனுமொரு பயணத்தில் எதையாவது பார்க்க, எங்கேயேனும் நின்றிருக்க நம்முள் ஒருவித அமைதி உருக்கொள்ளும். அத்தகைய அமைதியை, பொதுபுத்தியில் சொல்வதென்றால் பாசிட்டிவ் எனர்ஜி என்போம். </p><p>.....</p><p>பற்கள் உறுதியுறுக</p><p>பார்வை கூர்மையடைக</p><p>புதிதாக மனம் துலங்குக</p><p>அதில் அன்பும் கருணையும் மலர்க</p><p>உணர்ச்சியில் கலந்தூறிக் கற்பனை கனலுக</p><p>சொற்களுக்கு மந்திரப்பித்தேறுக</p><p>இனிது இனிது ஒவ்வொரு பிறப்பும்</p><p>குடும்பமும் ஊரும் உறவாய்க் குழுமும்</p><p>ஒவ்வொரு தேசமும் உடலாம் உணர்க</p><p>...........</p><p>இப்படியாக இதற்கு முன்னும் பின்னுமாக நம்பிக்கையூட்டும் வரிகளைக் கொண்ட'மெய்ந்நலக் காப்பு' கவிதையை வாசிக்க உருக்கொள்ளும் எனர்ஜி ஒவ்வொருவரும் உணரத்தக்கதாக உள்ளது.</p><p><br /></p><p>நம்மவர்களிடையே இருக்கும் சில பழக்கங்கள் குறித்து யோசித்தால் அது அறிவுக்கு புறம்பானதாகவே இருக்கும். ஆனால் சில பழக்கங்களை ஆராயாமல் கடைபிடிப்பது இயல்பாகிவிடும். அது பிடித்தமானதாக இருப்பதால், அல்லது தேவையானதாக இருப்பதால் அது குறித்த ஆராய்ச்சிக்கு போகமாட்டார்கள் 'பக்தர்' கவிதையில் இருக்கும் எள்ளல் ரசிக்கத்தக்கதாக உள்ளது.</p><p><br /></p><p>மனித சமூகம் தனக்கான வேடிக்கை பொருளாக இயற்கை வாழ் உயிரினங்களை கருதிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால் அவைகளுக்கு நாம் வேடிக்கை பொருளாக இருப்போம் என்பதை நினைவூட்டுகிறது 'வெளியே வீடு' கவிதை.</p><p><br /></p><p>பால்யத்தில் ஊரில் பால்காரப்பாட்டியை மிகவும் பிடிக்கும். கறந்த பாலோடு நீரை கலக்காது விற்பது எல்லோருக்கும் மிகுந்த ஆச்சரியம் உண்டு. அது குறித்து ஒரு நாள் கேட்டபோது, வாங்கிப்போற வீடுகளில் குழந்தைகளுக்கும் கொடுப்பாங்க, குழந்தைகளை ஏமாத்தக் கூடாதுல்ல, நல்ல பால் கிடைக்குமென நம்பிதானே வருகிறார்கள், அவர்களை எப்படி ஏமாற்ற முடியுமென்றது நினைவில் தோன்றியது 'தப்பு விதை' கவிதையில் வரும் அம்மாவை கண்டதும்.</p><p><br /></p><p>தப்பு விதை</p><p>*</p><p>தையில் தானாய் விளைந்த பூசணியை</p><p>வீடு வீடாகக் கொடுத்து மாளவில்லை அம்மாவுக்கு</p><p>முருங்கையோ வாழையோ ரெண்டு கேட்டு வருபவர்களுக்கு</p><p>நான்காகவே கொடுப்பார்கள்</p><p>சாபம் பெற்றதுபோல் என் தோட்டம் சும்மா கிடக்கிறது</p><p>கேட்பவர்களுக்கெல்லாம் அள்ளி அள்ளி</p><p>தர வேண்டும் என்ற ஆசை மட்டும் அளவில்லை</p><p>இங்கிருந்து ஊற்றெடுக்கவில்லையே ஒரு வரியும்.</p><p><br /></p><p>இக் கவிதையில் வரும் அம்மாவை நம் வீட்டில், தெருவில், ஊரில் பார்த்ததுண்டு, ஆனால் கவிதைக்கான கருப்பொருளாக மாற்றம் கொள்ள செய்யாமல் விட்டது குறித்து குற்ற உணர்வையும் கவிதை நம்முள் ஏற்படுத்தவே செய்கிறது. இரண்டு தொகுப்புகளிலும் மனிதர்களுள் இருக்கும் மகத்தான பண்புகளை தன் கவிதைகளில் காட்சிபடுத்தியிருக்கும் ஸ்ரீநேசனை மனம் அருகமர்த்திக் கொள்கிறது.</p><p><br /></p><p>கனிவும் கருணையும் நிறைந்தது மட்டுமல்ல சமூகம், நாவில் நச்சோடு இருப்பதும் உண்டு. மணமான தம்பதியருக்கு குழந்தை பிறப்பு தள்ளிப்போனால் அவர்கள் குறித்து பேசப்படும் சாடைப்பேச்சுகள் நீலம் பரிக்கச்செய்யும் தன்மை கொண்டது. இது ஊர்தோறும் நிகழும் சம்பவம்தான். இது 'விரிச்சி' கவிதையில் துணி துவைக்கும் செயல்பாட்டைக் கொண்டு " குழந்தையின் ஆடையைத் துவைக்க/ கண் திறக்காத காலத்தை சபித்துக்கொண்டு" என பெண்ணின் உணர்ச்சிகளை நம்முள் வடுவாக்கி நுட்பமாக வெளிப்படுத்தி இருப்பார்.</p><p><br /></p><p>"அமானுஷ்ய வேளை" எனும் மற்றொரு கவிதையில் குழந்தையற்ற தம்பதியரின் வீட்டில் கண்ட காட்சியை காட்சிபடுத்தியிருப்பார்.</p><p><br /></p><p>புழுக்கமான முன் இரவுக்குப் பின்</p><p>நள்ளிரவில்</p><p>கனத்த மழையொன்று பெய்கிறது</p><p>நனைந்தசையும் எல்லாவற்றின் மீதும்</p><p>மின்னல் ஒன்று பளீரிட்டு</p><p>சில கண நேரம் உறைகிறது</p><p>அவ்வமானுஷ்ய வேளை</p><p>நீண்ட நாளாய் குழந்தையின்றித்</p><p>துக்கித்துக் கிடக்கும்</p><p>தம்பதியரின் எதிர்வீட்டுச் ஜன்னல்</p><p>அசாதரமான வேகத்தில்</p><p>படீரென்று திறக்கிறது</p><p>உள்ளே கொடியில்</p><p>குழந்தை ஒன்றின் நீர்ச் சொட்டும்</p><p>நனைந்த ஆடை.</p><p><br /></p><p>சட்டென நம்முள்ளும் மின்னல் பாய்ச்சிடுகிறது கவிதை. மனங்களில் நிகழ்த்தப்படும் உள்வெளிப் பயணம் அவ்வளவு எளிதல்ல, அப்படியானதொரு வாழ்வின் தரிசிப்புகளை நமக்கானதாக மாற்றம் கொள்ளச் செய்யும் தன்மை ஸ்ரீநேசன் கவிதைகளுக்கு உண்டு. இடி, மின்னல், மழை எக்காலத்தில் வாசித்தாலும் அக்கணம் நிகழ்ந்துவிடும் தன்மை இக்கவிதைக்கு உண்டு. </p><p><br /></p><p>உணர்வுகளை கவனத்தில் கொள்ளாது எடுத்தோம் கவிழ்த்தோமென வார்த்தைகளால் சுடும் கீழானவர்கள் குறித்து "ஒரு" கவிதையில் காணலாம். ரயிலில் பூ விற்கும் பெண்ணை அதிகாரியொருவன் திட்ட அவளை வெளியே வீச முடியாத கோபத்தை பூக்கூடையில் கட்ட மல்லிகைச் சரம் தாறுமாறாக தரையில் விழுவதை காட்சிபடுத்தி, பயணிகளுக்கு கிடைத்த ரசமான சம்பவம் எனக் கூறி</p><p>...................</p><p>எனக்கு ஒரே ஒரு கேள்வி</p><p>மதிப்பிற்குரிய அதிகாரியே உம்மிடமில்லை</p><p>வேடிக்கை ரசித்த பயணிகளே உங்களிடமுமில்லை</p><p>இங்கு ரயிலில் உன் அம்மா அவமானப்படுவதை</p><p>அறிகிறாயா நீ மகனே? </p><p>என முடித்திருப்பதை வாழ்ந்துகொண்டிருப்பவர்களின் கீழ்மை அவர்களோடு இருந்துபோகட்டும். வளரும் தலைமுறைகளான நீங்களாவது கீழ்மையற்று அவமானப்படுத்தாத சமுகத்தை உருவாக்குங்கள், அல்லது அவர்களின் வலிகளை புரிந்துகொள்ளுங்கள் என்பதாகப்படுகிறது.</p><p><br /></p><p><br /></p><p>............</p><p>என்னோடு சுற்றியலைந்து கொண்டிருந்த சகச் சிறுமியிடம்</p><p>நான் அன்பென்றறியாத அன்பை வெளிப்படுத்தியிருந்தேன்</p><p>அன்பு வேறு ஆசை வேறு போலிருக்கிறது</p><p>பொருளறிந்த அச்சமோ அவள் அதை மறுதலித்திருந்தாள்</p><p>இத்தனைக்கும் ரகசியத்தில்</p><p>என்னுடையதை அவளுக்குக் காட்டவோ</p><p>அவளுடையதை நான் பார்க்க</p><p>விருப்பமோகூட முனைந்ததில்லை</p><p>அதற்குப் பிறகும் பலகாலம் நிலைத்திருந்தது </p><p>எப்போதோ அந்த மரம் அங்கிருந்து காணாமல் போய்</p><p>இப்போது தீவிரமாய் இங்கு வந்து நிலைத்திருக்கிறது</p><p>அட... நினைவடுக்கில் அவள் மறுதலித்ததுதான்</p><p>எத்தனை பச்சை</p><p>ஆனாலும் அதன் உள்ளடுக்கில் அதுதான் எத்தனை சிவப்பு.</p><p><br /></p><p>என முடிவுறும் 'கொய்த மரத்து கொய்யாக் கனி' எனும் கவிதை நம்முள் உருவாக்கும் கால மீட்பு மலர்ந்த ரோஜா தோட்டம். நம்முள் பெரும் மீட்பராக இருப்பது பால்யகாலமே. செத்துக்கிடக்கும் அலைபேசியின் நாவில் சிறு சொட்டு மின்சாரத்தை வைக்க ஒளிரும் தன்மை கொண்டது. விரைவில் மூப்பெய்து பழுத்து சருகுகளாகி விடாது பச்சையம் துளிர்க்குச் செய்யும் பால்யத்தின் நினைவு. இக் கவிதை உடன் ஆடுமேய்த்தவளிடம் அடிக்கனியை பார்க்க கெஞ்சிய ஆசை அடுத்த வாரம் எனும் சொல்லுக்குள் நாண்டுகொண்டதை நினைவுபடுத்தியது.</p><p><br /></p><p>நம் சமூகத்தின் அடையாளமாக இருக்கும் விவசாயத்தின் நிலை பெருமிதம் கொள்ளத்தக்கதாக இல்லாமல் ஆக்கப்பட்டிருக்கிறது நவீன தொழில் நுட்பம். வீட்டுமனை நல்வரவு பதாகைகள் எங்கும் நம்மை வரவேற்கின்றன. உலகிற்கு உணவை விளைவிக்கும் வல்லமை கொண்ட விவசாயிகள் நூறு நாள் வேலைக்கும், ரேசன் அரிசிக்கும் பழக்கப்பட்டு போனார்கள். விவசாயத்தின் எதர்காலம் குறித்த கவலைகள் கொண்ட கவிதையாக இருக்கிறது 'உழை' . </p><p><br /></p><p>கோழி கூவல், சாணம் தெளிக்கும் சப்தம் என விடியலுக்கான அடையாளங்கள் இன்னும் இருந்தபடி இருக்கத்தான் செய்கின்றன. ஆனாலும் ஏசியை அணைத்துவிட்டு சன்னலை திறக்க எழுந்திருக்கமனமின்றி கிடப்போரின் எண்ணிக்கை பெருக்கமும் நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கும் சமூக மாற்றத்தை காட்சிபடுத்துகிறது 'உறை காலம்' கவிதை.</p><p><br /></p><p>பெரும்பாலான மனிதர்களின் அன்றாடத் தேவையின் பட்டியலில் மதுவும் இணைந்துபோனது. 'கவித்தல விருட்சம்' கவிதையில் வரும் </p><p>டாஸ்மாக்கைக் கடந்து செல்லும் கவிஞன்</p><p>போதைப் பெருக்கி பேச்சாய் பொங்க</p><p>நகுலனின் சுருதி மீட்டிய பிராந்தியுள் பாய்ந்து</p><p>உமர்கய்யாம் வரை விரிந்து</p><p>ப்யூகோவ்ஸ்கிக்குத் திரும்பி</p><p>யூமாவில் நிலை நின்று</p><p>தீர்த்தமாய் திரண்டிருந்த கடைசியை பருகி முடிக்கவும்</p><p>மதுக்கடை சிறுவனின் கோலிக் குண்டொன்று</p><p>இவர்கள் வரை உருண்டு வரவும் எழுந்து கொண்டார்கள்</p><p>சில கணம் தடுமாறி பொறுக்கிய கோலிக்குண்டை</p><p>சிறுவனிடம் ஒப்படைத்து கிளம்பினார்கள்.</p><p> </p><p>எனும் வரிகளை வாசிக்கையில் கலந்து கொண்ட, கலந்து கொள்ளப்போகும் இலக்கிய கூட்டங்கள் நினைவில். யூமாவின் அடையாளங்களுள் ஒன்றகிப்போன " மதுக்கடையில் உருளும் கோலிக் குண்டுகள்" கவிதை வரிகளையும் இக் கவிதைக்குள் காட்சிபடுத்தியிருப்பது அழகின் வெளிப்பாடு.</p><p><br /></p><p>சதா மாற்றங்கள் நிகழ்ந்துகொண்டே இருப்பதில் மிகப் பெருமிதமாய் எல்லோராலும் கொண்டாடப்பட்ட நிறைய்ய விசயங்களை மறந்தே போன நாட்களில் ஸ்ரீநேசன் கவிதைகளில் அவர்களை வாழச் செய்திருக்கிறார். ஆடைகளில், முடி திருத்தங்களில், கழுத்தில் நரிப் பல்லை கட்டி வெற்று மார்போடு திரிந்ததென பழைய வாழ்வை என்றைக்குமான உயிர்ப்போடு இருக்கும்படியாக உள்ளன.</p><p><br /></p><p><br /></p><p>பெண் குறித்து இச் சமூகம் வைத்திருக்கும் பார்வைகள் புரை படிந்தவை. சக உயிரி, சக பயணி என்பதெல்லாம் இல்லாது தனக்கும் கீழான என்றே வைத்துள்ளது. சூப்பர் பவர் தனக்கே எனும் தடித்தனம் கொண்டவர்களே பெரும்பான்மை மிக்கவர்களாக உள்ளார்கள். ஆனால் உண்மை ஸ்ரீநேசனின் இக்கவிதையாகவே உள்ளது. </p><p><br /></p><p>உயிராதாரி</p><p>*</p><p>நீ ஒரு பெண்</p><p>சாதாரணமானவள் எனினும்</p><p>இந்தப் பிரபஞ்சம்</p><p>உன் கண்களிலிருந்தே தோற்றமளிக்கிறது</p><p>உன் இருப்பு ஒரு சிறு துகள்</p><p>ஆயினும் இந்த வெளி</p><p>உன் விரல் நுனிகளிலிருந்தே விரிகின்றது</p><p>நீ இசையின் ஒரு துடிப்பு மட்டுமே</p><p>இருந்தும் எல்லாவித ஓசைகளும்</p><p>உன் இருதயத்திலிருந்தே பெருகுகின்றன</p><p>மிகத் தாமதமாய் எதிர்ப்பெற்ற</p><p>ஓர் உயிர் நீ</p><p>என் எல்லா சலனத்திற்கும்</p><p>உன் உயிர்ப்பே ஆதாரமாயிருக்கிறது. </p><p><br /></p><p>நான் சிறுவனாக இருந்தபோது ஊரில் இருக்கும் அம்மன் கோயில் வழியாக செல்லாது சுற்றுப்பாதையில் பெண்கள் செல்வது குறித்து என் சந்தேகத்தைக் கேட்க, வீட்டுக்குத் தூரமாக இருக்கையில் கோயில் முன் நடப்பது தெய்வ குற்றம் அதனால்தான் சுற்றுப்பாதையில் செல்வார்கள் என்றனர். கலப்போக்கில் சுற்றுப்பாதை தேவையற்றதாகிப்போனது காலமாற்றத்தின் விளைவால். அது இன்னும் நவீனமாகி அம்மனை காதலியாக, தாயாக, குழந்தையாக மாற்றம் கொள்ளச் செய்திருக்கிறார் ' ஏரிக்கரை அம்மன்' கவிதையில்.</p><p><br /></p><p>இயேசு எனும் சொல் நம்மை வந்தடையும் பொழுது " நள்ளரவில் இயேசு இளம் பெண்ணை அழைத்துச் செல்கிறார்'" கவிதை நினைவில் தோன்றுமளவிற்கு ஸ்ரீ நேசனுக்கான அடையாளமாகிப் போனது இக்கவிதை. எளிய செயல்தான், ஆனால் இச் சமூக நோக்கில் சூழலில் அபூர்வமாகிவிடுகிறது. மனிதனின் மகத்தான பண்பை மனிதகுமாரனோடு ஒப்பிட்டிருப்பதில் இக்கவிதையின் வெற்றியாகப் பார்க்கலாம். திருகலற்ற எளிய சொல் முறையும் இக்கவிதையின் பலம். இப்படியான மகத்தான பண்புகளை உடைய மணிதர்களை தன் கவிதைகளில் காட்சிபடுத்த தவறுவதில்லை. </p><p><br /></p><p>பச்சை வேர்க்கடலை</p><p>கிடைக்காத பருவத்தில் ஒரு மரக்கால் பைநிறைய</p><p>மாமியார் பெருமையோடு கொடுத்தனுப்பியதை</p><p>அம்மாவுக்கு கொண்டு செல்வேன்</p><p>விடிகாலை உறக்கத்தைப் பயன்படுத்தி</p><p>ஒரு கிழவி தன்னுடையதைப் போல்</p><p>என்னடைய</p><p> பையை இறக்கிச் செல்கிறாள்</p><p>தூக்க கலக்கத்தில் கவனித்துவிட்ட நான்</p><p>பதற்றமடைந்து விட்டேன்</p><p>யாரும் பாட்டியைப் பிடித்துவிடக்கூடாது</p><p>யாரும் அவமானப்</p><p>படுத்திவிடக் கூடாது.</p><p>*</p><p><br /></p><p>நினைவின்மையோ, கவனப்பிசகோ இல்லாமல், அறிந்தே நிகழ்த்தப்பட்ட செயல் எங்கே திருட்டு என அம்பலப்பட்டுவிடுமோவென பதறுபவனின் மேன்மையை காட்சிபடுத்துகிறது ஜடசியம்மாள் கவிதை. இத்தகைய மேம்பட்ட பண்புகளை கவிதைக்குள் கொண்டு வருவதால் ஸ்ரீநேசன் கவிதைகள் அபூர்வ தமிழ்குணம் கொண்ட கவிதைகள் என ஷங்கர்ராமசுப்ரமணியன் சொல்வதற்கான காரணமாக இருக்கக் கூடும். மேன்மைமிகு பேரன்கள் நம்முடன் இருந்துகொண்டிருப்பதை நினைவுபடுத்துகிறது.</p><p><br /></p><p>இக்கவிதையை தொடர்ந்து வேறு மூன்று போட்டிகள் குறித்த கவிதைகளையும் காண்போம்.</p><p>பெருமாத்தம்மாள்</p><p>*</p><p>படிக்கட்டோர இருக்கையில் ஒரு பாட்டி</p><p>எதையோ தவறவிட்டதான முகபாவம்</p><p>சுமக்க முடியாத புத்தக மூட்டையை</p><p>யாரோ ஒரு சிறுமி</p><p>அவள் மடியில் இறக்குகிறாள்</p><p>என்னவொரு மிடுக்கு கிழவிக்கு இப்போது</p><p>தானே பள்ளிக்குச் சென்று கொண்டிருப்பதைப்போல.</p><p><br /></p><p>எந்தவொரு செயலுக்கும் மதிப்பீடு மாறுபட்டதாகவே இருக்கும். யாரேனும் ஒருவருக்கு அது வாழ்நாள் கனவாகவோ, ஏமாற்றமாகவோ, சாதனையாகவோ இருக்கக்கூடும். புத்தப்பையை பாட்டியின் மடியில் வைத்தல் சாதாரண செயல்தான். 'மிடுக்கு' என்ற சொல்லில் பாட்டியின் எதிர்பார்ப்பு, கனவு, ஏமாற்றம் எல்லாம் ஒரு கணம் அடைந்துவிட்ட நிறைவு, பால்யம் தொட்டு கிடைக்காத பேறு அன்று கிடைத்திட்ட மகிழ்வின் ததும்பல் 'மிடுக்கு' எனும் சொல்லுக்குள் வைத்துள்ளார் நேசன்.</p><p>பெண்களுக்கு கல்வி என்பது மிகச் சமீபத்தில் வாய்ந்த ஒன்றுதானே. நம் சமூகம் அவர்களை விட்டுக்குள் வைத்தே அழகு பார்த்துக்கொண்டது. சமூக மாற்றத்தின் நல்வெளிப்பாடு இக்கவிதை. குற்ற உணர்வையும், குதூகலிப்பையும் ஏற்படுத்துகிறது இக்கவிதை.</p><p><br /></p><p>சூதும் வாதும் அறியாதவர்க்களின் செயலில் இருக்கும் அன்பைக் கூட சந்தேகிக்கச் செய்யும் வாழ்வில் நாமும் இருப்பதன் அசிங்கத்தை சுட்டுவதாக உள்ளது ' கன்னியம்மாள்' கவிதை.</p><p><br /></p><p>கோயில் பிரசாதமெனினும்</p><p>நீ கொடுக்கும் சுண்டலை</p><p>மயக்க மருந்திட்டதோ என இப்பேருந்து பயணிகள்</p><p>ஒருவரும் பெற்றுக்கொள்ள மாட்டார்கள்</p><p>உன் அன்பை</p><p>அழுகையைப்போல் அடக்கிக் கொள் பாட்டி.</p><p><br /></p><p>நாமும் இப்படியான பேருந்துகளில் பயணித்திருக்கக் கூடும். எதேனும் ஒரு பாட்டி அழுகையை அடக்க இயலாது விம்மியபடி இருந்திருக்கக் கூடும். நாம் கவனிக்கத் தவறியிருப்போம், இருப்பில் இல்லாமல், இல்லாத இருப்பில் இருந்துகொண்டிருக்கிறோமே.</p><p><br /></p><p>தொகுப்பிலிருக்கும் மற்றொரு பாட்டி தள்ளாத வயதில் தயிர் விற்று பிழைப்பதை காட்சிபடுத்துகிறது. அன்றைய தொழில் பாதிப்பு ஏற்பட்டுவிடக் கூடாதென சூரியனிடம் வேண்டுதலை வைக்கும் குரல் நம் குரலாகவும் இருக்கிறது.</p><p><br /></p><p>வால்மீகி தன் சிஷ்யர் பரத்வாஜருடன் ஆற்றின் கரையில் நடக்கையில் இரண்டு பட்சிகள் கூடி குலாவுவதை தற்செயலாக கண்டார். திடிரென்று வேடவன் ஆண் பட்சியை வீழ்த்தினால். கோபம்கொண்ட முனிவர் இரக்கமற்ற வேடனே, " எல்லையற்ற காலம் வரை நிம்மதியற்று வாழ்வாய்" என சபித்தார். பின் நிதானமாகி தன் கோபத்திற்கு வெட்கமடைந்தவர் அச்சமயத்தில் தன் சாபம் பொருத்தமான வார்த்தைகளால் கோர்க்கப்பட்ட கவிதையாக வந்திருப்பதை அறிந்து ஆச்சரியப்பட்டார். " இரக்க உணர்ச்சி இல்லை என்றால் நல்ல கவிதைகள் அமைவதில்லை. சோகத்தில்தான் நல்ல ஸ்லோகங்கள் அமைகின்றன" எனும் வால்மீகியின் கூற்று எத்தகையான உண்மையை கொண்டுள்ளது என்பதை ஸ்ரீநேசனின் கவிதைகளிலும் உணர முடியும். </p><p><br /></p><p>சொர்க்கம், நரகம், நல்லது, கெட்டது, கடவுள், பிசாசு இச் சொற்கள் மனித குலத்தோடு பிணைந்து கிடக்கின்றன. இதை நாம் நம்புகிறோமா, நம்பவில்லையா என்பது குறித்த ஆராய்ச்சியற்றே கவிதைகள் அது எவ்விதம் செயல்படுகிறது என்பதையே நாம் பார்க்கவேண்டி இருக்கிறது. கடவுளின் படைப்பு நாம் என சொல்லப்பட்டாலும், குழந்தை ஒன்றிடம் கடவுள் படும்பாடு குறித்த "கடவுளின் தூளி" கவிதையும் ஸ்ரீநேசனின் உச்சம் என்றே பார்க்கிறேன்.</p><p><br /></p><p>அம்மாவும் அப்பாவும் குழந்தையுமான</p><p>ஒரு குடும்பத்தை</p><p>விபத்து நடத்தி கொன்றாள் கடவுள்</p><p>அம்மா நல்லவளாகையால் வலப்புறமிருந்த</p><p>சொற்கத்துக்கு அனுப்பி வைத்தாள்</p><p>அப்பா கெட்டவன் எனச் சொல்லி</p><p>இடப்புற நரகத்தில் தள்ளிவிட்டாள்</p><p>நல்லதா கெட்டதா எனத் தெரியாமல்</p><p>குழந்தையைத் தன்னுடனே வைத்துக்கொண்டாள்</p><p>தாய் தந்தையில்லாத ஏக்கத்தில்</p><p>அழத் தொடங்கிய குழந்தை நிறுத்தவே இல்லை </p><p>முகிலைத் துகிலாக்கி மின்னலை கயிறாக்கிப் பிணைத்து</p><p>வெட்ட வெளியில் தூளி ஒன்றைக் கட்டிய கடவுள்</p><p>குழந்தையை அதிலிட்டு தாலாட்டத் தொடங்கினாள்</p><p>சொர்க்கத்திற்கும் நரகத்திற்குமிடையே அசைந்தது தூளி</p><p>வலப்புறம் அம்மாவையும்</p><p>இடப்புறம் அப்பாவையும்</p><p>காணத் தொடங்கிய குழந்தை</p><p>அழுகையை நிறுத்திக் கொண்டது</p><p>அப்பாடா என ஓய்ந்தாள் கடவுள்</p><p>குழந்தையோ மீண்டும் வீறிடத் தொடங்கியது</p><p>பாவம் கடவுள் குழந்தையை</p><p>நல்லதாக்குவதா </p><p>கெட்டதாக்குவதா</p><p>என்பதையே மறந்து விட்டுத்</p><p>தூளியை ஆட்டத் தொடங்கி</p><p>ஆட்டிக் கொண்டே இருக்கிறாள்.</p><p><br /></p><p>நல்லதுக்கும் கெட்டதுக்கும் இடையே தடுமாற்றத்தோடு இருக்கும் கடவுளிடமிருந்து தூளியை வாங்கிக்கொண்ட ஸ்ரீநேசன் தூளிகளில் குழந்தைகளை படுக்கச்செய்து இவ்வுலகில் இருக்கும் நல்லது கெட்டதுகளைக் கதையாகச் சொல்லியபடி நல்லதுகளில் கவனப்படுத்தி தூளியை ஆட்டிக்கொண்டே இருக்கிறார்.</p><p><br /></p><p>வெறும் கையில் முழம் போட்டும், வெற்றுச் சவடால்களில் பெருமிதம் பேசித்திரிவோரின் வாழ்வில் கதியற்று நிற்கும் கணங்களைச் சுட்டும் ' கடவுள் மட்டும் எப்படி ஜெயிக்கிறார்' கவிதையும் முக்கியமானதொரு கவிதையாக பார்க்கலாம்.</p><p><br /></p><p>சம காலத்தின் முக்கிய சொல்லாடலாக இருப்பது மக்கும், மக்காத குப்பைகள் குறித்தான பேச்சு. 'வள்ளலார் தெரு'கவிதை நம்மின் நவீன வரலாற்றை சொல்லிவிடுகிறது. மக்காத குப்பையை அதிகாரத்தின் குறியீடாகவும், மக்கும் குப்பையை மனசாட்சியின் குறியீடாகவும் பார்க்கலாம், அதை பிரித்து பார்க்கும் குப்பை வண்டிக்கார முதியவரின் மனப்போக்கு நமக்கானதாக இருக்கிறது.</p><p><br /></p><p>மலை, ஆறு, ஏரி, நாய் மனிதர்களின் வாழ்வில் பிணைந்த ஒன்று. இவைகள் குறித்த அனுபவங்களை ஸ்ரீநேசனின் கவிதைகளில் பெற்றுக்கொண்டே இருக்கலாம். 'நானும் நாயும்', 'ஒரு மலையின் மாலை', 'சந்திரகிரி', ' திரவமலை', 'கனவு மலை' 'நகரத்துக்கடியில் புதையுண்ட ஏரி' என நிறைய்ய கவிதைகளை பட்டியலிடலாம்.</p><p><br /></p><p>இயற்கைக்கும் மனிதனுக்கும் இடையே இயற்கை கொண்டிருக்கும் நெகிழ்வுத் தன்மைக்கும், மனிதனிடம் பெருக்கெடுக்கும் பேராசைக்கும் இடையே உருக்கொண்டுள்ள விடுபடல்களை மெல்ல தவிர்க்கச்செய்து பிணைப்பை உருவாக்கும் முயற்சியாக ஸ்ரீநேசனின் கவிதைகளகப் பார்க்கலாம்.</p><p><br /></p><p>இந்தச் செருப்பைப் போல்</p><p>எத்தனை பேர் தேய்கிறார்களோ</p><p>இந்தக் கைக்குட்டையைப் போல்</p><p>எத்தனை பேர்</p><p>பிழிந்தெடுக்கப்படுகிறார்களோ</p><p>இந்த சட்டையைப் போல்</p><p>எத்தனை பேர் கசங்குகிறார்களோ</p><p>அவர்கள் சார்பில்</p><p>உங்களுக்கு நன்றி</p><p>இத்துடனாவது விட்டதற்கு.</p><p><br /></p><p>எனும் அத்மநாமின் கவிதையில் வெளிப்படும் பாதிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருப்பவர்களின் மீதான நேயம் நமக்கும் தேவைப்படக்கூடிய ஒன்று. எங்கோ எவரோ எக்கேடு கெட்டால் என்ன, என் வாழ்வு, என் சுக துக்கம் என வாழ்ந்துகொண்டிருப்பது வாழ்வா? எனும் கேள்வி படைப்புகளில் வெளிப்பட்டுக் கொண்டுதான் இருக்கிறது. ஸ்ரீநேசன் கவிதைகளிலும் அப்படியானதொரு கேள்வி இருந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது. அரசு சமூகத்தை ஒற்றைத்தன்மைக்கு கொண்டுவர முயற்சி கொள்ளும்போது, விவசாயிகளுக்கு பாதிப்பு ஏற்படுத்தும் சட்டங்கள் வரும்போது, கடுமையான சூழல் பாதிப்பு ஏற்படுத்தும் திட்டங்கள் வரும்போது போராடத்தானே வேண்டும். எனக்கென்ன வந்தது என்றிருப்பதை எள்ளல் செய்யும் தன்மையும் 'கவிதைகளை வாசித்துக் கொண்டிருப்பவன்' கவிதையில் இருக்கிறது.</p><p><br /></p><p>மக்கள் கடவுள்களை தரிசிப்பது தெருக்கூத்தில்தான். அவர்களுக்கு உலகின் மிகச் சிறந்த நகைச்சுவைக்காரன் கட்டியக்காரனே. உழைப்பின் அலுப்பிலிருந்து விடுதலை அடையச் செய்வதும், கூத்தின் கதைகளோடு தங்கள் கதைகளை பொருத்தி ஆறுதல் கொள்வதும் என தெருக்கூத்திற்கும் மக்களுக்குமான பிணைப்பு வேர்களுக்கும் மண்ணுக்குமானது. தொகுப்பிலிருக்கும் 'கூத்தாட்சித் தத்துவம்' கவிதை தெருக்கூத்தை நினைவுபடுத்தியதோடு மட்டுமின்றி பபூனாக வேடமேற்ற பபூனாகவே வாழ்ந்துகொண்டு அட்சிபுரியும் பபூனின் கேலிக்கூத்துகளை இவ்வாறாக காட்சிபடுத்துகிறது.</p><p>......</p><p>தூய்மைக் கூத்து இவரது தாரக மந்திரம்</p><p>அதைக் காட்டும் நடுத்தெரு மேடையை தாமே கூட்டுவார்</p><p>கூத்து ஆரம்பத்தில் ஆர்ப்பாட்டம் செய்பவர் பின்</p><p>மேடை பக்கமே தலை காட்ட மாட்டார்</p><p>ஊர்ச்சுற்றி வருவதில் அலாதி மோகம் கொண்ட</p><p>இவரது பிரதான கூத்தாட்சித் தத்துவம்</p><p>ஒரே கருத்து ஒரே கதை ஒரே கூத்து</p><p>எதிர்கால நோக்கி கனவு திட்டம் எல்லாம்</p><p>என்றென்றைக்கும் தான் ஒருத்தனே நடிகன்</p><p>உறங்குவோர் விளக்கம் வரை இரவுகள் விடியும் வரை</p><p>இக் கூத்தின் கூத்தே தொடரும்</p><p>மங்களம் சுபமங்களம்</p><p>ஜெயம் சுபோஜெயம்.</p><p><br /></p><p>இரவுகள் விடியத்தானே செய்யும், உறங்குவோர் விழிக்கத்தான் செய்வார்கள் இங்கு எதுவும் சாசுவாதம் அல்ல. விரைவில் ஆட்சிமாற்றம் நிகழும் என நம்புவோம்.</p><p><br /></p><p>ஸ்ரீநேசனின் 'அறி உரை' எனும் இச்சிறு கவிதையோடு கட்டுரையை நிறைவு செய்தல் பொருத்தமானதாக இருக்கும் என நம்புகிறேன்.</p><p><br /></p><p>எனவே</p><p>எங்கேயும்</p><p>எப்போதும்</p><p>எல்லாவற்றுக்காகவும்</p><p>எளியோரின் பக்கம் போய் நில்லுங்கள்</p><p>பலவானாகப் பெறுவீர்.</p><p>*</p><p><br /></p><p>( 30-04-23 ஒசூர் புரவி இலக்கிய கூடுகையில் வாசிக்கப்பட்ட கட்டுரை)</p>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-65452449889236429432023-09-29T04:58:00.003-07:002023-09-29T04:58:36.354-07:00நன்றி: உதிரிகள்<p> <span style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">பொழுது</span></p><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><div style="margin: 16px 0px; width: 328px;"><div dir="auto"><div dir="auto">*</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">காலங்கள் குறித்து </div><div dir="auto">கவலை கொள்ளான்</div><div dir="auto">பழக </div><div dir="auto">பாலும் புளிப்பதான</div><div dir="auto">நம்பிக்கை கொண்டவன்</div><div dir="auto">நல்ல நாள் தனித்தில்லை</div><div dir="auto">எல்லா நாளும் நமக்கானதென</div><div dir="auto">கடுகளவு </div><div dir="auto">மிளகளவு</div><div dir="auto">நீண்டிருக்க</div><div dir="auto">சற்றே கூடுதலாக்கி</div><div dir="auto">ஒரு பிடி பகலவனை</div><div dir="auto">உண்ணத் தொடங்கினான்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto"><div dir="auto">மழை</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">*</div><div dir="auto" style="color: #500050;"><div dir="auto">வல்லமையை வளர்த்துக் கொண்டவன்</div></div><div dir="auto">பரிசோதிக்கக் காலம் வந்தது</div><div dir="auto" style="color: #500050;"><div dir="auto">நள்ளிரவு என்பதால்</div><div dir="auto">சாட்சிகள் இல்லை</div></div><div dir="auto">தன்னை நனைத்திடாது</div><div dir="auto" style="color: #500050;"><div dir="auto">பெய்யச் செய்தான் </div></div><div dir="auto">ஒதுங்கி.</div></div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">பனி</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">கதவு சன்னல்களை </div><div dir="auto">அறைந்து சாத்தி</div><div dir="auto">சிறு சந்தில் </div><div dir="auto">துணி வைத்து அடைத்து</div><div dir="auto">போர்வைக்குள் ஒடுங்கிக் கிடக்கும்</div><div dir="auto">எல்லோரையும் ஏளனமாகப் பார்த்து</div><div dir="auto">ஏதுமாற்று உறங்கப் போனவன்</div><div dir="auto">ஆதி சினேகனாக</div><div dir="auto">அடர்வனத்து கனவில்</div><div dir="auto">நித்திரை கொண்டான்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">ஆறு</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">முயற்சிகள் பலன்</div><div dir="auto">அற்றுப் போவதை ரசித்து</div><div dir="auto">இப்படித்தான் என</div><div dir="auto">சொல்லில் காட்சிபடுத்தி</div><div dir="auto">தன் உடலை தக்கையாக்கி</div><div dir="auto">மிதந்தவளை </div><div dir="auto">ஆறு தாய்மையோடு</div><div dir="auto">தாலாட்டிக்கொண்டிருக்க</div><div dir="auto">வானத்தின் ஒற்றைக் கண்</div><div dir="auto">உக்கிரம் அடைகிறது.</div><div><br /></div></div></div><div style="height: 0px;"></div></div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"></div>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-56251984501316583052023-09-11T09:34:00.001-07:002023-09-11T09:34:17.850-07:00அகப்பிளவு<p> அகப்பிளவு- ந. பெரியசாமி. </p><p>ஓர் அறிமுகம். </p><p><br /></p><p>சமீபத்தில் மிகவும் பரவலாக பள்ளி மாணவர்களிடையே சென்று சேர்ந்து கொண்டாடப்பட்ட கவிதை தொகுப்பு “கடைசி பெஞ்ச்”. இளையோருக்கான இத்தொகுப்பிலிருந்து ந. பெரியசாமி நகர்ந்து தற்போது வந்து சேர்ந்திருக்கும் தளம் முற்றிலும் வேறானது. அந்தரங்கமானது. </p><p><br /></p><p>காதல் - காமம் இவற்றிற்கிடையேயான மெல்லிய கோட்டை பற்றியபடி தலைவன் தலைவி இடையேயான ஊடலைச் சொல்லும் கவிதைகள் சற்றே ஓர் வார்த்தை பிசகினாலும் வேறு அர்த்தத்தில் புரிந்து கொள்ளப்பட்டு சரிந்திடும் அபாயமுள்ளது. ந. பெரியசாமி லாவகமாக அதனை தாண்டி தான் சொல்ல வந்ததை அழகாக வாசகனுக்கு கடத்தியுள்ளார். </p><p>சங்க பாடல்களில் தலைவன் தலைவிக்கிடையேயான ஊடலை சொல்லும் பல பாடல்களை நாம் அறிவோம். பெரும்பாலும் அவர்களுக்குடையே தோழி மிக முக்கிய பங்கு வகிப்பார் . அவரின் கூற்றாகவே பாடல்கள் அமையும். நவீன யுகத்தில் தோழியின் இடம் தேவையற்றதாகிவிட்டது. நேரடி கூற்றாகவே கவிதைகள் படைக்கப்படுகின்றன. </p><p><br /></p><p>இத்தொகுப்பில் “அந்தரங்க நிலா”, “ தாப ப்பித்து” என இருபகுதிகளாக உள்ள பெரும்பாலான கவிதைகள் தலைவன் கூற்று, தலைவிகூற்றாகவும் சில இருபாலர்கூற்றாகவும் உள்ளது. </p><p>தலைவன் தலைவி உறவு என்றாலே பசலைக்கு தவிர்க்க இயலாத இடமுண்டு இல்லையா?? இங்கு அது எப்படி படர்ந்துள்ளது என பார்க்கலாம்.</p><p><br /></p><p>“பின்னலிட்ட சடையெனப்</p><p>பிணைந்து கிடக்கையில்</p><p>துவாரம் புகும் நூலென</p><p>காற்றின் குளிர்மையை</p><p>உயிர் உணரத் துவங்க</p><p>பசலை பூக்கும் எனதுடல்</p><p>வெப்பத்தினால் வதங்கும்</p><p>அந்திப் பூவிதழ்களாக</p><p>அடைந்திடும் மாற்றம்</p><p>அதற்குள் கொடியோனென</p><p>சுடுசொல் விழுங்கும் முன்</p><p>ஊரார்க்கு உணர்த்திடு நெஞ்சே</p><p>மரம் விலக்கும் இலையல்ல</p><p>மறைந்து தாங்கும் வேர்களவன்” </p><p><br /></p><p>மரம்…..வேர்களவன் என்ன பிரமாதமான வரிகள். </p><p> </p><p>மற்றொன்று</p><p>“அல்லவை விழுமென</p><p>அறிந்து கொண்ட நொடியில்</p><p>சட்டென்று இமை மூடி</p><p>கண்களைக் காக்கும் அனிச்சை</p><p>பிரிவு கொள்ளும் நினைப்பே</p><p>பசலை பூக்கும் எனதுடல்</p><p>அறிந்தும் அவன் பிரிவை</p><p>ஒப்புக் கொண்டதேனோ</p><p>அவனுள் ஏன் புகுந்தனவோ</p><p>கள்ளமிக்க சொற்கள்?</p><p><br /></p><p>..</p><p>கூடி இருக்கையில் கூடலின் இன்பம் அ்லாதியானது. “புங்கை அளித்த நிழல் சுவை</p><p>நித்திரையைத் தருவித்தது</p><p>மீன்கள் கால்களை மொய்க்க</p><p>விழித்தவன் விக்கித்தான்</p><p>தவளையால்</p><p>விழுங்கப்பட்டிருப்பதை அறிந்து</p><p>நீர் சூழ்ந்த பாறையில் அமர்ந்திருந்தவள்</p><p>அறிவேன் வருவாயனெ</p><p>நீர் தெளித்து விளையாடினாள்</p><p>ஆடை கலப்பற்ற உடலாகி</p><p>மீன்களோடு மீன்களானோம்</p><p>வெட்கத்தில் சூரியன்</p><p>தன்னை ஒளித்துக் கொண்டது. </p><p>… </p><p>வெல்லக்கட்டிகளைச் சுமந்தலையும் எறும்புகள்” என்ற நீள் கவிதை தொட்டதை மீள மீளவும் தொடுவாய் என்பதை அழகாக உணர்த்திடும் கவிதை. இந்த வகையில் காம பிரிவாற்றாமை, பொல்லா வறுமுலை இரண்டும் அடங்கும். நீண்ட இடைவெளிக்குப்பின் தளர்ந்து வரும் தலைவனுக்கு எதை அளித்தால் அவன் வீறு கொள்வான் என அறிந்திருக்கும் தலைவி தன்னை ஒப்படைப்பதை சொல்லும் “பிரிவு “ கவிதை தொகுப்பின் முக்கிய கவிதைகளில் ஒன்று. “ஆடி” இன்னுமொரு சிறப்பான கவிதை </p><p>புது வரவு</p><p>அறையுள் ஆளுயரக் கண்ணாடி</p><p>அடிக்கரும்பைத் தின்றவளானாள்</p><p>…..என தொடங்கி சொல்லிச் செல்லும் கவிதை இப்படி முடிகிறது</p><p>ஊர்க்கோடி கோவிலின் முன்</p><p>நின்று கிடக்கும் தேரில்</p><p>பொதிந்து கிடக்கும் சிற்பங்கள்</p><p>ஒன்றன்பின் ஒன்றாக “”””</p><p><br /></p><p>தேரை ரசித்தவர்கள் இக் கவிதையை அதிகம் உணர்வார்கள். </p><p>பல கவிதைகளின் தலைப்புகள் சங்க பாடல் வரிகளிலிருந்து எடுத்தாண்டுள்ளதும் அக்கவிதைகள் அதற்கு நியாயம் செய்துள்ளதும் முக்கியம்</p><p>உவந்துறைவர் உள்ளத்துள்</p><p>வாலெயிறு ஊறிய நீர்</p><p>மடலேறுதல்</p><p>இருநோக்கு இவளுன்கண்</p><p>…..</p><p>திரெளபதி எனும் கவிதை முற்றிலும் வேறு கோணத்தில் அமைந்த கவிதை. </p><p>இக்கவிதைகளை முழுவதும் ரசிக்க கூட்டத்தில் வாய்விட்டு வாசிப்பதைவிட தனியாக ஏகாந்தமான நிலையில் வாசிப்பது அக்கணத்தை மேலும் அழகாக்கும். அத்தகைய personal poetry இத்தொகுப்பு. </p><p>கவிஞர் ந. பெரியசாமிக்கு வாழ்த்துகள். அழகான கோட்டோவியங்களுடன் இந்த தொகுப்புனை பதிப்பித்த சொற்கள் கே.சி. செந்தில்குமாருக்கு பாரட்டுகளும் வாழ்த்துகளும்.</p><p><br /></p><p>மகிழ்ச்சியும் நன்றியும் : Munavar Khan</p>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-37051278976805333722023-09-08T05:23:00.001-07:002023-09-08T05:23:35.546-07:00நன்றி: நுட்பம்<p> </p><!--StartFragment-->
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">வலிகளை வாங்கிப்போகும் கடலலைகள்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ந.பெரியசாமி.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal">*<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">நம்முள் துளிர்த்த செடி தொடர்ந்து
வளர்ந்துகொண்டு இருக்க வேண்டும். வளராதுபோக பிடிங்கி எறிந்து மாற்றுச் செடியை
துளிர்க்கச் செய்திடுவோம்.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>வளர்வது தானே
எல்லாவற்றின் பண்பு. வேல் கண்ணனும் தான் இயங்கும் கவிதை தளத்தில் தொடர்ந்து
இயங்கியபடி இருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">மௌனத்தை குறியீடாக கொண்டு தளர்வான
மொழிநடையில் எழுதப்பட்ட கவிதைகளைக் கொண்ட "இசைக்காத இசை குறிப்புகள்"
நூலில் தொடங்கி, நாம் அன்றாடங்களில் எதிர்கொள்ளும் வாழ்வியல் கூறுகளை அதனதன்
பண்போடு தன் மொழியால் விசாலப்படுத்திய தன்மைகளைக் கொண்ட கவிதைகளோடு வந்த "
கனவுகள் மேயும் பாம்பு நிலம்" பலரின் கவனிப்பை பெற்றுத்தர, மூன்றாவது கவிதை
தொகுப்பாக "லிங்க விரல்" வந்துள்ளது. பிசிறுகள் இல்லாது நேர்த்தியான
சொல்லல் முறையில் நம் காலத்தின் நிகழ்வுகளில் நம்மை இருக்கச் செய்கின்றன கவிதைகள்.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">நம்மிடம் அற்புத விளக்கு ஒன்று
இருந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும். எல்லோருக்கும் அவர்கள் விரும்புவதை
கொடுத்திடலாமே. அவ்வாறு கொடுக்க முடியாத ஏக்கம் தேங்கிக் கிடக்கும் நீராக
இருந்துகொண்டே இருக்கும். ஆனால் அற்புத விளக்கும் உண்மையற்றதுதானே. உண்மையற்ற
ஒன்றைக் கொண்டு உண்மையை திருப்திபடுத்துதில் இருக்கும் சுவாரஸ்யம் எவ்வளவு
அலாதியானது.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>நம்மை எப்படியெல்லாம்
மகிழ்விக்கக் கூடியது. நாமும் நம் கவிதைகளை அற்புத விளக்காக்குவோம்.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>கவிதைகளை அற்புத விளக்கென நம்பினால்<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>வேல் கண்ணனின் லிங்க விரல்<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>தொகுப்பிலிருக்கும் முதலிரண்டு கவிதைகளில்
வெளிப்படும் பெருமூச்சு<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>காணாமல்போகியிருக்கும்.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">காலம் தன் நகர்வை தொடர்ந்துகொண்டு
இருந்தபோதும் அவரவருக்கும் உயிர்ப்பான சில நினைவுகளை விட்டுச்செல்ல
மறந்ததில்லை.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>அது நமக்கு ஊன்று கோலாக மாறி
நம்மின் இயக்கத்தை உறுதிபடுத்திவிடுகிறது. அதுவும் பால்யத்தின் நினைவுகள் தரும்
ஈரம் பட்டுப்போன செடிகளைக்கூட உயிர்ப்பிக்கக் கூடியதாக இருக்கிறது. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal">…......<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">.............<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">தவறவிட்ட <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">கோலிக் குண்டுகள்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">தோட்டத்து அரும்புகள்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">அம்மாவின் கடுங் காப்பி<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ஆச்சியின் சீலை<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">சரோஜ் நாராயணஸ்வாமி<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ஆண் பெண் மரப்பாச்சி<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ஆலமரத் தூளி<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">பீங்கான் ஜாடி உப்பு ஊறுகாய்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">பழுப்பு ஓலைச்சுவடி<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">மதியத்தில் எப்பவாவது கேட்கும்
மிதிவண்டி சத்தம்....<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal">,.............<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">.................<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">இப்படியாக அவரவருக்கான வாழ்வு
இருக்கத்தான் செய்கிறது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">இதுதான் இதன் இயல்பு, இப்படித்தான்
எல்லாம் நிகழும் என்பதை மாற்றி எதையும் சாத்தியப்படுத்தும் தன்மையை அலைபேசி
உருவாக்கித் தந்துகொண்டே இருக்கிறது. பழுத்த இலைகளை மட்டுமே மரங்கள் உதிர்க்கும்,
ஆனால் அலைபேசி திரையில் எல்லா இலைகளும் உதிர்க்கும் மேஜிக் நிகழ்ந்துகொண்டே
இருக்கும். இந்த மேஜிக் நம் மனப்போக்கை எப்படி உருவாக்கிக் கொண்டிருக்கிறது என்பதை
காட்சிபடுத்துவதாக இருக்கிறது. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">லிங்க விரல்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">உதிரிலைகளின் நடுவே<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">பழுக்கத் தொடங்குகிறது <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ஒன்று<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">திறக்கப்படாத<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">அந்தக் குறுஞ் செய்தி<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ஒரு வேளை<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">'பிரத்யாக அழைப்பொலி
உள்ளவரிடமிருந்து....'<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">என்று<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">மனப்பட்சி நமைக்கிறது<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">' தொழில் நுட்பக் கோளாறாக இருக்கலாம்'<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">சமாதான நிழலாடுகிறது<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">அவ்வப்போது<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">பதிவுக் குரலைக் கேட்கிறேன்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">என் பேச்சினைக் குறைத்திருக்கலாம்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">காணொளி அழைப்பில்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">நீ தவிர்த்த பார்வை<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">குறுந்தகவல்கள்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">தரவிறக்க சுயமிகள்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">தடயமின்றி அழிக்கவும்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">தேய்ந்தலைகிறது<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">லிங்க விரல்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">இன்னும்...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ஏற்கனவே சொல்லப்பட்டிருக்கும் லிங்கம்
சார்ந்த தத்துவார்த்தங்களோடு அலைபேசியையும் இணைத்துப் பார்க்கச் செய்கிறது கவிதை.
கவிதையின் முதல் பத்தி தவறான புரிதலையும் கொடுக்கக் கூடிய தன்மையிலும் இருப்பதால்,
இன்னும் கொஞ்சம் கூடுதல் உழைப்பை செலுத்தியிருக்கலாம்.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">நண்பர்களோடு உரையாடியபடி இருக்கும்போது
விக்கல் ஏற்பட்டால் எதிர்பாராத கணத்தில் அதிர்ச்சி உண்டாக்க எதையாவது சொல்லும்போது
அதன் விளைவால் விக்கல் நின்றுபோவதுண்டு. வாசிப்பின்போது உண்டாகும் விக்கலை
நிறுத்தும் சொல்லாடல்களாக ' பாறை உடைத்த தேரை', ' விண்வெளி விழுங்கிய நிலா'<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>' முது நிழல்' போன்று தொகுப்பில் நிறைய
ரசிக்கத்தக்க தடுப்பான்கள் உண்டு.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">"எப்போதோ ஓடிய நதியின் குளுமை<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">என் கண்ணத்தில் நான் அழுத்திக்
கொண்டிருக்கும்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">கூழாங்கல்லில் தங்கியிருக்கிறது<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">இருத்தல்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">அதனின் பொருட்டே நீள்கிறது<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">தேவை"<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">சொற்கள் பிணைவு கொள்ளும் தன்மைக்கேற்ப
கவிதை நம்முள் ரசவாதத்தை உருவாக்கும். கூழாங்கல், குளுமை<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>எனும் இச்சொற்கள் கவிதையாற்றில் ஒடி
பிணைவுகொள்ள நம்முள் ஒரு நதியை பிறந்தோடச் செய்திடுகிறது. ' கூழாங்கல்லில்
தங்கியிருக்கிறது இருத்தல்' எனுமிடத்திலே கவிதை முற்று கொள்கிறது. பின்னிருக்கும்
வரிகளை எடுத்திருக்கலாம் அல்லது கவிதையின் தொடக்கத்திற்கு கொண்டு சென்றிருக்கலாம்
எனப்படுகிறதெனக்கு.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">சுள்ளிகளைச் சேகரிக்க<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">வெறுங்காலுடன்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">மலையேறிக் கொண்டிருக்கிறது<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">முது நிழல்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">என முடிவுறும் " மலை
தரிசனம்" கவிதையில் ஐந்து அனுபவங்கள் காட்சிபடுத்தப்படுத்தப்பட்டிருப்பதில்
வேல்கண்ணனின் மொழியில் தொடர் பயணிப்பின் முதிர்ச்சியை கண்டடைய முடிகிறது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">பொருள்காட்சி வளாகத்துள் ஏதேனும் ஒரு
மூலையில் மனித தலை மீன் உடல் என<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>வசீகரிப்பு மிக்க விளம்பரங்களோடு இருக்கும் மேஜிக் கூடாரம்போல் தொகுப்பில்
எல்லை வீரன் தலைப்பிட்ட கவிதையுள்<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>தங்கி
வியந்தபடி பயணிப்பை தொடரச் செய்கிறார். இயல்புக்கும், இயல்பற்றதுக்குமான
மனச்சித்திரங்களை அடுக்கிக் கொள்ளச் செய்கின்றன கவிதைகள்.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">திண்ம நிலை நீர்ம நிலையை அடையாது
திண்மத்திலிருந்து ஆவியாகுதல் பண்பைக் குறிக்கும் பதங்கமாதல் எனும் அறிவியல்
விதியை கவிதைக்குள் முயற்சித்து பார்த்துள்ளார். பேருந்து ஒன்றில் விற்கப்படும்
வெள்ளரி பேருந்தில் பயணிப்போரை குளிர்விக்கும் கணத்தை<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>' பதங்கமாதல்' கவிதையில்
காட்சிபடுத்தியுள்ளார்.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">தொடரும்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal">*<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">என் கிளை மீது<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">வந்தமர்ந்த பறவை<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">இளைப்பாறிய பின் பறக்கிறது<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">மீண்டும் இளைப்பாற அமரும் வரை<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">பின் தொடர்ந்து செல்லும்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">என் கிளை.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">இக்கவிதையில் கிளை என்பதை மனம் எனக்
கொள்ளலாம். நுண்ணுனர்வின் மெல்லிய பின்னலே மனம். அது எளிதில் நிறைவு கொள்ளாது.
அரிதினும் அரிதினைக்கூட மீண்டும் கைக்கொள்ள ஆசைகொண்டபடியே இருக்கும். மனம் குறித்த
தத்துவார்த்தங்களை மீண்டும் அசைபோடவும், அதன் சுழலுள் இருந்துகொண்டிருக்கவும்
செய்கிற இக்கவிதையைப் போன்று தொகுப்பில் நிறைய்ய கவிதைகளை காணமுடிகிறது.
தனித்திருப்பவனின் மனப்போக்கின் வெளிப்பாடுகளே 'லிங்க விரல்' தொகுப்பின்
மதிப்பீடாக சொல்லவும் ஏதுவாக இருக்கின்றன கவிதைகள்.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">நம்மை நாம் உணரும் தருணங்கள்
விசித்திரமானவை. எக் கணத்திலும் அது நிகழக் கூடும். சில செயல்கள் உடன் போதிமரமாகி
நமக்கு ஞானத்தைக் கடத்தக்கூடும். சிலருடனான உரையாடலில், குழந்தைகளுடனான பொழுதில்,
கேட்கும் பாடலில், வாசிப்பில், பயணத்தில் என அதன் பட்டியல் நீண்டிருந்த போதிலும்
கவிதைகள் சட்டென நம்மை வேறொன்றாக உருமாற்றும் தன்னை கொண்டவை. என்றாவது நமக்கு
நிகழ்ந்ததாக இருக்கும் கவிதையின் வழி நினைவில் பிறக்கும்போது அது நம்முள்
கிளர்த்தும் அனுபவங்கள் வேறானவை. லிங்க விரல் நம்முள் வேறு வேறான அனுபவங்களை
நினைவுகொள்ளச் செய்கிறது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">இழப்பொன்றுமில்லை/ என்னை என் பக்கம்
சாய்த்திருக்கிறாய் என முடிவுறும் புறக்கணிப்பு குறித்த கவிதையில்
இழப்பொன்றுமில்லை என்பது நம்மை நாமே சமாதானம் கொள்ளச்செய்யும் மருந்து.
புறக்கணிப்பின் நோய் முற்றி காணாமல் போய்விடாது நம்மை காக்கும் சூரணமாகவும்
அச்சொல் இருக்கிறது. எல்லோருடைய வாழ்விலும் இப்படியான சில சொற்கள் மாத்திரைகளாக
மாற்றம் கொண்டு நம்மின் இருப்பை சாத்தியமாக்குகின்றன. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">கொரானா எனும் சொல்லை சமகாலத்தவர்
எவரும் எளிதில் கடந்துவிட முடியாது எல்லோருக்குள்ளும் ஆனி வேராக ஊடுறுவி உள்ளது.
அதன் பாதிப்பு எல்லோருடைய படைப்புகளிலும் இருப்பதென்பது இயல்பாகிப்போனது. ' மிக
நீண்ட தூரம்' என வேல்கண்ணனும்.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">தொடக்கத்தை நிர்ணயிக்கும் பூவா, தலையா
போட்டுப்பார்த்தல் அழகின் வெளிப்பாடு. உடனடியாக மலர்ச்சியையும், ஏமாற்றத்தையும்
தரவல்லது. ரகசியத்தை அவிழ்க்கும் முன் மனம் அறியும் சமிக்ஞையை உணர்த்துகிறது
இக்கவிதை.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">நாணயத்தைச் சுண்டி<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">உள்ளங்கைகளில் மறைக்கிறேன்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">மலர் தொடுக்கவே விருப்பம்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">உள்ளங்கை விரியாமல்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">கணமொன்று மலர்கிறது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">"கவிதையில் ஒரு மரம் வரைகிறேன்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">கவிதையில் ஒரு தோப்பு வரைகிறேன்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">கவிதையில் கானகம் வரைகிறேன்".<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">மரம், தோப்பு, கானகம் திரும்பி
வரவழைக்கும் ஆற்றல் கொண்டவை. அதையும் மீறி ' முதல் வரி எழுதுவதற்கு முன்பிருந்த
பறவை/ திரும்பி வந்தபாடில்லை' என முடிவுறும் இக்கவிதையில் ஏமாற்றத்தின் தீவிரம்
எத்தகையது என்பதை உணர்த்துவதாக உள்ளது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">பேரமைதியை சிம்னியின் ஒளியாக்கி
தன்னுள் வைத்திருப்பவர் புத்தர். அவர் குறித்த புரிதல் இல்லாத பிரளயத்தில்
இருப்பவர்களையும் வசீகரிக்கும் ஈர்ப்பு புத்தரிடம் உண்டு. சிறார்கள்
பெரும்பாலானோர் புத்தர் சிலையை வாங்கி வருவது அதனால் கூட இருக்கலாம். ஓவியம்,
சிலை, போஸ்டர் என எதில் பார்க்க நேர்ந்தாலும் நம்முள் ஒரு அமைதி பரவுவதை உணர
முடியும். வேல்கண்ணன் ' வளரும் புத்தர்' கவிதையில் நமக்கான புத்தரை நினைவு
படுத்துகிறார்.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">எல்லோருடன் இருந்தபோதும் தனித்திருந்து
எல்லாவற்றையும் உற்றுநோக்கியபடி இருப்பவனின் துயர்கள், கனவுகளின் சித்திரங்களும்,
எல்லோருக்குமான எல்லா வலிகளையும் வாங்கிப்போய் நடுக்கடலில் விட்டு வரும் கடலலைகள் நம்மை
மீட்சிகொள்ளச் செய்யும் எனும் நம்பிக்கையும் மிளிர்கிறது வேல்கண்ணனின் ' லிங்க
விரல்' தொகுப்பில்.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">வெளியீடு: யாவரும் பப்ளிஷர்ஸ்<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">விலை: 110</span><o:p></o:p></p>
<!--EndFragment-->ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-48595639806089476022023-07-04T05:18:00.000-07:002023-07-04T05:18:42.065-07:00நன்றி: செம்மலர்<p> நிலம் பூக்கும் சூரியன்கள்</p><p>- ந.பெரியசாமி</p><p><br /></p><p><br /></p><p>அங்கும் இங்குமாக எதன்பொருட்டு என்பதை அறியாமலே அலைந்துகொண்டிருக்கும் நாய்களின் பொழப்பை ஒத்ததாக இருக்கிறது நம் வாழ்வும். கொஞ்சம் நிதானிக்கச் செய்து தவறவிட்டவைகளின் அழகியலை காட்டி, ஒளிர்வை காணாது கண்மூடிக் கடந்ததைச் சுட்டி, இதுவும் வாழ்வுதான் எதை வாழ்கிறாய் என கேள்விகேட்டு, நம்முள் குடியேறிக்கொண்டிருக்கும் மிருக குணங்களை கழட்டி விட்டபடியிருக்கிறது கலை இலக்கியங்கள். அதில் மிகு நுண்ணுணர்வையும் பிரதிபலிப்பதாக உள்ளன கவிதைகள். காலகாலமாக எழுதப்பட்டுக்கொண்டிருந்தாலும் இன்னும் சொல்லப்படாத சங்கதிகள் இருந்துகொண்டே இருக்கின்றன. நந்தன் கனகராஜ் தன் மேழி நகரும் தடம் தொகுப்பில் நமக்கான புதிய சங்கதிகளை வைத்துள்ளார். அவரின் முந்தைய தொகுப்பிலிருந்து மாற்றம் கொண்டு கவிதை சொல்முறையில் கச்சிதத்தன்மையை அடைய முயற்சி செய்துள்ளார். </p><p><br /></p><p>உறுதித்தன்மையை பிரதிபலிக்கக் கூடியது பாறைகள். ஆனால் அப்பாறைகளில் மெல்லிய கோடிட்டு ஓங்கியடிக்க பிளவுகொண்டுவிடும். ஒருவிதமான இளகியத்தன்மையை அது உள்ளொடுங்கி வைத்துள்ளது. அது நீரின் சலனமாகவும் பறவைகளின் கீச்சொலிகள், மரங்களின் பேச்சு என சலனம் கவிதையில் கண்டடைந்துள்ளார்.</p><p><br /></p><p>உலகம் தொடர்ந்து மாற்றங்களை எதிர்கொண்ட போதும் 'கவனமாக விடிந்து, சரியாக இருட்டி' கிராமங்கள் அதற்கேயுரிய தனித்தன்மைகளை இன்னமும் கூட அடைகாத்து வைத்துக் கொண்டிருப்பதை காட்சிபடுத்துகின்றன கவிதைகள்.</p><p><br /></p><p>" யார் தச்ச சட்ட...</p><p>இது</p><p>எங்க தாத்தா தச்ச சட்ட..." </p><p>எனும் சிறார்களின் பாடல்களில் மிதந்து வழியும் கொண்டாட்டம் நம்மை என்றும் தொற்றிக் கொள்ளும். இதுபோன்ற பாடல்கள் வழக்கொழிந்து போன காலத்தில் நம்மை காலத்தால் பின்நோக்கி பயணிக்க வைக்கிறது கவிதை. நம் நிர்வாணத்தை மறைக்க உற்பத்தி செய்த பாடுகளை மெச்சும் பாடல் அது. நிலம் பூக்கும் வெள்ளைச் சூரியன்களான பருத்தியை விளைவிக்கும் வாழ்விலிருக்கும் வாதைகளிலிருந்து ஆசுவாசம் கொள்ளச் செய்யும் பாடல் அது. 'நீர்- நிறை- வெள்ளை' கவிதையில் கசப்பேறாத கிராமத்து இளைஞனான கனகராஜிடம் இக்கவிதை உருக்கொண்டிருப்பது மகிழ்ச்சியளிக்கிறது.</p><p><br /></p><p>கொத்து மலர்களைக்</p><p>கையளித்து</p><p>வார்த்தைகளற்று நிற்கிறேன்.</p><p><br /></p><p>உள்ளிருந்து </p><p>ஒளிரும் சுடருக்கு</p><p>மலரின் சுகந்தம்.</p><p>*</p><p>தொலைவு</p><p><br /></p><p>கைப்பிடித் தண்ணீரில்</p><p>வரவேற்பறையின் மலர்</p><p>புன்னகைக்கிறது.</p><p><br /></p><p>நெடுந் தொலைவில் </p><p>அதன்</p><p>இளந் தண்டுகளை</p><p>வெயிலுக்கு ஏந்தி நிற்கிறேன்.</p><p><br /></p><p>இந்த இரு கவிதைகளும் அகத்திற்கும் புறத்திற்குமான ஓர்மையை உணர்த்துகின்றன. கொத்து மலர்களை கையளித்த போதும் மனதுள் அதன் நறுமணங்களை வைத்துக் கொள்ளுதலும், வரவேற்பறை மலர் கண்ட கணம் தொலைவிலிருக்கும் குளமாக மாற்றம் கொண்டு, இளம் தண்டைத் தாங்கும் நீராகவும் தன்னை மாற்றிக் கொள்ளும் உருமாற்றம் தரும் அழகியலை ரசித்துக் கிடக்க செய்கின்றன கவிதைகள். ' வெளி வெளிச்சம்' எனும் கவிதையில் வரும் ' காட்டுப் பூக்களாக மலர்ந்து நிற்கிறேன்' என்பதையும் இதனோடு பொருத்திப் பார்க்கலாம். கண்டராதித்தனின் திருச்சாழல் தொகுப்பில் வரும் 'ஞானப் பூங்கோதைக்கு நாற்பது வயது' எனும் கவிதையில் கவிசொல்லி ஞானப் பூங்கோதையாக மாறுவதும், பின் ஞானப் பூங்கோதையாகவே வாழ்ந்திருப்பதையும் கூறும் பொக்கிசமான அக்கவிதையும் நம்முள் வந்துபோகும்.</p><p><br /></p><p><br /></p><p>அறத்திற்கு புறம்பான செயல்களைச் செய்ய நம்முள் குற்ற உணர்வுகளை எற்படச் செய்யாது, அதனை சமன்செய்ய அல்லது மன்னிப்பை பெற பரிகாரம் எனும் ஏற்பாட்டை உருவாக்கியிருக்கும் மதச் செயல்பாட்டை பரிகாசம் செய்கிறது 'பரிகாரம்' கவிதை.</p><p><br /></p><p>எவரிடம் எதை எப்படி பேசவேண்டும் என அறிந்திருந்தல் ஒருவித கலை, இவன் இவன் எதற்காக இதை பேசுகிறான் என அறிந்துகொள்ளுதல் மற்றொரு கலை. உங்கள் எழுத்து பாரதியை நினைவூட்டுகிறது என்பதையும், உங்கள் வாழ்வில் காந்தியை காண்கிறேன் என்பதையும் நம்மால் மெச்சிக்கொள்ள இயலுமா? சிலருக்கு நாணம் நாக்கை தொங்கச் செய்திடும், பலருக்கோ புத்தியை அழிக்கும் போதையூட்டும். 'சொல்' கவிதையில் வரும் 'சொல்லை நாடகமாடச் செய்தல்' எனும் கூற்று அழகு.</p><p><br /></p><p>பொதுபுத்தியில் இன்னமும் கூட பெண் குழந்தைகளை பெற்றவர்களின் மீதான பார்வை எத்தகைய அபத்தமிக்கது என்பதை உணரச் செய்கிறது 'துலக்கம்' கவிதை. ஐந்து பெண் பிறந்தால் அரசனாக இருந்தாலும் ஆண்டியாவன் எனும் சொலவடை வேறு. அவர்கள் எத்தகைய செயலைச் செய்தாலும் வீட்டில் பெண் பிள்ளை இருப்பதை மறந்திட்டியா என தொடர்ந்து குற்றவாளி போன்ற மனநிலையில் வைத்திருக்கச் செய்யும் மனப்போக்கு தற்காலத்தில் மாறியிருப்பது ஆறுதலாக உள்ளது. வாழ்வின் மீதான பயம் எதை எதையெல்லாம் பிடித்தாலும், பிடிக்காவிட்டலும் சமன்செய்து வாழவேண்டி இருக்கிறது என்பதை 'அச்சம்' கவிதையில் உணரலாம்.</p><p><br /></p><p>யுக கசப்பு</p><p><br /></p><p>உலகின்</p><p>கடவுச் சொல்லைக் கொண்டு வந்த</p><p>சிசு</p><p>கைகளை இறுக்கி மூடியிருந்தது</p><p>இனிப்புச் சுவையின் </p><p>மூன்று சொட்டுகளை</p><p>ஒவ்வொருவராக</p><p>நாக்கில் விடத் தொடங்கினர்</p><p>நிர்வாண உடம்பில் தொற்றிக் கொண்ட</p><p>எல்லாவற்றிற்குமாக</p><p>வீறிடத் தொடங்குகிறது.</p><p><br /></p><p>பிளவுகொண்டு வரும் பிறப்புகள் அனைத்துமே ஏதேனுமொரு மாற்றத்தைக் கொண்டு வரும் கடவுச் சொல்லோடே இருக்கும். கண்களையும் கைகளையும் இறுக்கிக் கிடக்கும் குழந்தையின் வாயில் உன் வருகையின் பொருட்டு எங்களின் மகிழ்விதுவென்பதைச் சுட்டும் முதல் சொட்டும், அனைத்து உயிர்களிடத்திலும் அன்பாய் இரு என இரண்டாம் சொட்டும், கற்றறிந்து புதியனவற்றை இவ்வுலகுக்கு வழங்கென மூன்றாம் சொட்டும் வைத்து எங்கள் மிதேறிக் கிடக்கும் கசப்பை அகற்று எனும் கோரிக்கைகளுக்கு பதிலளிக்க சிசு வீறிடுகிறதென்றும் நமக்கான அர்த்தத்தை உருவாக்கிக் கொள்ளவும் கவிதை இடமளிக்கிறது.</p><p><br /></p><p>ஒப்பீடுகள் சிக்கல்களையும், சங்கடங்களையும் உருவாக்கக் கூடியதுதான். ஆனால் சமூகம் குருட்டாம்போக்கில் ஒப்பீடுகளை செய்துவிடுவதில்லை. அப்பனுக்கு பிள்ளை தப்பாமல் பிறந்திருக்கிறது, தாயப்போல பிள்ளை, நூலைப்போல சேலை என்பதைப் போன்று, பேரைக் கெடுக்க பிறந்திருக்கான் பாரென்றும் சொல்வதுண்டு. நிறம் உருவ ஒற்றுமை மட்டுமே காரணிகளாக இருந்துவிடுவதில்லை. பண்புகளையும் அறிந்த பின்னே சொல்லப்படுவதுண்டு. நமக்கு வேண்டுமென்றால் நிறைவுகொள்ளாதிருக்க சங்கடங்கள் ஏற்படுவதை நேர்த்தியாக விவரிக்கும் 'சிக்கல்கள்' கவிதையில் தன் தாத்தாவின் பெருமிதத்தையும் சொல்வதாக இருப்பதால் இக்கவிதை மேன்மையடைகிறது. </p><p><br /></p><p>சிக்கல்கள்</p><p><br /></p><p>தாத்தனின்</p><p>கடைந்தெடுத்த உருவம் என்கிறார்கள்.</p><p><br /></p><p>அத்தனை நெருக்கத்திலா</p><p>தள்ளி விடுவது.</p><p><br /></p><p>எதிர்படுபவரிடம்</p><p>தொலைவைச் சுருக்கும்</p><p>எந்தப் பதிலையும் எனக்குத் தெரியாது.</p><p><br /></p><p>சேகரிப்பில் உள்ள</p><p>தானியங்களை விதைத்து</p><p>அனைத்தும் தர இயலாது.</p><p><br /></p><p>வாய்க்காலும்</p><p>வண்டி மாடுகளும்</p><p>நிலைகொள்ளாமல் இருக்கும்</p><p>உழைப்பை வழங்க முடியாது.</p><p><br /></p><p>ஒவ்வொரு பருவத்திற்கு</p><p>முன்னும் பின்னும்</p><p>மண்ணை வயப்படுத்தும்</p><p>நுட்பம் திறக்க வராது.</p><p><br /></p><p>இணையிடம்</p><p>அப்படியொரு காதலில்</p><p>நிறைந்திருக்கத் தெரியவே தெரியாது.</p><p><br /></p><p>என்னை</p><p>அவ்வளவு</p><p>முண்டியடித்துத் தள்ள வேண்டுமா</p><p>என்ன.</p><p><br /></p><p>இக்கவிதையில் நாம் நமக்கான தாத்தாக்களையும் வாழச் செய்திடலாம்.</p><p><br /></p><p>பரந்துபட்ட வாசிப்பும் எழுத்தின் மீதான காதலும் நிறைந்து சமூகத்தில் அன்றாடம் சனங்களோடு புழங்கி, தாத்தா, பாட்டிகளின் வாழ்வு குறித்த சொற்களை மனக்குதிரில் கொட்டி வைத்திருக்கும் நந்தன் கனகராஜ் மொழியில் தனக்கான தனித்த நடையும், சொல்லல் முறையும் கண்டடைந்து மொழிக்கு நிறைவான பங்களிப்பை செய்வார் எனும் நம்பிக்கையை வலசை பதிப்பத்தில் வந்திருக்கும் 'மேழி நகரும் தடம்' தொகுப்பு ஏற்படுத்துகிறது.</p>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-50230113547624555452023-05-31T09:25:00.000-07:002023-05-31T09:25:03.136-07:00நன்றி: தமிழ்வெளி<p> </p><div class="mail-message expanded" id="m#msg-a:r-5462430701424778473" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><div class="mail-message-header spacer" style="height: 88px;"></div><div class="mail-message-content collapsible zoom-normal mail-show-images " style="margin: 16px 0px; overflow-wrap: break-word; user-select: auto; width: 328px;"><div class="clear"><div dir="auto"><div dir="auto"><br /><div style="height: 88px;"></div><div style="margin: 16px 0px; width: 328px;"><div dir="auto"><div dir="auto"><div style="margin: 16px 0px; width: 328px;"><div dir="auto"><div dir="auto"><div style="margin: 16px 0px; width: 328px;"><div dir="auto"><div dir="auto">அன்றாடங்களின் கவிக்கூடு</div><div dir="auto">- ந.பெரியசாமி</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">தன் அன்றாட அனுபவங்களை மொழியின் நுட்பத்தோடு பிணைத்து நம்முள் இருக்கும் கித்தானில் ஓவியமாக்கி விடுகின்றன எம்.டி.முத்துக்குமாரசாமியின் 'ஒரு படிமம் வெல்லும் ஒரு படிமம் கொல்லும் தொகுப்பின் கவிதைகள். கண்ணிமையின் அசைவுகள், மருள்த் தோற்றங்கள், நீ நான் நிலம், பித்து பிறை பிதா, கர்மவினை, புத்துயிர்ப்பு, சிதறல்கள் குறுங் கவிதைகள், நகரம் என எட்டு பகுதிகளை உள்ளடக்கிய தொகுப்பாக வந்துள்ளது. ஒவ்வொரு பகுதி கவிதைகளும் தனக்கேயான பிரத்யோகத்தன்மையை கொண்டிருப்பது சிறப்பு. </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">நிகழும் சம்பவங்களை எம்.டி.எம் கவிதையாக உருமாற்றுவதன் அழகு நம்மை வசீகரிக்கிறது. இதிலெல்லாம் கவிதைகள் உள்ளதாவென வியப்பூட்டவும் செய்கின்றன. எழுதிப் பார்த்தலின் மூலம் வெளிப்படும் மனச்சித்திரம் கட்டமைப்போடும், சிதறியும் உருவாகிக் கொண்டும் இருக்கிறது. மேகத்தின் துண்டு போல அலைவுற்றபடியும், வாழ்வின் பூரணத்தன்மையுடனும் கவிதைகள் இருக்கின்றன.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">தன்னை அழித்துக்கொண்டவனால்தான் தன்னை அறிந்துகொள்ள முடியும். 'தன்'னோடு இருக்கையில் பிரகாசிப்பவன், 'தன்'னற்று இருக்க தீபச் சுடராக இருக்கிறான். மாயாத் தீச்சுடருக்காக தியானிக்கும் எரிந்த திரியாகவும் இருக்கவேண்டி இருக்கிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">எதுவொன்றையும் கண்டு அதனுள் உணர்ந்து வாழ அதற்கான மனபோக்கு அவசியம் என்பதை உணர்த்தும் கவிதைகளைக் கொண்டு நம்மை வசீகரிக்கிறது. தொகுப்பின் முதல் பகுதியாக இருக்கும் ' கண்ணிமையின் அசைவுகள்'.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">பார்ப்பது எல்லாம் வாழ்வது என்றாகிவிடாது. ஆற்றை பார்ப்பதற்கும், ஆற்றோடு வாழ்வதற்குமான அனுபவம் அவரவர்களுக்கானது. தான் வாழ்ந்த ஒன்றை, அதிலிருக்கும் ஒளிர்வுகளை மெல்ல நம்முள் இறக்கி வைத்தபடியே செல்வது அசாத்தியமிக்கதோர் கலை. அக்கலை எம்.டி.எம்மிற்கு லாவகமாக கைகூடியுள்ளது. பொருநை நதியோடு நம்மையும் பயணிக்கச் செய்திடுகிறார். பொருநைக்கான துயர்கள் நமக்கானவையாக மாற்றம்கொள்ளச் செய்கிறார். நம்முள்ளும் இனி பொருநை ஓடிக்கொண்டே இருக்கச் செய்கின்றன கவிதைகள்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">' நீ நான் நிலம் ' பகுதியின் கவிதைகள் இழப்பின் நினைவுகளில் நம்மை சுழன்றாடச் செய்கின்றன. பித்தேற்றும் காதலை நம்முள் காட்சிபடுத்துதல், ' கையில் கிடைத்த கனியும்'/ ' மரத்தில் தேங்கிய காயும்' நமக்கு கிடைத்த தரிசிப்புகளை காட்சிபடுத்துகின்றன.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">குரல் எனும் மாயக்கிணறு நம்மை உள் இழுத்தபடியே இருக்கும். திருச்செந்தூர் கவிதையில் வரும் குறத்தியின் மஞ்சள் பூசிய முகம் சொல்லும் சேதி நமக்கானதாகவும் இருக்கிறது. தலைமேல் விழும் தளிர் ஒன்றின் ஆசி எளிதில் கிட்டுவதில்லை. வனம் நம்மால் அழிக்கப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கிறது. வெட்டப்பட்ட மரங்கள் பயன்கொள்ளும் பொருள்களாக மாறி அதன் ஒளிர்வை தன்னுள் வைத்துக்கொண்டே இருப்பதை ' வனநினைவு' கவிதை சுட்டுகிறது. இதன் நீட்சியாக இருக்கிறது' முகத்தை துடைத்துக் கொள்' கவிதை. </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">' காலம் இனியொரு நிலமற்ற கடைத்தெரு' எனும் வரிகள் நம்மை இம்சிக்கவே செய்கின்றன. அழிவும் உருவாக்கமும் இயல்புதான். எதை அழித்து எதை உருவாக்குகிறோம் என்பதையும் கணக்கில்கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. எவ்வித சிரமத்திற்குள்ளும் யோசிப்புகளை உட்படுத்தாது மாற்று குறித்த சிந்தனையை உருவாக்காததுதான் நீர் நிலம் வனம் சுருங்கிக்கொண்டே இருக்கும் சூழல் நம்மை கொன்று அழிக்கும்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">அப்பாக்களுக்கும் மகன்களுக்குமான</div><div dir="auto">பிணைப்பு கொஞ்சகாலம் மட்டுமே. குறிப்பிட்ட காலத்திற்குப் பின் ஒருவித விலகல் வந்துவிடுவது இயல்பாகிவிடுகிறது. கேள்விக்கான பதில், பதிலுக்கான கேள்வி என்று உரையாடல் நேரம் மிளகாகி விடுகிறது. அப்பாக்களின் இறப்பிற்குப் பின் அவர்களுடனான உரையாடல் நினைவின் சங்கிலியாக கோர்த்துக்கொண்டே இருக்கும். அப்பாக்களிடையே இருந்த புதிர்கள் நம்முன் காட்சிகொள்ள பெரும் வியப்பாக உருக்கொள்ளும். அவர்கள் பயன்படுத்தியவைகளை அவர்களாகவே நடமாடும் உணர்வை உருவாக்கும். இவ்வனுபவங்களை உணர்வுபூர்வமாக கொண்டுள்ளன ' பித்து பிறை பிதா' பகுதியிலிருக்கும் கவிதைகள்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">"ஒரே ஆறுகளில் காலடி எடுத்து வைப்பவர்கள் மீது வெவ்வேறு மற்றும் எப்போதும் வேறுபட்ட நீர் கீழே பாய்கிறது" எனும் ஹெராக்லிட்டஸ் கூற்று நமக்கும் தெரிந்ததுதான் எனக்கூறி ஆற்றுக்கும் ஆடிப்பெருக்குக்குமான முடிச்சை காட்சிபடுத்துதலில் நாமும் நம் நினைவுகளில் தேங்கிக் கிடக்கும் ஆடிப்பெருக்கில் வாழச்செய்கிறது கவிதைகள்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">மொழிக் கடலில் கவிதைகளை கைப்பிடி உப்பாக கரைத்து கர்மவினையாற்றியபோதும் சமயங்களில் கரையொதுங்கி வேடிக்கை பார்ப்பவர்களாகவும் இருப்பதை நினைவுபடுத்துகின்றன ' கர்மவினை' பகுதி கவிதைகள்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">உலகம் அதனதன் போக்கில் இருந்து கொண்டிருக்கையில் நம்முள் துளிர்க்கும் கேள்விகள், வலிகள், மாற்றங்கள், மனம் சமாதானம் கொள்ள நாமே உருவாக்க வைத்துக்கொள்ளும் தத்துவங்கள், பழைய சுவர் கடிகாரமாக சோர்வுற்ற மனதிற்கு சாவி கொடுப்பது போல் நம் வாழ்விலிருந்து நம்மை உயிர்த்தெழச் செய்யும் காரணிகள் உருவாகத்தானே செய்கிறது என்பதை 'புத்துயிர்ப்பு' பகுதி கவிதைகள் காட்சிபடுத்துகின்றன.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">'அகிம்சையின் உருவே ஆன நீ' கவிதை நாம் அன்றாடம் எதிர்கொள்ளும் நம் போலிமை முகமூடியை கிழித்துக் கொண்டே இருக்கிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">ஒற்றைப் பொருளை மட்டும் சுமந்துகொண்டு இராது, வாசிக்கும் போதெல்லாம் வெவ்வேறாக தன்னை புதுப்பித்துக்கொண்டே இருக்கின்றன குறுங்கவிதைகள்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">நம் இயலாமையை அப்படியே வைத்திருந்தால் அது பெரும் விலங்காகி விழுங்கிவிடக் கூடும். ஏதோவொன்றில் அதை கடத்தி கடந்து விடுகிறோம்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">இறப்பின் ஊர்வலத்தில் ஒவ்வொருவர்க்குள்ளும் இறந்தவர்கள் குறித்த நினைவு இருந்து கொண்டே இருப்பதை கூறும்</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">"பாடைக்கு வீசிய பூவிதழ்களின்</div><div dir="auto">சாலைச் செவ்வந்தி மஞ்சள்</div><div dir="auto">நடுவே தனித்து கிடக்கும்</div><div dir="auto">வாடாமல்லி"</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto"> என கவிதையில் வரும்</div><div dir="auto">வாடாமல்லி, நபர்கள் குறித்து நம்முள் படிந்து கிடக்கும் நினைவின் துளியாகவும் பார்க்க முடிகிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">குறுங்கவிதைகளின் சிதறல்கள் நம்முள் ஒளித் துண்டுகளை உருவாக்கிச் செல்கின்றன.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">நம்முள் கிடக்கும் மேகங்கள், வேட்கையின் பரிணாமங்கள், ஒன்றை உள் வாங்குதலின் ரகசியம், அன்றாடங்கள் கவிதைகளுக்குள் உலாவுதல், தெருவோர தீர்க்கதரிசிகளை அடையாளப்படுத்தல், ஏரி ஏரியற்று போவதன் துயரிலிருந்து விடுதலையை அடையாது சிக்குண்டு கிடத்தல், விடியோ பார்த்து சமைத்துக் கொண்டு கார்ப்ரேட்டுகளை கொழுக்கச் செய்யும் ஸ்கூட்டிப் பெண்கள், ரப்பர் முலைக்காம்புகளை இன்னமும் சப்பிக் கொண்டிருக்கச் செய்யும் பழக்கப்படுத்தப்பட்ட வாழ்வு என இளைப்பாறவும், எதிர்கொள்ளவும் கண்முன் நீண்டு கிடக்கும் வாழ்வின் நிறங்களை எம்.டி.எம் நமக்காக மாற்றம்கொள்ள வைத்திடுகிறார்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">சக மனிதர்கள் எல்லா காலத்திற்கும் நம்பத் தகுந்தவர்கள் இல்லை. நம் பலவீனங்களை அறிந்தவர்கள் எக் கணத்திலும் நம்மை கேலி படுத்தக் கூடும். இதை அறிந்தவர்கள் தங்களின் சுக துக்கங்களை நம்பிக்கையோடு மரங்களிடையே பகிர்ந்துகொண்டிருப்பதை கண்டதுண்டு. அந்நாட்களின் நினைவில் இருக்கச் செய்கின்றன கவிதைகள்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">இன்று நெகிழித்தாள் சாப்பாட்டு இலையான காலம். வாழை இலை, தையல் இலை எல்லாம் கனவுக்கும், கவிதைக்குமான கருப்பொருளாக மாறிப்போய்விடும் போலும். 'தையல் இலை' கவிதை அத்தனை நெருக்கமானதாக இருந்தது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">மரத்தின் அடியில் கட்டப்பட்டிருக்கும் திட்டில் நிறைய்ய பேர் அமர்ந்திருப்பர். மரம் உதிர்க்கும் இலைகள் எல்லோர் மீதும் பட்டுச் செல்லும். யாரோ ஒருவர் தொடுவது போன்றும், தன் காதலின் ஸ்பரிசம் போலும், நதியில் மிதப்பது போன்றும், சிட்டுக் குருவியொன்று தோல் அமர்ந்தது போன்றும் ஒவ்வொருவருக்கும் வெவ்வேறான உணர்வுகளை உருவாக்கிவிடுகிறது. ' நகரம்' பகுதியின் கவிதைகளை இப்படியாக பார்க்கலாம். அன்றாடத்தின் நிகழ்வுகள் ஒன்றுபோல் சுழற்சியாக இருந்தபோதும், வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் ஒவ்வொருவருக்கும் வேறானதாகவே இருக்கும். 'நகரம்' கவிதைகள் அனுபவங்களின் மொக்கு வாசகர்கள் தேவைக்கேற்ப மலர்த்திக் கொள்ளலாம். </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">சிற்பிகள் தான் தேர்வு செய்த கல்லில் வடிவமைக்கப்பட்ட சிலையின் கண் திறப்பிற்கு ஒப்பானது கவிதைகளுக்கு தலைப்பு வைப்பதும். சிலர் கவிதையின் அச்சை தலைப்பில் வைப்பர், சமயங்களில் கவிதையை திறக்கும் சாவியாகவும் தலைப்பு இருக்கும். ஒவ்வோருவருக்கும் ஒவ்வொருவிதமான அனுகுமுறை உண்டு. இத்தொகுப்பில் எம்.டி.எம் கவிதையின் தொடக்க வரியை தலைப்பாக வைத்துள்ளார். சரி தவறென சொல்லத் தெரியவில்லை. ஏதாவது காரணம் இருக்கக் கூடும். </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">வெளியீடு: தமிழ்வெளி</div><div dir="auto"><br /></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div><div class="mail-message expanded" id="m#msg-f:1759332559357825334" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><div class="mail-message-content collapsible zoom-normal " style="margin: 16px 0px; overflow-wrap: break-word; user-select: auto; width: 328px;"><div class="clear"><div><br /></div></div></div><div class="mail-message-footer spacer collapsible" style="height: 0px;"></div></div>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-15985447335154107822023-05-29T11:39:00.000-07:002023-05-29T11:39:24.095-07:00நன்றி: உதிரிகள்<p> </p><div class="mail-message expanded" id="m#msg-a:r179029459240543788" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><div class="mail-message-header spacer" style="height: 88px;"></div><div class="mail-message-content collapsible zoom-normal mail-show-images " style="margin: 16px 0px; overflow-wrap: break-word; user-select: auto; width: 328px;"><div class="clear"><div dir="auto"><div dir="auto">நடவு செய்யப்படவேண்டிய பயிர்கள்</div><div dir="auto">- ந.பெரியசாமி</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">பொட்டச்சிக்கு இங்க என்ன பேச்சு, ஆம்பளைங்க பேசிக்கிட்டு இருக்கிற இடத்தில் என்பதை இன்னமும் கேட்டுக்கொண்டு இருக்கும் சமூகத்தில்தான் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறோம். ஆண் எனும் மிதப்புச் சிந்தனை மிக நீண்ட ஆனிவேர். மனமாற்றம் செய்வதன்மூலமே அதை இற்றுப்போகச் செய்ய முடியும். கலை இலக்கிய வடிவங்களே மனமாற்றத்தை உருவாக்க முடியும். ' சீறும் பாம்பை நம்பினாலும் சிரிக்கும் பெண்ணை நம்பாதே' என்பது போன்ற ஆட்டோக்களின் பின்புறம் எழுதப்பட்டிருந்த தத்துவங்களை வாசிப்பின் மூலம் கடந்து வந்தோர் நிறைய்ய உண்டு. </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">"அச்சமும் நாணும் மடனும் முந்துறுதல்</div><div dir="auto">நிச்சயம் பெண்பாற் குரிய என்ப" </div><div dir="auto">தொல்காப்பியத்தின் இந்நூற்பா அச்சம், மடம், நாணம் மூன்றும் பெண்களுக்கு அடிப்படை தகுதியாக வகுத்து தலைவன் தகுதியை விட தலைவியின் தகுதி மிகுதல் கூடாது என்பது போன்று அன்று தொட்டு இன்றுவரை பெண்களை பின்னுக்கு தள்ளும் போக்கு இலக்கியத்திலும், இயல்பிலும் தொடர்ந்துகொண்டிருப்பதை இச்சமுகம் அறியாதது அல்ல. தன்னையும், தன் குடும்பச் சூழல் பின்னிய வலையையும் விலக்கி வெளியேறி சமூகத்தில் தனக்கான உணர்வுகளை உணரச் செய்யும் சவாலை பெண்கள் தொடர்ந்து செய்துகொண்டே இருக்கவேண்டி இருக்கிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">பெண்களுக்கு ஜீவன் உண்டு, மனம் உண்டு, புத்தி உண்டு என்ற பாரதி.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">பெரியாரின் தாக்கத்தால் பால்ய விவாகம், பெண்கல்வி, கைம்பெண் கொடுமை, மறுமணம், திருமண உரிமை, காதல்மண உரிமை, உடன்பாடாக வாழும் உரிமை, சுயமரியாதை திருமணம், கருத்தடை என பெண்ணுரிமையின் அவசியத்தை வலியுறுத்திய பாரதிதாசன்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">'கற்பு' என்ற கருத்தாக்கத்தை உருவாக்கி, தாயுரிமை பறிக்கப்பட்டு, ஒருதார மணமுறை எனும் குடும்ப அமைப்பு ஏற்படுத்தப்பட்டு, குடும்பத்திற்கான பெண்களின் உழைப்பு, கூலிபெறாத அடிமை உழைப்பாயிற்று எனக் கூறிய ஏங்கல்ஸ் என நிறைய்ய ஆளுமைகள் பெண்ணியத்திற்கு ஆதரவாக இருந்துகொண்டிருப்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">அரசவையில் முதன்மை கவியாக இருந்த ஔவையார் காலத்தில் ஐம்பதுக்கும் குறைவான பெண்கவிகளே இருந்தார்கள் என்பதில் இருக்கும் அரசியலை எழுதப்பட்ட காலமும், தொகுக்கப்பட்ட காலமும் வேறு வேறானவை என்பதிலிருந்து அறிந்துகொள்ள முடியும். </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">இன்னாரென்று தெரியாது வாய் வழியாகவே இன்னமும் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கும், தாலாட்டு, ஒப்பாரி, வாழ்வியலோடு பிணைந்த பாடல் வடிவங்கள் பெரும்பாலும் பெண்களுக்குரியதே. அதுவே பெண்களின் புலமையை வெளிப்படுத்தக் கூடியனவாகவும் உள்ளன. </div><div dir="auto">காலம் சூழலுக்கேற்ப தனக்கேயான கெட்டிப்பட்ட தன்மையில் இருந்தபோதும் அதில் சிறு கீறல்களை மொழி ஏற்படுத்திவைக்கவே செய்யும். பெண்ணை வீட்டிற்கு உள்ளே என வைத்தபோதும் அதனுள் முடங்கிப் போயிடாது, மீறல்களை வெளிக்காட்ட அதிலிருக்கும் பெருமிதத்தை பறைசாற்றுவதாக உள்ளது புறநானூறில் இருக்கும் பொன்முடியனாரின் இப்பாடல்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">ஈன்று புறந்தருதல் என் தலைக் கடனே</div><div dir="auto">சான்றோன் ஆக்குதல் தந்தைக்குக் கடனே</div><div dir="auto">வேல் வடித்துக் கொடுத்தல் கொல்லற்குக் கடன்</div><div dir="auto">நன்னடை நல்கல் வேந்தற்குக் கடன்</div><div dir="auto">ஒளிறு வாள் அருஞ்சமம் முடுக்கி,</div><div dir="auto">களிறு எறிந்து பெயர்தல் காளைக்குக் கடன்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">வீட்டுக்கு வெளியே நடக்கும் போரிலும், போர் சார்ந்த நடவடிக்கையிலும் தான் நேரடியாக பங்கேற்க இயலாத சூழலில் "ஈன்று புறந்தருதல் என் தலைக் கடன்" என்பதிலிருக்கும் பெருமிதம் என்றைக்குமானதாக நிற்கும்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">இடிக்கும் கேளிர் நுங்குறை ஆக</div><div dir="auto">நிறுக்கல் ஆற்றின் நன்று மற்றில்ல</div><div dir="auto">ஞாயிறு காயும் வெவ்வேறு மருங்கில்</div><div dir="auto">கை இல் ஊமன் கண்ணில் காக்கும்</div><div dir="auto">வெண்ணை உணங்கல் போலப்</div><div dir="auto">பரந்தன்று இந்நோய் நோன்று கொளற்கு அரிதே.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">வெய்யில் மிகுந்த பாறையின்மேல் இருக்க கொண்டிருக்கும் வெண்ணையை பார்த்துக் கொண்டிருக்கிற கையில்லாத ஊமை என்பது சங்க கால மரபில் வழங்கப்பட்ட பழமொழியாக இருந்திருக்க வேண்டுமென்பதாலேயே ஊமன் என்னும் ஆண்பாற் குறிப்பு கொண்டிருக்கிறதேயன்றி, தலைவனுக்கு கையில்லாத ஊமையின் நிலை வரச் சாத்தியமில்லை. சங்க காலத்தில் தலைவனுக்கான சலுகைகள் மிகுதி. தலைவனுடனான தன் உறவின் எதிர்காலம் குறித்தும், தன்னுடைய காமம் மிகுதியாகும்போது வெளிச் சொல்லமுடியாத கட்டுப்பாடும் பெண்ணுக்கே இருந்திருக்கிறது. மேலும் வெள்ளிவீதியாரின் மற்றப் பாடல்களை பின்புலமாக கொண்டு அணுகும்போது அவர் தலைவனைப் பிரிந்த பெண்ணின் காம மிகுதி குறித்து பாடியிருப்பதை உணர முடிகிறது எனக் கூறும் கவிஞர்.மனோமோகனின் இப்பார்வை முக்கியமான ஒன்றாகப் படுகிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">இப்பாடல்களைப் போன்ற சங்க கால பாடல்களின் நீட்சியாக காரைக்கால் அம்மையார், ஆண்டாள் பாடல்கள் தனித்துவமாய் இருந்தன. 90 களில் நிறைய்ய பெண்கள் எழுதத் தொடங்கினர் புதுக்கவிதை மற்றும் நவீன கவிதைகளில் தன் இருப்பு, தன் காமம் , தன்னை உணர்ந்த தருணங்கள், தன்னை முன்னிருத்தல், தன் பாடுகளை வெளிப்படையாக்குதல், எழுதியவர்களின் சொந்த அனுபவமாக இருக்கும் என்பது போன்ற விஷப்பார்வைகளை ஒதுக்கிவைத்தல் என தங்களின் படைப்புகளில் பெண்கள் களமாடியிருப்பதை நம்மல் அறிய முடியும்.</div><div dir="auto">மதுரை நாயகியே!</div><div dir="auto">மீனாட்சித்தாயே!</div><div dir="auto">படியேறி</div><div dir="auto">நடை தாண்டி</div><div dir="auto">குளம் சுற்றி</div><div dir="auto">கிளி பார்த்து</div><div dir="auto">உன்னருகே ஓடிவரும்</div><div dir="auto">உன்மகளை</div><div dir="auto">உன்மகனே ஏ</div><div dir="auto">வழிவம்பு செய்கின்றான்</div><div dir="auto">கோயிலிலும் காப்பில்லை</div><div dir="auto">உன் காலத்தில்-</div><div dir="auto">அழகி நீ!</div><div dir="auto">எப்படி உலாப்போனாய்?</div><div dir="auto">எக்காலத்திலும் இருக்கும் தீராத தொடர்துயரை எழுதியிருக்கும் இரா.மீனாட்சி தொடங்கி திரிசடை, பூரணி, கிருஷாங்கினி, ஆண்டாள் பிரியதர்ஷினி, சுகந்தி சுப்ரமணியன், உமா மகேஸ்வரி, ப.கல்பனா, கனிமொழி, சல்மா, குட்டி ரேவதி, மாலதி மாதிரி, லீனா மணிமேகலை, சுகிர்தராணி, தேன்மொழி, மு.சத்யா, சக்திஜொதி, திலகபாமா, அகிலா, அரங்க.மல்லிகா மற்றும் இரண்டாயிரத்திற்கு பிறகு நிறைய்ய பெண் கவிஞர்கள் தங்களின் மொழியின் மூலம் பெண்கள் அன்றாடங்களில் எதிர்கொள்ளும் வாழ்வியல் துயர்களை, அனுபவங்களை கவிதைகளில் அறியத் தந்தபடி இருக்கின்றனர்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">யுத்தச் சூழலின் அவலம், ஒடுக்குமுறை, பாதுகாப்பற்ற புற உலகு, அது அளிக்கின்ற வன்புணர்வுகள், பாலியல் சித்ரவதைகள், அகவயமான வலிகளைக் கொண்ட வாழ்வியலை ஈழத்து பெண் கவிகள் தங்களின் கவிதைகளில் பாடுபொருளாக்கினர்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">திருநங்கைகளின் வாழ்வியல் சூழல், அவர்களுக்கான போராட்டங்கள், அவர்களையும் விடாது தொரத்தும் பாலியல் அத்துமீறல்களை பிரியா பாபு, லிவ்விங் ஸ்மைல் வித்யா, கல்கி என கவிதைகளில் தொடர்ந்து எழுதிக்கொண்டுள்ளனர்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">நம்முள் உருக்கொள்ளும் சிந்தனைகளை அழகியலோடு உணர்வின் வெளிப்பாடாக மாற்றம் கொள்கையில் தன் சிந்தனைக்கு பொதுத்தன்மை கிடைத்திடச் செய்கிறது. பெண்களின் கவிதைகள் சமூகத்தில் பெரிதும் ஈர்க்கப்பட்டமைக்கு இதுவும் காரணமாகிறது. </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">அக்னிப் பிரவேசம்</div><div dir="auto">என் சத்தியத்தை</div><div dir="auto">நிரூபிக்கவல்ல.</div><div dir="auto">நீ தொட்ட</div><div dir="auto">கறைகளைக் கழுவ.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">கனிமொழியின் இக்கவிதை ஆண் தொடுதல் என்பது எப்பொழுதும் பெண்ணுக்கு சுகமானதல்ல. உன் தொடுதலை விடவும் தீயின் தொடுதல் சுகமானது. அது என் விருப்பமற்று தொட்ட உன் கறையை கழுவக்கூடியது என்பதை உணர்த்துகிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">பெண்களின் கவிதைகளை எழுதும் நபர்கள் சார்ந்து பார்ப்பது அபத்தமானது. ஆனால் இந்த அபத்தத்தை தொடர்ந்து செய்தபடி இருப்போரும் உண்டு. அதுகுறித்து கவலைகொள்ளாது தொடர்ந்து இயக்கவேண்டிய அவசியம் பெண்களுக்கு தேவையான ஒன்றாகிறது. அன்றாடங்களில் பெண்களுக்கு எதிரான சம்பவங்கள் நிகழ்ந்தபடியேதான் இருக்கின்றன. அதிலிருக்கும் அபத்தத்தை உணர்த்தி குற்ற உணர்வை உருவாக்கும் கவிதைகள் வந்தபடிதான் இருக்கிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">என்றைக்கேணும் ஒருநாள் </div><div dir="auto">நான் காணாமல் போய்விட்டால்</div><div dir="auto">அடுப்படியின் பரணிலோ</div><div dir="auto">சிலிண்டரின் மறைவிலோதான்</div><div dir="auto">முதலில் தேடுவார்கள் போலும்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">மு.சத்யாவின் இக்கவிதைபோல் அவரின் வேறு கவிதை ஒன்றும் வாசிப்போரை குற்ற உணர்வு கொள்ளச் செய்யும்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">ஒரு நாளேனும்</div><div dir="auto">வாழ வேண்டும்</div><div dir="auto">நான் நானாக...</div><div dir="auto">தனி உடமை சமூக ஒழுங்கு நீடிக்க, ஆண்- பெண் பால்கள் தங்கள் சுதந்திரத்தை இழந்தன. தனி உடமையானாலும், பொது உடமையானலும், பெண் ஆணின் தனி உடமையாக, உடமையைப் பாதுகாக்க பலி கொடுக்கப்பட்டவளாகத் தொடருகிறாள் எனும் ராஜ் கௌதமன் கூற்று என்றைக்குமானதாக இருக்கிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">உறவுகளுக்குள் இயல்பாக இருக்கவேண்டிய செயல்பாடுகள் அதிகாரத்தின் பொருட்டாக மாறிப்போவதன் துயரை சல்மாவின் இக்கவிதை வெளிப்படுத்துகிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">உனக்கும் கூடப்</div><div dir="auto">புகார்கள் இருக்கலாம்</div><div dir="auto">என் நிலைப்பாடு</div><div dir="auto">காலத்தாலும்</div><div dir="auto">வரலாற்றாலும்</div><div dir="auto">தெளிவாக்கப்பட்டிருக்கிறது</div><div dir="auto">உன்னிடமிருந்து</div><div dir="auto">கலங்கலானதே எனினும்</div><div dir="auto">சிறிது அன்பைப் பெற</div><div dir="auto">உனது குழந்தையின்</div><div dir="auto">தாய் என்னும் பொறுப்பை</div><div dir="auto">நிறைவேற்ற</div><div dir="auto">வெளியுலகில் இருந்து</div><div dir="auto">சானிட்டரி நாப்கீன்களையும்</div><div dir="auto">கருத்தடை சாதனங்களையும் பெற</div><div dir="auto">இன்னும் சிறு சிறு உதவிகள் வேண்டி</div><div dir="auto">முடியுமானால்</div><div dir="auto">உன்னைச் சிறிதளவு அதிகாரம் செய்ய</div><div dir="auto">நான் சிறிதளவு அதிகாரத்தை</div><div dir="auto">ஸ்திரப்படுத்திக்கொள்ள</div><div dir="auto">எல்லா அறிதல்களுடனும்</div><div dir="auto">விரிகிறதென் யோனி.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">ஆண் எழுத்து முதல் தரமானது என்றும், பெண் எழுத்து இரண்டாம் தரமானது என்றும் இப்போதும் பலர் நம்புகிறார்கள். அதற்காக, பெண் என்கிற அடையாளத்தை கைவிட முடியாது. காரணம், ஒரு பெண் எழுதுவது என்பது ஓர் அரசியல் செயல்பாடு. தனக்கான வெளியைக் கண்டடைவதற்கான கூட்டுச் செயல்பாடு. இந்தியாவில் இருக்கும் 65 கோடிப் பெண்களுக்கும் 65 கோடிக் கதைகள் இருக்கும். பெண்ணின் வலியை, தன்னுணர்வை ஆண் எழுதுவதை விட பெண் எழுதுவதுதான் சரியாக இருக்கும். அந்த எழுத்து ஆண் மனத்தையும், ஆணாதிக்கம் நிறைந்திருக்கும் பெண் மனத்தையும் தொந்தரவு செய்கிறபோது, அதற்கு எதிர்மறை விமர்சனம்தானே கிடைக்கும்? அதில் சாதியமும் சேர்ந்து கொண்டால் சொல்லத் தேவையே இல்லை எனக் கூறும் சுகிர்தராணி தனக்காக, தன் சமூகத்திற்காக, மட்டுமல்லாது தன் கடவுளுக்காகவும், கடவுளாகி கவிதை படைத்தலை நிகழ்த்திக் காட்டியுள்ளார்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">கடவுள் எனும் நாத்திகன்</div><div dir="auto">***************************</div><div dir="auto">எப்போதிலிருந்தோ</div><div dir="auto">சாளரமற்ற அறைக்குள்</div><div dir="auto">நின்று கொண்டிருக்கரேன்</div><div dir="auto">ஆசுவாசமாய் கால்நீட்டி </div><div dir="auto">அமர முடியவில்லை</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">அன்று கடுமையான பசி எனக்கு</div><div dir="auto">பாலும் தேனும் பழமுமாய்</div><div dir="auto">என் மீது கொட்டிக் கவிழ்க்கையில்</div><div dir="auto">சுவைக்க முயற்சிக்கிறேன்</div><div dir="auto">நுனி நாவும் வெளியே வரவில்லை</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">எனதறைக்கு வெளியே நிற்கும் உங்களை</div><div dir="auto">உள்ளழைக்க நினைக்கிறேன்</div><div dir="auto">செதுக்கப்பட்ட வாயைப்</div><div dir="auto">பிரித்தெடுக்க முடியவில்லை</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">உச்சிக் காலப் பூசையின்போது திரைமறைவில்</div><div dir="auto">ஆடை அணிவிக்கப்படுகையில்</div><div dir="auto">கூச்சமாகத்தான் இருக்கிறது எனக்கு</div><div dir="auto">எனினும் எனதிரு கைகளால்</div><div dir="auto">அவயங்களை</div><div dir="auto">மறைத்துக் கொள்ள இயலவில்லை.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">லீனா மணிமேகலையின் கவிதைகள், பழமைவாதத்துக்கு எதிராக பேசுபவை. நவீனத்துவம் மிக்கவை. மொழியாலும் செயல்பாட்டாலும் தனித்து நிற்பவர். எதிர் செயல்பாட்டை உரத்து பேசும் அவரின் கவிதையொன்று...</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">அபதாரம்</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">இறுதியில்</div><div dir="auto">காவல் அதிகாரி</div><div dir="auto">என் கவிதைகளை பிடித்துக் கொண்டு சென்றார்.</div><div dir="auto">விசாரணையின் போது அவர்</div><div dir="auto">கண்களை கட்டிக் கொண்டிருந்தார்</div><div dir="auto">ஆடையில்லாத என் கவிதைகளைக் காண</div><div dir="auto">அவருக்கு அச்சமாக இருந்ததாம்.</div><div dir="auto">குற்றங்களை விளைவிப்பதே</div><div dir="auto">தன் தலையாயப் பணி என்பதை</div><div dir="auto">என் கவிதைகள் ஒத்துக் கொண்டதால்</div><div dir="auto">அபதாரம் அல்லது சிறைதண்டனை</div><div dir="auto">பிணை இல்லையென்று ஆணையிட்ட நீதிபதி</div><div dir="auto">தன் கண்களோடு காதுகளையும் </div><div dir="auto">பொத்திக் கொண்டிருந்தார்.</div><div dir="auto">என் கவிதை பேசிய</div><div dir="auto">சொற்களின் புதிய அர்த்தங்கள்</div><div dir="auto">அவரை திடுக்கிடச் செய்தனவாம்</div><div dir="auto">அபதாரம் கட்ட பணம் இல்லாததால்</div><div dir="auto">சிறையிலடைக்கப்பட்ட என் கவிதை</div><div dir="auto">கம்பிகளை மீட்டிக் கொண்டு</div><div dir="auto">சதா பாடல்களை இசைத்தபடி இருந்தது</div><div dir="auto">நாளடைவில் மற்ற கைதிகளும்</div><div dir="auto">ஆடைகளை களைந்தனர்</div><div dir="auto">அவர்கள் பேசத் தொடங்கிய புதிய மொழியால்</div><div dir="auto">அதிகாரிகள் மனம் பிறழ்ந்தனர்</div><div dir="auto">சிறைச்சாலைக்குப் பிடித்த பைத்தியம்</div><div dir="auto">மெல்ல நகரமெங்கும் பரவியது</div><div dir="auto">நிர்வாணம் பெற்ற அந்த நகரத்தில்</div><div dir="auto">அதன் பிறகு</div><div dir="auto">அரசும் இல்லை</div><div dir="auto">குடும்பமும் இல்லை</div><div dir="auto">கலாச்சாரமும் இல்லை</div><div dir="auto">நாணயங்களும் இல்லை</div><div dir="auto">விற்பனையும் இல்லை</div><div dir="auto">குற்றமும் இல்லை</div><div dir="auto">தண்டனையும் இல்லை.</div><div dir="auto">தொந்தரவு செய்ததில்லை பெண்களின் மௌனம். சக பாலினத்தவரையும் என்பதுதான் அதிலிருக்கும் பெரும் துயரம். அனைத்து வகையான வன்முறைகளையும் நிகழ்த்திப் பார்க்கும் நிலமாக இருக்கச்செய்யப்பட்டிருக்கும் பெண்கள் தம் எதிர்ப்பை துயரை அரசியலாக்கவேண்டும். பெண்ணாக தன் இருப்பு குறித்த தெளிவான புரிதல், குடும்பச் சுமை, பாலியல் அத்துமீறல், பொருளாதார நெருக்கடி, பாதுகாப்பின்மை, பதற்றம், மன உளச்சல் என இவற்றின் மூலமாகவே படைப்பு வெளியை கட்டமைக்க வேண்டிய நிர்பந்தம் அவர்களுக்கு உள்ளது. </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">போடா நக்கியாரே எனத் தொடங்கி கெட்டவார்த்தைகளால் பொதுவெளியில் திட்டுவது வேண்டுமென்றே செய்வது அல்ல. ஆண் எனும் தமிழ் மலைபோல் உயர்ந்து நின்று தாக்குதலைத் தொடுத்தபடி இருப்பதால் வலி தாளாது மலையை பொடியாக்க கெட்டவார்த்தைகளை பிரயோகிக்க வேண்டியதாகிவிடுகிறது. ஒடுக்கப்பட்டவர்கள், சிறுபான்மையினர் என்ன ஆயுதத்தை கையில் எடுக்கவேண்டும் என்பதை தீர்மானிப்பது அதிகாரம். அதுதான் இங்கேயும் நிகழ்ந்துகொண்டிருக்கிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">வெங்காயம் வெட்டித் தருவதையும், டீ போட்டு தருவதையுமே பெண்ணுக்கு பேருதவி செய்கிறோம் என மிதப்போடு இருப்பவர் தொடங்கி ஒரு பொருளை தள்ளி வைப்பதில் கூட ஆண் பெண் பேதம் பார்ப்போர் வரை பெண் நம்மை அண்டி இருக்கிறாள், அதனால் அவள்மீது அதிகாரம் செலுத்தும் முழு உரிமையும் நமக்கானதென நினைத்து செயல்பட்டுக் கொண்டிருப்போர் மத்தியில் பெண் எவரையும் அண்டி வாழாது பொருளாதார தன்னிறைவோடு இருக்கவைக்கும் சமூக அமைப்பே தற்போதைய தேவையாக இருக்கிறது. அதற்கான முன்னெடுப்புகள் காலத்தின் கட்டாயம். எங்கும் சமநிலை, எதிலும் சமநிலை என்பதே இப்போதைய தேவை. </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">அரளிவிதை பைகள்</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">மருத்துவச்சி வந்தாள்</div><div dir="auto">சூலுற்றவளை நிர்வாணித்தாள் மெல்ல</div><div dir="auto">அகட்டிய காலின் இரு உள் தொடைகளிலும்</div><div dir="auto">சாம்பல் உதிரும் சூடுகள்</div><div dir="auto">கண்களாய்</div><div dir="auto">கனன்று கொண்டிருந்ததைக் கண்டாள்</div><div dir="auto">அதிர்ச்சியில் காதுகளைப் பொத்திக் கொண்டாள்</div><div dir="auto">' இன்னும் அவனுக்கு நீ மனைவி?'</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">நவீன கவிதைகளின் எல்லைகளை தகர்த்து, பேசாத பொருளை பாடுபொருளாக்கி அதிர்ச்சி கொண்டோரின் சொற்களை செவிகொள்ளாது, தன் நிலைப்பாட்டில் சமரசமின்றி இயக்கும் குட்டிரேவதியின் இக்கவிதை வாசிப்போரை வலிகொள்ளச் செய்கிறது. பால்கள் இணைவுகொள்ளும் கணம் மகிழ்வு நிறைவுகொள்ளும். தொடைகளில் சூடு வைக்கும் ஆணின் வக்கிரம் மனிதத்தன்மையற்றது. மனிதனற்ற மணிதர்களையும் சகித்து வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் பெண்ணின் பாடுகளை காட்சிபடுத்தியுள்ளார்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">கவிஞர்.தி.பரமேசுவரியின் இக்கவிதை சமூகத்தின் பெரும்பான்மையான பெண்களின் மனசாட்சியாக பார்க்கலாம்.</div><div dir="auto">“காலையில் எழுகையிலே</div><div dir="auto">ஆயிரம் கைகள் முளைக்கும்</div><div dir="auto">தோசை சுடுவாள்</div><div dir="auto">துணிமணி துவைப்பாள்</div><div dir="auto">கத்தும் குழந்தையைத்</div><div dir="auto">தட்டிச் சமாளிப்பாள்</div><div dir="auto">அலுவலகம் கிளம்பும்</div><div dir="auto">மறதிக் கணவருக்கும்</div><div dir="auto">மூளையாய் இருப்பாள்</div><div dir="auto">எல்லாம் முடித்து</div><div dir="auto">அலுப்புடன் அமர்ந்து</div><div dir="auto">டிவி காம்பியருக்கு</div><div dir="auto">பாவமாய் பதில் சொல்வாள் </div><div dir="auto">'ஹவுஸ் வொய்ப்தான்' நான்! “</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">பேய் பிடித்தலும், சாமியாடலும் பெரும்பாலான பெண்களிடையே காண முடியும், மனம் சார்ந்த செயல்பாட்டு விளைவுகளே இப்படியாக உருக்கொள்கிறது. போயை அல்லது சாமியை சாக்கிட்டு தன் மனப்பாரங்களை இறக்கிவைத்துவிடுகிறார்கள். மிகவும் பலவீனமானவள் எனச் சொல்லப்படுபவர்கள் கூட மிக எளிதாக சில செயல்களை செய்துகாட்டு விடுவர். கவிஞர்.சுஜாதா செல்வராஜ் இம்மனப்போக்கை கவிதையாக்கி உள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது.</div><div dir="auto">பேயாட்டம் </div><div dir="auto">கொடுமைக்கு வாக்கப்பட்டவள் </div><div dir="auto">நெருப்பை பொங்கித்தின்பவள் </div><div dir="auto">மஞ்சள் குளியலில் காயம் ஆற்றுபவள்</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">பொறந்தவீடும் கதவடைத்துக்கொண்ட </div><div dir="auto">பாதம் பழுக்கும் உச்சி வெயில் பொழுதொன்றில் குத்துப்பட்டு செத்துப்போன முனியாண்டியைக் கூட்டிக்கொண்டு வீடுவந்து சேர்கிறாள்</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">கெட்டவார்த்தையைக் காறி உமிழுமவள் தலைவிரித்து பேயாட்டம் போடுகிறாள் </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">நெஞ்சை நசுக்கும் பாரங்களை </div><div dir="auto">எல்லாம் திசைகள் தோறும் தெறிக்கவிடுமவள் வீடு அதிர நடந்து பார்க்கிறாள் </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">கைநிறைய சோறு வாரித்திங்கவும் </div><div dir="auto">கால் பரப்பி கூடத்தில் தூங்கவும் முனியாண்டியைத் தான் துணைக்கு நிறுத்துகிறாள் </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">சுருட்டும் கருவாடும் சாராயமும் </div><div dir="auto">தட்சணையாய் கேட்கும் </div><div dir="auto">பூசாரியைக் கூட்டிக்கொண்டு </div><div dir="auto">புறப்பட்டு வருகிறானாம் </div><div dir="auto">அவள் பொறந்தவன் </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">அடிபட்டுச் சாகத்தான் பொறப்பெடுத்தேனா உங்கக் கோடித்துணிக்குத்தான் </div><div dir="auto">உயிர் வளர்த்தேனா </div><div dir="auto">சங்கறுத்து மாலையா போடுவேன்டா சாத்திரத்தில் மூத்திரத்தப் பெய்வேன்டா</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto"> தூக்கிக்கட்டிய சேலையும் </div><div dir="auto">சிவந்து தெறிக்கும் விழிகளுமாய் </div><div dir="auto">வானம் அதிர முழங்குகிறான் முனியாண்டி</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">அடங்கி அமிழ்கிறது வீடு </div><div dir="auto">புலர்ந்து வருகிறது பொழுது.</div><div dir="auto">விரும்பினாலும், விரும்பாவிட்டாலும் யாராகினும் ஒருவரால் தொந்தரவிற்கு ஆட்பட்டுக் கொண்டே இருக்கவேண்டிய சூழல் பெரும்பாலான பெண்களுக்கானது. அத்துயரின் கண்ணீர் மழைக்கு ஒப்பானதாக பார்க்கப்படுகிறது நறுமுகை தேவியின் இக்கவிதை.</div><div dir="auto">துயரத்தின் கோப்பையை</div><div dir="auto">யாரேனும் நிரப்பிக் கொண்டே இருக்கிறார்கள்.</div><div dir="auto">ஒருவரின் சிரித்த பகல்பொழுதின்</div><div dir="auto">இறுதிக் கணத்தைக் கண்ணீரில்</div><div dir="auto">நிரப்புபவர்கள் எங்கேயும் இருக்கிறார்கள்</div><div dir="auto">நம்மைப் பற்றிய நோய்மையான</div><div dir="auto">மதிப்பீடுகளைத் தற்செயலாகக் அவர்கள் கொட்டி விடும்போது</div><div dir="auto">என்ன செய்வதென்று தெரியாமல்</div><div dir="auto">நம் மூளை தடுமாறுகிறது</div><div dir="auto">அனிச்சையாகப் பெருகும்</div><div dir="auto">கண்ணீரைத் துடைத்து விடும் வழி தெரியாமல்</div><div dir="auto">வெளியே பொழியும் மழையும் தேம்பத் துவங்குகிறது.ண</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">எனது வாழ்க்கை</div><div dir="auto">எனது குழந்தைப் பருவத்தோடு</div><div dir="auto">முடிந்து போனது. பின்னர் என் வாழ்க்கையை</div><div dir="auto">நான் வாழவேயில்லை.</div><div dir="auto">காற்றின் ஸ்பரிசம் படாத</div><div dir="auto">நீர்க்குமிழி போல் இருக்கிறது</div><div dir="auto">அதைப் பற்றிய என் துக்கம்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">எனும் பொன்முகலி கவிதை கடந்து வந்த குழந்தை பருவம் எல்லோருக்கும் ஏக்கமானதுதான். அதுவும் பெண்களுக்கு மிகப்பெரிய ஏக்கமான காலமாக இருக்கும். பேதம் தெரியாது விரும்பியபடி திரிந்த நாட்கள் என்றுமே திரும்பி வராதது. </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">வளர்ந்த சமூகம் என பெருமைபேசிக்கொண்டிருக்கிறோம். சிறார் தொடங்கி செத்து மடயப்போகும் கிழவி வரை பாலியல் சீண்டல் செய்திகளை பார்த்து தொலைக்கவேண்டி இருக்கிறது. சுய ஒழுங்கும், கட்டுப்பாடும் இல்லாத சமூகத்தை எப்படி வளர்ந்த சமூகமென சொல்வதெனத் தெரியவில்லை. தேவசீமாவின் இக்கவிதை பாலியல் சீண்டல்கள் இல்லாத வாழ்வை பெண்களுக்கு கொடுக்க கூடும்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">பட்டாம்பூச்சி</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">ஒரு கொடுக்கோ</div><div dir="auto">கொஞ்சம் விஷமோ</div><div dir="auto">கொடுத்து இருக்கலாம் கடவுள்</div><div dir="auto">தொடுமுன்</div><div dir="auto">ஆயிரம் முறை</div><div dir="auto">யோசித்திருப்பார்கள்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">ஆதியிலே பெண் இருந்தாள்</div><div dir="auto">எல்லாவற்றையும் முதலில் அறிந்தவளும் அவளே</div><div dir="auto">உதிரத்தின் முதல் வாசத்தை காற்றில் பரப்பியவள்</div><div dir="auto">அதனைச்சுத்தப்படுத்தி பரிசுத்தத்தைக் கற்றுக்கொடுத்தவள்</div><div dir="auto">முதல் பசியாற்றியவளும் அவளே,</div><div dir="auto">வேட்டையாடியவள்,</div><div dir="auto">உணவை அறிமுகப்படுத்தியவள்</div><div dir="auto">உயிர் கொடுத்தவள்</div><div dir="auto">உங்களுக்கு வலிமையை கற்றுக்கொடுத்தவள்</div><div dir="auto">இன்னும் இன்னும்</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">ஆதலால் வழிபாட்டுத் தெய்வமாக ஆக்கினீர்கள்.</div><div dir="auto">உங்கள் குறைகள் எல்லாவற்றையும் ஏற்றுக்கொண்டாள்</div><div dir="auto">சகிப்பின் பெருவழி அவளிடமிருந்தே தொடங்கியது. </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">சந்திரா தங்கராஜின் இக்கவிதை பெண்ணின் பெருமை பேசுவது மட்டுமல்ல, அதை இழந்து தவிக்கும் துயரமும் இக்கவிதையில் வெளிப்படுகிறது. வேறு வழியில்லை சில உண்மைகளை செவிடாக நடிக்கும் இச்சமூகத்தின் காதுக்குள் உரத்து பேசவேண்டியதும் அவசியமாகி இருப்பதை உணர்த்துகிறது. </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">நீ தான் என் உயிர், நீ இன்றி நான் இல்லை என உருகுபவன் கூட நிலம் பெயர்ந்து காதலின் நிலத்தில் தன் வாழ்வை தொடங்கமாட்டான். பெண் காலகாலமாய் தன் பால்யத்தில் மகிழ்வுகொண்டு வாழ்ந்த நிலத்தை விட்டு வெளியேற வேண்டிய நிர்பந்தத்தை வேறு வழியற்று ஏற்றுக்கொண்டு வாழ்வதில் தொடங்கும் விட்டுக் கொடுத்தல் புதைகுழி வரை நீடித்திடவே செய்கிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">இனி மகான்கள் பிறந்து பெண்களின் நிலையில் மாற்றங்கள் செய்திடப் போவதில்லை. பெண்கள்தான் மாற்றங்களுக்கான பயிர்களை நடவு செய்யவேண்டும். நிலம்போல் விதை தாங்கி முளைப்புகொள்ளச் செய்து அறுவடை வரை தாங்கி இருப்பதை ஒத்திருக்கும் வாழ்வில் குழந்தைகளிடம் ஆண், பெண் பாகுபாடற்ற மனப்போக்கை வளர்த்தெடுக்க முயற்சி செய்தால், வரும் காலத்திலாவது வேறான வாழ்வு கிடைக்கக் கூடும்.</div><div><br /></div></div></div></div><div class="mail-message-footer spacer collapsible" style="height: 0px;"></div></div>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-40031529772321722112023-03-03T18:54:00.002-08:002023-03-03T18:54:23.492-08:00நன்றி: தமிழ்வெளி<p> </p><!--StartFragment-->
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">இனி இல்லாமலாகட்டும் ' சாமி எசமாங்களே
ராசாங்கமே'<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">- ந.பெரியசாமி<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">இதெல்லாம் சாத்தியமா? இப்படியெல்லாம்
நடக்கக்கூடுமா? வாழ்ந்து மடிந்தவர்கள் இப்படியும் கூட இருந்திருப்பார்களா?
இப்படியானவர்களை பிறக்க வைத்து வாழ்ந்து மடியச் செய்யும் காலத்திற்குட்பட்டதை மொழி
எவ்வாறு எழுத்துக்களாக மாற்றுகிறது. இது இதனால்தான் என அ</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">று</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">தியிட்டுக் கூற
முடியாத புதிர்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">த்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">தன்மையை எழுத்துக்கள் வைத்துக் கொண்டிருப்பதன் ரகசியம் யாருக்கேனும்
புலப்படக் கூடுமோ? புலப்படும் தருணத்தை கண்டடைந்தவர்களின் விடியல் எத்தகைய இன்பத்தைக்
கொடுக்கும். இன்பம் </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">தி</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">கட்டத் தொடங்கி சலிப்படையும் காலத்திற்குமுன் இல்லாது போய் விடுதல்
அபூர்வம்தானே. ஒருவரின் மனதுக்குள் குளமாக, ஆறாக, கடலாக மொழி உருக்கொண்டபடி
இருப்பது எதனால். யோசிக்க அதன் புதிர்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">த்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">தன்மை கெட்டித்துக்கொண்டே இருக்கும்
படைப்புகள் வந்துகொண்டுதானே இருக்கிறது!. அப்படியான படைப்பாக வந்திருக்கிறது
தேவிபாரதியின் 'நொய்யல்' நாவல். <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">வேரோடு பிடுங்கி இழுத்து வந்த </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">மரத்தைக்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">
கரை ஒதுக்கிச் சென்று கொண்டிருந்தது ஆறு. வேடிக்கை பார்த்தபடி மரத்திலிருந்த
இலைகளைப் பறித்த சிறார்கள் ஆளுக்கொரு </span><span lang="EN-IN" style="font-family: "Latha",sans-serif;">‘</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">பீப்பி'</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> செய்து ஊதிக்கொண்டு சென்றுகொண்டிருந்தனர். ஒவ்வொரு
பீப்பியிலிருந்தும் நொய்யல் ஓடும் பகுதி மக்களின் கதைகளை கேட்கத் தொடங்கிடுகிறோம்.
தேவிபாரதியின் நொய்யல் நாவலை வாசித்து முடித்ததும் இப்படியான சித்திரம் ஒன்று
மனதுள் உருக்கொண்டது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறமாக
ஓடிக்கொண்டிருக்கும் தனித்த ஒன்றல்ல ஆறு. ஊரின் உயிர். ஊரில் வாழ்வோருக்கெல்லாம்
அதனோடு உறவுண்டு. தாய், சிநேகிதி, தந்தை, சிநேகிதனென அவரவரின் தேவைக்கேற்ற உறவாக
உருமாற்றம் கொள்ளும். ஒவ்வொருவரின் உடலின் ரகசியம் அறிந்தது ஆறு. உடல் கழிவோடு
மனக் கழிவையும் அகற்றக் கூடியது. வாசிப்போரை தன் பிரதேச ஜீவன்களாகக்<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>கொள்ளும் தன்மை ஆற்றுக்கு உண்டு. நம்மையும்
அப்படித்தான் சுழற்றி அணைத்துக் கொள்கிறது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">பே</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">ரி</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ரைச்சலோடு வரும்
நொய்யலின் பாய்ச்சலை எதிர்கொள்ளும் உடல் மற்றும் மன</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">வலு</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">வோடு
இருக்கும் அப்பகுதி மனிதர்களின் சாமார்த்தியத்தையும் காட்சி</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">ப்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">படுத்தும்
நாவலில் தேவனாத்தா எனும் சிறு தெய்வத்தின் கதையோடு சென்னி மூப்பன் சொல்லும் கதை
நம்மையும் கரையில் அலைவுகொள்ளச் செய்திடுகிறது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ஊரென்பது சாதிய அடுக்குகளால்
பிளவுபட்டும் பிணைந்தும் கிடக்கக் கூடியது. உயர்சாதி எனும் நினைவு எதையும் செய்யத்
துணிவு கொண்டது. அறம் அறியாதது. அடுக்குகளுக்குள் பின்னப்பட்ட வலையை தாண்டவிடாது
பார்த்துக்கொள்ளக் கூடியது. சாதி தொழில் துறந்து தன் முனைப்பில் எதையாவது
கற்றுக்கொண்டாலும் அதை செய்யவிடாதிருக்க எத்தகைய இழிசெயலையும்
செய்யக்கூடியது.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>" நாலூறு செரச்சு
எட்டூறு எரந்து குடிக்கற </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">எச்சக்கலைக்கு</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> படிப்பு கேக்குதாக்கு" என திட்டிக்கொண்டிருப்பவர்கள் மத்தியில்
குமரப்ப நாவிதன் பண்டிதனாக உருக்கொண்டதை சகிக்காது,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>நாய்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">க்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">குண்டியை செரைக்கவைத்து
பரிகாசப்படுத்தியதை வாசிக்க நினைவில்<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>உண்டான வலியே தங்கமுடியாதிருக்க, நிஜத்தில் அனுபவித்தவர்களின் துயர் எத்தகு
வலி மிக்கது என்பதை உணர்த்தி செல்கிறது தேவிபாரதியின் மொழி. குமரப்ப நாவிதர்
பண்டிதனாகவும், ஆகச் சிறந்த ஜோதிடனாகவும் மிளிரச் செய்திருப்பது 'சாமி எசமாங்களே
ராசாங்கமே' என்பதினி இல்லாது போய்விடும் என்பதற்கான நம்பிக்கையை அளித்தது.
ஏரிக்கரையில் மதிய நேரங்களில் வேட்டியை இரு கைகளால் </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">மறைத்துப்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">
பிடித்திருக்க உள்ளே உட்கார்ந்தபடி சி</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">ரை</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">க்கும் காட்சிகளை நகைத்தபடி கடந்த
சிறார் பருவகாலம் நினைவில் தோன்ற மிகுவலியில் வாசிக்க இயலாதிருந்ததும்<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ஏற்பட்டது. ஓட்டப்பந்தயத்தில் முதன்மையாக
ஓடிக்கொண்டிருப்பவனை பிடித்திழுத்து கால் நரம்பொன்றை அறுத்துவிட்டு ஓடச்செய்து
வலியின் </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">வேதனையைக்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> கண்டு குதூகலித்திருந்த </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">மனிதக்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> கூட்டங்களின் குரூரத்தின் வீச்சத்தை
காலம் கடந்தும்<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">நாசியைப்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">
பிடித்து கடக்கவேண்டியதாக இருக்கிறது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">நல்லதங்காள் கதைபோன்று காரிச்சி,
குமரப்ப பண்டிதன், தேவனாத்தா கதை என நாட்டார் வழக்காற்றியல் தன்மையுள்ள நிறைய்ய
கதைகளை நாவல் கொண்டுள்ளது. ஊரார்களின் கதையை ஊரின் மொழியில் சொல்லப்பட்டிருப்பது
கதைகளின் மீதான நம்பகத்தன்மையும், கதைகள் நம்மை </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">தொந்தரவு</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">
கொள்ளவும் செய்கின்றன. கிராமங்களில் புதையுண்டு கிடந்த கதைகள் நாவல்களாக வந்தடைதல்
வழி முன்னோர்களின் வாழ்வியல் துயர்களை அறிந்துகொள்ள முடிகிறது. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">கிராமங்களில் கள்ளத்தனம் மிக்க காமக்
கதைகள் நிறைய உண்டு. அதுவும் திருவிழாக்களில் நிகழும் காமத் திருட்டுக்கதைகள்
ஆண்டு முழுமையும் உலவிக் கொண்டிருக்கும். கட்டற்ற காமம் எதையும் செய்யச் செய்யும்.
மனிதாபிமானம் மண்ணாங்கட்டிகளாக உதிர்ந்து கிடக்கும். விரைத்த குறியை வம்படியாக
வாயில் திணித்து தன் தினவு தீர்த்த சம்பவங்கள் நிறைய்ய உண்டு. நாவலில்
காட்டப்பட்டிருக்கும் ஒன்றே உயிர் வதைக்கும் வாதையை ஏற்படுத்தி செல்கிறது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">மனித்தன்மையற்ற காமத்தால் மதிகெட்டுத்
திரியும் போக்கை குமாரசாமி, சாமியாத்தாள், பூபதி பாத்திரங்கள் வழியே நிகழும்
வெறியாட்டத்தை அப்பகுதியின் பொதுத்தன்மையாக மாற்றம் கொள்ளாதிருக்கச்
செய்திருப்பதும் நாவலில் கவனிக்கத்தக்கதாக இருக்கிறது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">அடிபட்டு தப்பிய பாம்புகள் அடித்தவரை
நினைவில் வைத்து என்றாவது அவர்களை கொத்திவிடும் எனும் பேச்சு உண்டு. ஒருவிதத்தில்
உண்மையும் கூட. பத்தாம் வகுப்பு படிக்கையில் சேக்காலிகளோடு தூரமாக இருக்கும்
கிணற்றில் குளிக்கச் செல்வதுண்டு. அப்படியானதொரு நாளில் பாதையில் கண்ட பாம்பை
கல்லெடுத்து எறிந்தேன். வாலில் அடிபட்டு தப்பியோடியது. இனி உஷாராக இரு அது உன்னை கொத்த
வரும் என பயமுறுத்திவிட சிறிது காலம் பாம்பு துரத்துவதாக நினைத்து பயந்து
திரிந்தேன். இரவில் தினந்தோறும் கனவில் பாம்பிடம் கடிபட்டுக்கொண்டிருந்தேன்.
நினைவும், கனவுமே பாம்பு நம்மை தீண்டுவதற்கு சமமானதாகிவிடுகிறது. இந்த அனுபவம்தான்
இப்படியானதொரு பேச்சை உருவாக்கி இருக்கக் கூடும். நாவலில் </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">சாரைப்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">
பாம்பு குறித்த </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">கதைப்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> பகுதி நல்லோட்டமாக இருந்தது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">உருவாக்கத்தில் இருக்கும் பாடுகளை
உருவாக்கியவர்களே உணர்வர். உருவாக்கம் உள்ளவரைதான் பாடுகளுக்கான உயிர்
இருந்துகொண்டிருக்கும். காணமலாக்கி வேறொன்றை உருவாக்கிட, எல்லாமுமே காலமானதாகிவிடுகிறது.
நம் காலத்தில் கிணறுகளும், ஏரி, குளங்களும் மரணித்து </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">கட்டிடங்களைப்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">
பிறப்பித்துள்ளன. கிணறு உருவாக்கத்தில் இருக்கும் வலிகளும், இழப்புகளும்,
நம்பிக்கையும் கிணறு இருக்கும் வரைதான் </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">வாய்மொழிக்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> கதைகளாக இருந்துகொண்டிருக்கும் என்பதை
நாவலில் நெடும் பகுதியாக இருக்கும் கிணறு வெட்டும் கதை நம்முள் மிகுந்த வலியை
உருவாக்கிச் செல்கிறது. கிணறு இருந்த இடங்களில் இருக்கும் கட்டடங்களை
பார்க்கும்போதெல்லாம் கிணற்று நீரின் சலசலப்பு நினைவுக்கு வந்துகொண்டிருந்தது.
காலப்போக்கில் கிணற்றை நினைவும் மறந்துபோக தொடங்கிவிடுகிறது. நாவலில் இருக்கும்
இப்படியான சின்னச் சின்ன சம்பவங்கள் நம்முள் நோய்மையை உருவாக்கி சென்றுவிடுகிறது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">நாவலில் தேவிபாரதி அக்கால மாந்தர்களின்
கதைகளை மட்டுமல்லாது, அவர்களுடனாக இருந்த மரங்கள், செடி கொடிகள், பறவைகள்,
விலங்குகள், பாம்புகள், மீன்கள் என அவ்வூர்களில் இருந்த எல்லாவற்வையும்
பெயர்களோடும், அதன் தன்மைகளோடும் நாவலின் போக்கில் கதையோடு கதையாக சொல்லியிருப்பது
குறிப்பிடத்தக்கதாக உணருகிறேன்.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">கி.பி.ஏழாம் நூற்றாண்டில் அப்பர் தே</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">வா</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ரத்தில்
கூறப்பட்டிருக்கும் " சென்று நாம் சிறு தெய்வம் சேரோம் அல்லோம்" என்பதன்
நீட்சியாக இருக்கும் சிறு தெய்வமான தேவனாத்தா நொய்யல் பகுதியினரை கட்டுக்குள்
வைத்திருக்க யாரின் மேலாவது மருள் வந்து பெரும் ஆட்டத்தை நிகழ்த்துவதும், சூறைக்
காற்றை பயங்கொள்ளச் செய்யும் ஒன்றாக நாவலில் மாற்றம் கொள்ளுதலும் நாவலில் </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">சு</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ற்றும்
கதைமாந்தராகிவிடுகிறது.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">பூவுக்கு மட்டுமல்ல புற்களுக்கும்
வாசனையுண்டு." கொழுக்கட்டிப் புற்களின் மணம் வீசும் காரிச்சியின் மார்புக்
கூடு" என்பதை வாசிக்கையில் அப்புற்கள் எப்படி இருக்கும், என்ன நிறம், என்ன
மணம், எவ்வளவு உயரம் இருக்குமென நினைவு தேடத்தொடங்கியது. வறண்டு கிடக்கும் ஆற்றில்
வெள்ளம் வரும் காட்சியை காட்டுகையில் கிரிக்கவுண்டனோடு நம்மையும் நிற்கச்
செய்திடுகிறாள் காரிச்சி. நான்தான் நொய்யல், நான்தான் தேவனாத்தா என்னை
நினைச்சிக்கோ வரும் எனக் கூறும் நிறைவு ததும்பும் சொற்களின் முன் பிதற்றும்
சொற்கள் கிரிக்கவுண்டனுக்கு மட்டுமா?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">அ</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">வலட்சண</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">மான
தோற்றத்தில் வசீகரிக்கும் பாடலை பாடும் காரிச்சி ஆற்றில் நிர்வாணத்தோடு
மிதக்கையில் ஒளிப்பிழம்பாக தகதகக்கும் பேரழகோடு </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">இருப்பதைக்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">
கண்டவர்கள் கூறுவது காரிச்சியே நொய்யல் என்பது உறுதியாகிறது. மாசுபடுத்தப்பட்ட ஆறு
அசிங்கமான தோற்றமுள்ளதாகவும், புது வெள்ளம் வரும் காலங்களில் தேவதையாக
மிளிரும்<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>நொய்யலின் உருவாக காரிச்சி
இருப்பதை நாவல் உணர்த்துவதாக கொள்ளலாம்.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">குமரப்ப பண்டிதனை அடியில் சிரைக்க
வற்புறுத்தியபோது நாயோடு </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">நா</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">யாக நினைத்து சிரைத்தான் எனும்போது மட்டும் நூலாசிரியரின் குரல்
நாவலில் வெளிப்பட்டிருக்கும். மற்றபடி நாவலில் வேறெங்கும் குரலையோ கையையோ </span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">உயர்த்திப்</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">
பேசவில்லை. நாவலின் போக்கே நாம் யாருடன் நிற்கவேண்டும், யாருக்காக பேசவேண்டும்
என்பதை உணர்த்திவிடுகிறது. பொதுவெளியில் மா</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif;">தா</span><span lang="TA" style="font-family: "Latha",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ரி இனத்தில் பிறந்த பெண், ஆதிக்க
சாதியில் பிறந்தவனை கட்டியணைத்திட முடியாது. நாவலில் காரிச்சியின் உடலை
பார்வதியின் உடலாக்கி மீறலை ஏற்படுத்தியிருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இருபத்தி
ஐந்து ஆண்டுகள் அடைகாத்து அடைகாத்து வைத்திருந்ததன் நோய்மையின் வலியை மறக்கடிக்கும்
விதமாக நாவலை வாசித்து முடித்ததும் மீண்டும் ஒரு முறை நாவலை வாசிக்க வேண்டும் என
வாசகனை நினைக்கச் செய்கிறது நொய்யல்.</span><span lang="EN-IN"><o:p></o:p></span></p>
<!--EndFragment-->ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-40747985957888582062022-10-25T05:40:00.002-07:002022-10-25T05:40:25.696-07:00நன்றி: நுட்பம்<p><br /></p><p>அந்தியில் வேலை முடிந்து வருபவள் அலுப்பைப் போக்க வைக்கும் ஒப்பாரியிலிருந்து கிளி கொத்தும் தானியமாக சொற்களை சேகரித்து தன் அனுபவங்களை பிணைத்து காட்சிபடுத்தலே கவிதை.</p><p>அம்மம்மா, அப்பச்சி, பாட்டி, தாய்கிழவி என செல்லமாக்கப்பட்டவர்கள் அவ்வப்போது மடியில் கிடத்தி பேன் பார்த்தபடி சொல்லப்படும் கதைகளில் வாழ்வு குறித்த சித்திரங்கள், வலியை போக்கும் ரகசியங்கள், அறிந்துகொள்ள வேண்டிய பண்புகளை பிரகடனப்படுத்தாமல் கதையின் போக்கில் உணர்வோடு நம்முள் விதையாக ஊன்றி இருக்கிறார்கள். காலம், தேவைப்படும் சூழல் அறிந்து நம்முள் நினைவாக உணர்த்தும். ஸ்ரீநேசன் கவிதைகளுக்கும் நினைவில் உணர்த்தும் தன்மை உண்டு. ' மூன்று பாட்டிகள்' தொகுப்பின் கவிதைகளிலும் உணர்ந்துகொள்ள முடிகிறது. </p><p><br /></p><p>...................</p><p>வேர்விட்டு லயிக்கும் பெரும் சந்தர்ப்பத்தை</p><p>நழுவவிட்டுக் கொண்டிருக்கும் மனதின் இழப்புணர்வோடு</p><p>ஆண்டு புதிதென பிறந்தெழும்</p><p>தினத்தின் இவ்வதிகாலைப் பொழுதில்</p><p>எமக்காக கொஞ்சம்</p><p>விரைந்து உதிக்கலாம் சூரியனே நீ.</p><p><br /></p><p>நம்மை தேற்ற பெரிதான பிரயத்தனங்கள் தேவைப்படாது. எளிதினும் எளிய இயல்பான அன்றாடங்களின் செயல்பாடுகளே போதுமானதாக இருப்பதை இக்கவிதை சுட்டுகிறது. சூரியன் தினம் பிறப்பதுதான். அன்றைய பிறப்பு மருந்தாக மாற்றம் கொள்கிறது. வெப்பம் நோய்மை அகற்றும் மாமருந்து. </p><p><br /></p><p>மனதில் இருக்கும் பூனையும், திடும்மென எட்டிக்</p><p> குதித்த பூனையும் ஒன்றையொன்று நின்று பார்க்கும் கணத்தில் நாமே மனதிலிருந்த பூனையாக உருமாற்றம் கொண்டிருப்போம். இந்நிகழ்வு எதிர்பாராதது. 'ஆண்டன் செக்காவை மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்தில் வாசிப்பது' கவிதையை வாசித்துக் கொண்டிருக்கையில் நாய்களால் துரத்தப்பட்ட பூனை என்முன் பாய்ந்து எனை நோக்கிய கணம். ஒரு அற்புதம் அதுவாகவே உருக்கொண்டது. அப்படி உருக்கொண்ட அற்புதத்தை இக்கவிதையில் காண முடிந்தது. எரிந்து முடிந்த மெழுகுவர்த்தியும், எரியும் மெழுகுவர்த்தியும் பூனைகளாகியது அற்புதங்களின் புதையல்.</p><p><br /></p><p>பெருமாத்தம்மாள்</p><p>*</p><p>படிக்கட்டோர இருக்கையில் ஒரு பாட்டி</p><p>எதையோ தவறவிட்டதான முகபாவம்</p><p>சுமக்க முடியாத புத்தக மூட்டையை</p><p>யாரோ ஒரு சிறுமி</p><p>அவள் மடியில் இறக்குகிறாள்</p><p>என்னவொரு மிடுக்கு கிழவிக்கு இப்போது</p><p>தானே பள்ளிக்குச் சென்று கொண்டிருப்பதைப்போல.</p><p><br /></p><p>எந்தவொரு செயலுக்கும் மதிப்பீடு மாறுபட்டதாகவே இருக்கும். யாரேனும் ஒருவருக்கு அது வாழ்நாள் கனவாகவோ, ஏமாற்றமாகவோ, சாதனையாகவோ இருக்கக்கூடும். புத்தப்பையை பாட்டியின் மடியில் வைத்தல் சாதாரண செயல்தான். 'மிடுக்கு' என்ற சொல்லில் பாட்டியின் எதிர்பார்ப்பு, கனவு, ஏமாற்றம் எல்லாம் ஒரு கணம் அடைந்துவிட்ட நிறைவு, பால்யம் தொட்டு கிடைக்காத பேறு அன்று கிடைத்திட்ட மகிழ்வின் ததும்பல் 'மிடுக்கு' எனும் சொல்லுக்குள் வைத்துள்ளார் நேசன்.</p><p><br /></p><p>சூதும் வாதும் அறியாதவர்க்களின் செயலில் இருக்கும் அன்பைக் கூட சந்தேகிக்கச் செய்யும் வாழ்வில் நாமும் இருப்பதன் அசிங்கத்தை சுட்டுவதாக உள்ளது ' கன்னியம்மாள்' கவிதை.</p><p><br /></p><p>கோயில் பிரசாதமெனினும்</p><p>நீ கொடுக்கும் சுண்டலை</p><p>மயக்க மருந்திட்டதோ என இப்பேருந்து பயணிகள்</p><p>ஒருவரும் பெற்றுக்கொள்ள மாட்டார்கள்</p><p>உன் அன்பை</p><p>அழுகையைப்போல் அடக்கிக் கொள் பாட்டி.</p><p><br /></p><p>நாமும் இப்படியான பேருந்துகளில் பயணித்திருக்கக் கூடும். எதேனும் ஒரு பாட்டி அழுகையை அடக்க இயலாது விம்மியபடி இருந்திருக்கக் கூடும்.</p><p><br /></p><p>நினைவின்மையோ, கவனப்பிசகோ இல்லாமல், அறிந்தே நிகழ்த செயல் எங்கே திருட்டு என அம்பலப்பட்டுவிடுமோவென பதறுபவனின் மேன்மையை காட்சிபடுத்துகிறது மூன்றாவது பாட்டியான ஜடசியம்மாள் கவிதை. இத்தகைய மேம்பட்ட பண்புகளை கவிதைக்குள் கொண்டு வருவதால் ஸ்ரீநேசன் கவிதைகள் அபூர்வ தமிழ்குணம் கொண்ட கவிதைகள் என ஷங்கர்ராமசுப்ரமணியன் சொல்வதற்கான காரணமாக இருக்கக் கூடும். திருட்டு பாட்டிகள், மேன்மைமிகு பேரன்கள் நம்முடன் இருந்துகொண்டிருப்பதை நினைவுபடுத்துகிறது.</p><p><br /></p><p>பச்சை வேர்க்கடலை</p><p>கிடைக்காத பருவத்தில் ஒரு மரக்கால் பைநிறைய</p><p>மாமியார் பெருமையோடு கொடுத்தனுப்பியதை</p><p>அம்மாவுக்கு கொண்டு செல்வேன்</p><p>விடிகாலை உறக்கத்தைப் பயன்படுத்தி</p><p>ஒரு கிழவி தன்னுடையதைப் போல்</p><p>என்னடைய</p><p> பையை இறக்கிச் செல்கிறாள்</p><p>தூக்க கலக்கத்தில் கவனித்துவிட்ட நான்</p><p>பதற்றமடைந்து விட்டேன்</p><p>யாரும் பாட்டியைப் பிடித்துவிடக்கூடாது</p><p>யாரும் அவமானப்</p><p>படுத்திவிடக் கூடாது.</p><p>*</p><p><br /></p><p>தொகுப்பிலிருக்கும் நான்காவது பாட்டி தள்ளாத வயதில் தயிர் விற்று பிழைப்பதை காட்சிபடுத்துகிறது. அன்றைய தொழில் பாதிப்பு ஏற்பட்டுவிடக் கூடாதென சூரியனிடம் வேண்டுதலை வைக்கும் குரல் நம் குரலாகவும் இருக்கிறது.</p><p><br /></p><p>பற்றற்றதெல்லாம் பண்டமாவது இயல்பு. பண்டம் எனில் விற்பனைக்கானதுதானே. சூழலைக் காக்க யானை ஒன்றின் மீது ஒன்று படுத்துக் கிடப்பதைப் போன்று நிற்கும் மலைகள் பொடிப்பொடியாக மாற்றம்கொண்டிருப்பதன் துயரைக் கூறுகிறது ' காணாமல் போகும் மலைகள்' கவிதை. மலைகளும் பண்டமாக்கப்பட்ட சூழலில் வாழ்வதை நினைக்க துயரோடு கடக்கவேண்டியிருக்கு.</p><p><br /></p><p>சொல் தட்டையான ஒற்றை பொருள் கொண்டதல்ல. அதன் பரிமாணத்தை காட்சிபடுத்துகிறது ' சொல் சில்பம்'.</p><p><br /></p><p>பெயர் அறியாது, உரு அறியாது குரலை மட்டும் கேட்டு இதுவாகவோ, அதுவாகவோ இருக்குமோவென அறியாத பறவையின் நிழலைத் தேடும் ' பட்சி கானம்' கவிதையில் வியப்பையும் விந்தையையும் தரிசிக்கலாம்.</p><p><br /></p><p>கவிதை உருக்கொண்ட கணத்தின் மனவெழுச்சி வாசிப்பின்போதும் மீண்டும் உருக்கொள்ளும் மகத்தான தருணங்கள் எப்போதாவது கிடைப்பதாக நம்பப்படுவதுண்டு. ' வெயிற்சுவை' அப்படியானதொரு கவிதையாக இருக்கிறது.</p><p><br /></p><p>அக்னி நட்சத்திரத்தில்</p><p>காயும் வெயிலை ருசித்து பார்க்கும் விசித்திர ஆசை</p><p>சிறுவன் ஒருவனுக்கு உதித்தது</p><p>களத்தில் காய்ந்த மிளகாய்மீது</p><p>காய்ந்த ஒரு துண்டு சிவந்த வெயிலை</p><p>எடுத்து வாயிலிட்டவன் கதறி விட்டான்</p><p>நன்றாய் நாக்கையது பொசுக்கி விட்டதுபோலும்</p><p>விடுவானா</p><p>பின் பனிக்கால விடியலின் புல்நுனியில் பூத்தத் துளிமீது படர்ந்த</p><p>பல்வண்ண இளமொளியைக் கனியெனப் பறித்து உண்டான்</p><p>அதுவே சில்லென்று இருந்தாலும் சப்பென்றிருந்தது</p><p>சலிப்பானா</p><p>பூக்கள் மலர்ந்த பூமியைப் பொலிவாக்கிய</p><p>இளவேனிலின் முற்றிய அந்திக்கு வந்து சேர்ந்தவன்</p><p>மலை முகட்டுப் பாறையின் விளிம்பில்</p><p>திரண்டிருந்த கூட்டிலிருந்து சொட்டிய</p><p>தேன்தோய்ந்த துளிவெயிலை</p><p>நுனிநாக்கில் ஏந்தியவன்</p><p>நடனமிடத் தொடங்கினான் இப்போது</p><p>இனிக்கிறது</p><p>இனிக்கிறது.</p><p><br /></p><p>வாசிப்பின் முடிவில் நம்முள் இருந்தவன் வெளியேறி நடனமிட்டவாறு இருப்பதை நாமே ரசித்திருப்போம்.</p><p><br /></p><p>மது அருந்துபவர்கள் தங்களுக்கான இடங்களை தேர்வு செய்வதில் இருக்கும் மனப்போக்கு விசித்திரமானது. தேர்வு கொள்வதில் இருக்கும் அக்கறையும் ஆர்வமும் அருந்தி முடித்த பின் சுத்தப்படுத்துவதில் இல்லாது போதல் அவனுள் இருக்கும் ஆண் எனும் மனத்ததும்பலை உணர்ந்துகொள்ள முடிகிறது. ஆனால் இப்படி சுத்தப்படுத்தாமல் விட்டுப்போய் விட்டதும் கவிதையாகிவிட்டது. செம்போத்தாக உருக்கொண்ட காலி பீர்பாட்டில் தன்னுள் எப்பொழுதும் வைத்திருக்கும் மயக்கத்தை காட்சிபடுத்துகிறது ' செம்போத்தல்' கவிதை. மிதமான மயக்கம் நாவில் கசப்புச் சுவையை நீட்டிக்கச் செய்கிறது.</p><p><br /></p><p>தன்னைத் தானே இரண்டாக பகுத்து எதிரும் புதிருமாக இயக்கி வெப்பத்தை மலர்த்திக்கொண்டே இருக்க புதுச்சூரியனோடு வந்துகொண்டிருப்பதைக் கூறுகிறது ' சூரியனோடு வருவேன்' கவிதை.</p><p><br /></p><p>மரம் தன்னிலிருந்து விடுவிக்கும் இலைகள் தரையடைந்து அதனதன் அளவில் சிறிதான சலனத்தை ஏற்படுத்தவே செய்யும். சில இலைகள் காற்றில் மிதந்து தூரம் சென்றடையும். சில இலைகள் நிலத்தில் பெரும் பிளவையே உருவாக்கும். கவிதைகளும் வாசகனின் மனப்போக்குக்கு ஏற்ப விளைவுகளை செயலாற்றச் செய்யும். </p><p>ஸ்ரீநேசன் முந்தைய தொகுப்பான ஏரிக்கரையில் வசிப்பவனை'ப் போன்று இத்தொகுப்பும் நம்முள் நெருக்கத்தை ஏற்படுத்தும்.</p>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-66210297416040983592022-10-04T07:21:00.000-07:002022-10-04T07:21:02.879-07:00வாழ்த்துரை<p> S.Anantha Kumar முடிவிலியின் நினைவுச் சங்கிலி தொகுப்பிற்கான என் வாழ்த்துரை....</p><p><br /></p><p>பட்டாம்பூச்சி கூட்டுப்புழுவான கதை </p><p>*</p><p><br /></p><p>ஐநூறு, ஆயிரம் என எதேனும் முக்கிய நாளை சாக்கிட்டு மரங்களை நடுவார்கள். அதில் எத்தனை பிழைத்து வந்தது என்பது குறித்த அக்கறையோ, கணக்கீடோ ஏதும் இருக்காது. அன்றைய கொண்டாட்டத்திற்கான மையம் என்றளவிலே நின்றுபோய் விடுகிறது. மரங்களை வளர்த்தெடுக்க பற்றும், பரிவும், காத்திருப்பும் தேவை. இங்கு எதுவும் எளிதல்ல. கவிதைச் செயல்பாடும் அப்படியான ஒன்றே.</p><p><br /></p><p>கவிதைகளில் வகைமைகள் பல உண்டு. நம் தேர்வுகொள்ளும் தன்மையும், வாசிப்பின் தீவிரமுமே நம்மிலிருந்து வெளிப்படும் படைப்புகளில் காணக்கூடும். இதைத்தான் எழுதவேண்டும், இப்படித்தான் எழுத வேண்டும் என்கிற கட்டளைகள் கிடையாது. நாம் எதையும் எழுதலாம். நாம் எங்கு நிற்கிறோம் என்பதை வாசிப்பில்தான் கண்டடைந்து, நம்மின் நகர்வை திட்டமிடலாம்.</p><p><br /></p><p>ஆனந்தகுமார் ' முடிவிலியின் நினைவு சங்கிலி' தொகுப்பில் வீட்டிற்குள்ளும், வெளியிலும் தன்னை பாதித்த விசயங்களை கவிதையாக்கியுள்ளார். அம்மா, அப்பா, அக்கா, அண்ணி என உறவுகள் குறித்த கவிதைகள் அவருக்கான அனுபவம் என சுருங்கிப்போய்விடாது, வாசிப்பவர்களும் தங்களின் உறவோடு பொருத்திப் பார்த்துக்கொள்ள ஏதுவாக கவிதைகள் இருப்பது சிறப்பு. பெரும்பாலானவர்களின் கவிதைகளில் அப்பாவைவிட அம்மாக்களுக்கான இடம் நிறைய்யவே இருப்பது இயல்பு. ஆனந்தகுமாரும் அம்மாவின் இருப்பை கவிதைகளில் பத்திரப்படுத்தியுள்ளார். </p><p><br /></p><p>கூட்டுப்புழு எப்படி பட்டாம்பூச்சியாகிறதென்று தங்கைக்கு அம்மா பாடம் எடுக்கையில், பட்டாம்பூச்சி கூட்டுப்புழுவான கதை எனக்குத் தெரியுமெனக் கூறும் " கூட்டுப் புழுக்கள்," கவிதை அம்மாவின் மீது மட்டுமல்ல, பெண்களின் மீதான நேசிப்பையும், அக்கறையையும் வெளிப்படுத்தியுள்ளார்.</p><p><br /></p><p>கொரானா காலத் துயர், சாலை விரிவாக்கத்தில் கிராமங்கள் அடையாளங்களை இழத்தல், தொலைத்த கொலுசில் காதலை இசைத்தல், கையில் பம்பரத்தோடு விடுப்பை எதிர்நோக்கும் மதுக்கூடத்தில் வேலை பார்க்கும் சிறுவனின் எதிர்பார்ப்பு என துயர்களை காட்சிபடுத்துகின்றன கவிதைகள்.</p><p><br /></p><p>' குறிஞ்சி' கவிதையில் நம்மால் அழிவுக்குட்பட்ட இயற்கையை காட்சிபடுத்தல், செயலிகளின் வலையுள் சிக்குண்ட வாழ்வு, நிலம் நம் வாழ்வில் உருவாக்கும் பாதிப்பு, "எப்போ எடுப்பார்கள்" எனும் வார்த்தைகளுக்குள் வாழ்ந்து மடியும் மனித இருப்பு, கோயில் யானையை, யானை என ஒப்புக்கொள்ள மறுக்கும் சிறுமி, தாத்தா இழந்த மாம்பழக் கதை என கவிதைகள் லகுவான பயணிப்பை தருகின்றன.</p><p><br /></p><p>'குழந்தைகள்' தலைப்பிட்ட கவிதைகளில் வெளிப்பட்டிருக்கும் சித்திரம் ஆனந்தகுமாரின் மீது நம்பிக்கையை ஏற்படுத்துகிறது. மகிழ்ச்சி. தொடர்ந்து எழுதுங்கள். </p><p><br /></p>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-48725079300520753602022-08-27T09:27:00.002-07:002022-08-27T09:27:17.590-07:00நன்றி: தமிழ்வெளி<p> </p><div class="mail-message expanded" id="m#msg-a:r2864060114655050432" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><div class="mail-message-header spacer" style="height: 80px;"></div><div class="mail-message-content collapsible zoom-normal mail-show-images " style="margin: 16px 0px; overflow-wrap: break-word; user-select: auto; width: 328px;"><div class="clear"><div dir="auto"><div dir="auto"><div data-maxwidth="" data-minwidth="" data-width="361.091px" style="margin: 16px 0px; max-width: 361.091px; width: 328px;"><div dir="auto"><div dir="auto"><div data-maxwidth="" data-minwidth="" data-width="361.091px" style="margin: 16px 0px; max-width: 361.091px; width: 328px;"><div dir="auto"><div dir="auto"><div data-maxwidth="" data-minwidth="" data-width="361.091px" style="margin: 16px 0px; max-width: 361.091px; width: 328px;"><div dir="auto"><span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">வலியின்</span> <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">நரம்புகளால்</span> பின்னப்பட்ட இலைக்கூடு</div><div dir="auto">- ந.பெரியசாமி</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">திருஷ்டி பொம்மையுள் உருவமாக காட்சி தரும் வைக்கோல், நெல்மணிகளை தலையில் அடுக்கி நின்றபோது, நிலம் காயாது நீர் பாய்ச்சி களித்திருக்கச் செய்த காலத்தின் நினைவையும் தாங்கி நிற்கும். காலம் எதிர்வுகளை உடனுக்குடன் காட்சிபடுத்தி விடுகிறது. பிறப்பு×இறப்பு, வாழ்வு× அ வாழ்வு அனைத்துமே எதிர் எதிர் நிலையில் இல்லாமல் ஒன்றின் உள்ளீடாக மற்றொன்று என அடுக்கி வைக்கப்பட்டுள்ளது. இவ்வடுக்குகளின் தன்மையை வசீகரத்தோடு பிரதிபலிப்பது கவிதைகளாக உள்ளன. கவிதைகள் என்றென்றும் புதிர்வும் புதிர்வின்மையுமான சுழல். இச்சுழலுள் லாவகமாக கடந்து வருதல் நம் வாசிப்பின் விநோதம். நிலாகண்ணனின் " பியானோவின் நறும்புகை" தொகுப்பிலும் சில விநோதங்களை கண்டடையலாம்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">மூப்பின் காரணமாக இயங்க முடியாவிட்டாலும், நகர்ந்து நகர்ந்து தன்னைச் சுற்றி பெருக்கி சுத்தம் செய்து நான் ஓய்ந்துவிடவில்லை எனக் கூறிக்கொண்டே இருக்கும் திண்ணை பாட்டிகள் நினைவில் இருப்பதைப் போன்று " வாழ்வென்பது கண்ணீரில் துளிர்க்கும் தாவரம்" , "பாகற்கொடியில் துளிர்த்திருக்கும் இளங்கசப்பு" என நாணயங்களாக்கி உண்டியலில் சேர்த்து வைக்கும் சொற்களை நிலாகண்ணன் தொகுப்பில் நிறைய்ய கொடுத்துள்ளார். </div></div></div><div dir="auto"><div data-maxwidth="" data-minwidth="" data-width="361.091px" style="margin: 16px 0px; max-width: 361.091px; width: 328px;"><div dir="auto"><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">பருந்தாகிப் பார்க்க ஆஸ்பெஸ்ட்டால் கூரை "தத்தளித்து மூழ்குபவைகளால் எழுப்பப்படும் தவிப்பின் அலை" என்பதை வாசிக்கையில் பிரமிளின் ' வண்ணத்துப் பூச்சியும் கடலும்' கவிதையில் வரும் </div><div dir="auto">"நாளிரவு பாராமல்</div><div dir="auto">ஓயாது மலர்கின்ற</div><div dir="auto">எல்லையற்ற பூ " நினைவிற்கு வருவது மகத்தானது நிலாகண்ணன்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">தேவ மலர்சூடிய புல்லாங்குழல் பித்தன் காற்றை கட்டி இசையை பிறப்பிக்கும் வித்தை கற்றவன். அதை புனிதம் என போற்றிக்கொண்டிருக்காமல் முதுகு சொறிய, நாய் விரட்ட என பயன்பாடுகளை கற்றவன். மாயப்பறவைகளை ஒத்த கண்களோடு இருப்பவனை உறங்க வைப்பவனுக்கு இருக்கவேண்டிய யோக்கிதையை கூறும் நிலாகண்ணனின் " பியானோவின் நறும்புகை" தொகுப்பு <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">வலியின்</span> <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">நரம்புகளால்</span> பின்னப்பட்ட இலைக்கூடு.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">வழியப்போய் வலி கொள்ளல் ஆகாது. அது விருப்பு வெறுப்புக்கு அப்பாற்பட்டது. எக்கணத்திலும் துளிர்த்து வதைக்கக் கூடியது. புல்லாங்குழல், கிட்டார், பியானோ, ட்ரம்ஸ், வயலின் இசையை தொகுப்பில் மொழியோடு தந்து வலியையும், ஆற்றுப்படுத்தலையும் செய்ய முயற்சி செய்துள்ளார். இசை காற்றில் உருவம் கொண்டு நம்மை தழுவி துயர் நீக்கும் தேவதை. அதை நன்கு கண்டுணர்ந்ததால் நிலாகண்ணன் மொழியை குழைத்து அதன் தீவிரத்தை காட்டியுள்ளார்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">போர்க் காட்சிகளை திரையில் கண்டால்கூட சட்டென பதற்றம் கொள்வோம்.. அழிவை எதிர்கொள்ள நடுங்கும் தகவமைப்பு கொண்ட உடலைக் கொண்டவர்களே நாம். விபரம் தெரிந்த நாள் தொடங்கி தனி நிலத்திற்கான உரிமைப்போர் நம் வயதோடு வளர்ந்தபடியே இருந்தது. முள்ளிவாய்க்கால் அழிவின் சித்திரம் என்றும் மனம் விட்டு அகலாது. நிலத்தைத் தோண்ட நீர் வரும்முன் இரத்தத்தின் வீச்சம் வரும் சகோதர பூமியை நிலாகண்ணன் இப்படியாக காட்சிபடுத்துகிறார்.</div></div></div></div><div dir="auto"><div data-maxwidth="" data-minwidth="" data-width="361.091px" style="margin: 16px 0px; max-width: 361.091px; width: 328px;"><div dir="auto"><div dir="auto"><br /><div dir="auto">கண்ணைக் கட்டினாலும் ஈழம் தெரிகிறது</div><div dir="auto">உம்மிடம் வேறு துணியோ</div><div dir="auto">துப்பாக்கியோ இல்லையா?</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">சமரில் பிள்ளையிழந்த</div><div dir="auto">அண்ணைக்கெல்லாம் முகத்தோடு சேர்த்து</div><div dir="auto">மூன்று முலைகள்</div><div dir="auto">ஆயுத எழுத்தைப் போல...</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">" எல்லா நகரங்களிலும் பொம்மைகள் உடைக்கப்படும் சப்தங்கள் கேட்டது. நகரங்களின் மீது பறந்து சென்ற பொம்மைகள் வெடித்துச் சிதறியது" கோணங்கியின் 'பொம்மைகள் உடைபடும் நகரம்' கதையில் வரும் வரிகள் நினைவில் தங்கிவிட்டதைப் போன்று, குழந்தைகள் வெடித்துச் சிதறிய தேசத்தின் துயர் நம்மைவிட்டு என்றைக்கும் விலகாது.</div><div dir="auto">'குருதியில் நனைந்த நிலம்' கவிதை மீண்டும் சித்ரவதையுள் உழன்றிருக்கச் செய்தது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">விழும் விதைகளை விளைவித்து, தன் ஆளுமையின் வரப்புக்குள் வளர்த்தெடுக்கும் நிலத்தை ஒத்தவர்கள் அம்மாக்கள். நிலாகண்ணன் தன் கவிதைகளில் அம்மாவிற்கான இடத்தை எளிதில் கடந்துபோய் விடாதிருக்க கினறுகளாக வெட்டிவைத்துள்ளார். அவரின் சொற்கள் வற்றிவிடாது ஊற்றுகளை சுரந்தபடியே இருக்கிறது. தூர்ந்துபோகாத ஊற்றாக இருப்பதால் உழைப்பின் கோடுகளை உடலில் ரேகைகளாக சுமந்தபடி இருக்கும் அம்மாக்களின் நினைவில் வாழ்ந்துபோக முடிகிறது.</div></div></div></div></div><div dir="auto"><div data-maxwidth="" data-minwidth="" data-width="361.091px" style="margin: 16px 0px; max-width: 361.091px; width: 328px;"><div dir="auto"><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">தன் விரல்களால் தாய்</div><div dir="auto">பைத்தியத்தின் அகரமெழுதிப் பழகுகிறாள்.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">கன்னி மரியாவைப் போல அவளுடைய</div><div dir="auto">கண்களின் ஆழத்தில் எப்போதும்</div><div dir="auto">இரக்கத்தின் சொல் இருக்கும்</div><div dir="auto">அவள் ஒரு வயலினிஸ்ட்...</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">எல்லோரும் உறங்கிய பிறகு</div><div dir="auto">அம்மையின் கண்ணீர்</div><div dir="auto">மாணிக்கத்தைப் போல ஒளிரும்</div><div dir="auto">அந்த ஒளியின் துணை கொண்டே</div><div dir="auto">அப்பா தள்ளாடி வந்து</div><div dir="auto">அம்மாவின் அருகில் உறங்குவார்.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">பொன்வண்டு </div><div dir="auto">தீப்பெட்டிக்குள் இருப்பதைப் போலத்தான்</div><div dir="auto">அம்மா வீட்டிற்குள்ளிருக்கிறாள்.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">விறகு வெட்டச் சென்ற அம்மா</div><div dir="auto">நீலம் பாய்ய்த உடலாகி வந்த பாதையில் </div><div dir="auto">இறைந்து கிடக்கும் நமக்கான நாவல் பழங்கள்</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">புரண்டு படுத்தால் பூக்கள் சரியுமென்று</div><div dir="auto">அம்மா அசைவின்றி கிடக்கிறாள் கல்லறைக்குள்.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">ஈ மொய்க்க முடியாத உயரத்தில்</div><div dir="auto">' வெள்ளி' யாக அம்மா முளைத்திருந்தது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">என்றைக்குமாக நம்முள் சுடராக இருந்து கொண்டே இருக்கும் அம்மாவைப் போன்று நிலாகண்ணனின் சில சொற்களும் உடன் இருந்துகொள்ளும்.</div><div dir="auto"><br /></div></div></div></div><div dir="auto"><div data-maxwidth="" data-minwidth="" data-width="361.091px" style="margin: 16px 0px; max-width: 361.091px; width: 328px;"><div dir="auto"><div dir="auto">பச்சை நுங்குகளென</div><div dir="auto">பருவம் துருத்த ஒட்ட மடை வயலுக்கு</div><div dir="auto">எருக்கொட்டப் போகிறாய்...</div><div dir="auto">மாடுகளை ஓட்டிக்கொண்டு</div><div dir="auto">நானும் பின் தொடர்கிறேன்...</div><div dir="auto">ஊரறியாமல் நம் காதல் வளர்க்கவே</div><div dir="auto">நம் கால்நடைகள் சாணமிடுகின்றன.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto"><div dir="auto"><div data-maxwidth="" data-minwidth="" data-width="361.091px" style="margin: 16px 0px; max-width: 361.091px; width: 328px;"><div dir="auto"><div dir="auto">காதலுக்காக ஏராளமான சொற்கள் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கலாம். அதில் அழகுணர்ச்சி, மேட்டிமைத்தனம், உயரிய ஒப்பீடு, சாகசம் என வாசனை திரவியங்கள் பூசப்பட்டு மயங்கிக் கிடக்கச் செய்யும் சொல்லாடல்கள் நிறைந்த மாயக் கோளத்தின் உச்சியில் சாணி உருண்டையை வைத்து இதுவும் காதல்தான் என்கிறார்.</div></div></div></div></div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">இரவின் நதியிலே</div><div dir="auto">மஞ்சள் நிறக் கோழிக் குஞ்சைப் போல</div><div dir="auto">வெளிச்சம் ஓடுகிறது அதன் மூலத்திற்கு.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">வெளிச்சம் முலைகளுக்குள் நுழைந்து நுழைந்து வந்தது</div><div dir="auto">இந்த வெளிச்சம் தாய்ப்பாலின் வெளிச்சம்</div><div dir="auto">ஒளியின் நீட்சி நாம்.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">மேகங்களுக்குள் மறைகிறது புகை வண்டி</div><div dir="auto">நிலா அதன் கடைசி பெட்டி</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">பூனையின் சிறுநீர்தான் இரவினில் ஒளிர்கிறது.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">அம்மாவின் வயிற்றைப் போல</div><div dir="auto">வெளிச்சமாக இருக்கும் வெய்யிலை</div><div dir="auto">கன்னம் குளிரக் குளிர தழுவிக் கொள்ள வேண்டும்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">எல்லாவற்றின் மீதும் எல்லையற்ற மயக்கமுண்டு. மகரந்தங்கள் நிறைந்த காமத்தின் தேன் சொட்டும் இரவின் மயக்கத்தை கொண்டாடும் நம் மனம், மலர்ச்சியை தந்தபடி இருக்கும் வெளிச்சத்தையும் தழுவத் துடிக்கும். தொகுப்பில் நிலாகண்ணன் இருளில் அலைவுறும் வெளிச்சத்தை மொழியின் பூனையாக்கி தந்து மடியில் கிடத்தி தடவச் செய்திடுகிறார்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">உனக்கென்னப்பா ராஜாபோல் வாழ்க்கை என ஒருவரின் தொழில் அல்லது வாழ்வு சார்ந்து கற்பிதங்களின் அடிப்படையில் மதிப்பீடுகளை கக்குவது எத்தகைய அற்பமானது என்பதை உணர்த்துவதாக உள்ளன. ட்ரம்ஸ் ஒலி, TN68M6561, பட்டினிச் சித்திரம், ஜீரோ பாத்துக்க சார் கவிதைகள்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">பழுது நிலையத்தில் </div><div dir="auto">நிறுத்திவிட்டு திரும்புகிறேன்</div><div dir="auto">உனக்கென்ன ஒரு </div><div dir="auto">புத்த சிலை போல் நிற்கிறாய்.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">வாங்கியவனின் இழுப்புக்கு</div><div dir="auto">வளர்த்தவனைப் பார்த்துக் கொண்டே செல்லும்</div><div dir="auto">வளர்ப்பு மிருகத்தின் துயருருவம்.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">டீசல் விலையறியாத ஒரு சாவு கிராக்கி</div><div dir="auto">கிலோ மீட்டர் ஆறு ருபாய்க்கு வருகிறாயா</div><div dir="auto">என்றழைக்கிறான்</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">இந்த நள்ளிரவு முதல்</div><div dir="auto">டீசலுக்காக நீங்கள் குறைத்த</div><div dir="auto">ஆறு காசுகளில் அரை டஜன் ஆப்பிளும்</div><div dir="auto">நான்கு ரொட்டியும்</div><div dir="auto">வாங்க முடியுமெனில்</div><div dir="auto">பதிமூன்று வேகத்தடைகளுக்கப்பால்</div><div dir="auto">பட்டினிச் சித்திரங்களாய் படுத்துறங்கும்</div><div dir="auto">என் குழந்தைகளின்</div><div dir="auto">காத்திருந்த வயிற்றில்</div><div dir="auto">முத்தமிட்டு எழுப்புவேன் நான்.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">புல்லட் வண்டியின் மீதான காதல், எதிர்பாராது பழுதடையும் வாகனம், நேசித்து உறவாடிக் கிடந்த வண்டியை விற்பதன் துயரம், அற்பர்களுடம் சிக்கிக்கொள்ள நேரிடும் பாடு, சொந்த வீட்டு கனவு, துரோகங்களை மட்டுமே பரிசாக தந்தபடி இருக்கும் அரசின் கீழ்மை, அதனால் எருக்கொள்ளும் வலி என நாம் நமக்கான வாழ்விலிருக்கும் சிக்கலையும் பொருத்திப் பார்த்து ஆறுதல் கொள்ளச் செய்திடுகிறார். நிலாகண்ணன் ஓட்டுனர் என்பதால் அத்தொழில் சார்ந்த துயர்களை மட்டுமே கவிதையாக்கியுள்ளார். அத் தொழிலில் இருக்கும் லயிப்புகளையும், வசீகரத்தையும் கவிதையாக்கி இருக்கலாம்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">இரவு ஷிப்ட்டில் வேலை பார்க்கும்போது தூக்கம் இழக்கும் துயரத்தை மீறி வானம் காட்டும் பேரெழில் சித்திரங்கள் தூங்கிக் கொண்டிருப்பவர்களுக்கு கிடைக்காதுதானே. அந்த மகிழ்ச்சியே அயற்ச்சியைப் போக்கும். நிலாகண்ணனுக்கும் அவர் தொழிலில் இருக்கும் நாம் கண்டுணரா சித்திரங்களை மொழிப்படுத்துவார் எனும் நம்பிக்கையை ஏற்படுத்துகின்றன கவிதைகள்.</div><div dir="auto"><br /></div></div></div></div></div></div><div style="height: 0px;"></div></div></div></div></div><div dir="auto"><div data-maxwidth="" data-minwidth="" data-width="361.091px" style="margin: 16px 0px; max-width: 361.091px; width: 328px;"><div dir="auto">நிறைவு கொள்ளாத வீட்டின்முன் அமர்ந்திருந்தவரின் முகம் கேட்கும் காதுகள் கிடைக்காதாவென எதிர்பார்ப்பில் தவிப்போடு இருப்பதாகப் பட, என்னாச்சு வேலை அப்படியே நிற்கிறதெனக் கேட்க, இல்லீங்க சார் சின்ன சின்ன வேலைகள் உள்ளே நடந்துகிட்டுத்தான் இருக்கு. ஓனருக்கு பணத் தட்டுப்பாடு போல, சீக்கிரம் முடிச்சிட்டு ஊர்பக்கம் போகனும் சார், ரொம்ப நாளாகிடுச்சி, வயல்மீது பாதம் பட்டு எனக் கூறியவரின் கண்களில் துளிர்ப்புகள் ஒளிவீசின. விவசாயிகளின் அகம் நிலம்தான். புறம் நிகழ்த்தும் கார்ப்ரேட் போக்குகளை எதிர்கொள்ள இயலாது இப்படி ஏதேனும் வேலைக்கு வந்து தங்கள் நிலத்தை கருவாக்கி வயிற்றில் சுமந்தே திரிகிறார்கள். யாரேனும் அவர்களோடு உரையாட கருவை கண்ணில் பார்த்த திருப்தி அடையக்கூடும் என்பதை சுட்டுவதாக உள்ளது இக்கவிதை.<div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">மொட்டப்பனையில் </div><div dir="auto">பிடித்த கிளியோடு</div><div dir="auto">கொஞ்சம் விதை நெல்லோடும்</div><div dir="auto">ஊரைவிட்டு ஓடி வந்த விவசாயி</div><div dir="auto">மெரினா கடற்கரையில்தான்</div><div dir="auto">ஜோசியம் பார்க்கிறார்</div><div dir="auto">அவரை நீங்கள்</div><div dir="auto">சந்திக்க நேர்ந்தால்</div><div dir="auto">பரிவோடு நலம் விசாரியுங்கள்</div><div dir="auto">ஏனெனில் அவரின்</div><div dir="auto">நெல்மணிகளைத் தின்ற</div><div dir="auto">கிளிகள் நாம்.<br /><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">அரசியலற்ற வாழ்வென்பது சாத்தியமற்ற ஒன்றானது. திட்டமிடுதல் ஏதும் தேவையில்லை. இயல்பாகவே நம்மிலிருந்து வெளிப்படும் கோபமோ, துயரோ அரசியலால்தான் நிகழ்த்தப்பட்டிருக்கும். அப்போதைக்கு நம் மறுப்பை சொல்லமுடியாவிட்டாலும், திடமாய் மொழியில் வெளிப்பட்டுவிடும். அற்புதம்மாவிற்காகவும், சிறுமி ஆஸிஃபாவிற்காகவும் நம்முள் இருந்த துயரத்தை கவிதையில் காட்சிபடுத்தப்பட்டிருப்பதை காணலாம்.<br /></div></div></div></div></div><div dir="auto"><div data-maxwidth="" data-minwidth="" data-width="361.091px" style="margin: 16px 0px; max-width: 361.091px; width: 328px;"><div dir="auto"><div dir="auto">நீதிமன்ற புங்கைநிழல் உன் நரையில் கவிழ்ந்து</div><div dir="auto">மடியில் நிறைகின்றது</div><div dir="auto">இம்முறையும் கண்ணாடி உயர்த்தி</div><div dir="auto">அழுது தீர்த்தவளாய்</div><div dir="auto">கண்களைத் துடைத்த வண்ணம் வெளியேறுகிறாய்</div><div dir="auto">உனது சேலையில் இருக்கின்ற</div><div dir="auto">கண்ணீரின் ஈரமோ</div><div dir="auto">புங்கை நிழல் கொஞ்சம் மரம் விட்டு இறங்கி</div><div dir="auto">உன் மடியை பற்றிக்கொண்டு அற்புதம்மா</div><div dir="auto">உன்னோடு போவதாய் தெரிகிறது</div><div dir="auto">நிழலைப்போல இல்லைதானே ஏழைகளுக்கான நீதி.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">எனது ஆஸிஃபாவிற்கு எப்படியுரைப்பன்</div><div dir="auto">எட்டாம்நாள் கடவுளும் கற்பழித்தானென.</div><div dir="auto">இன்று உனது தந்தையின் கண்ணீராய் இருப்பது</div><div dir="auto">நாளை மற்றொரு தந்தையின் கண்ணீராகிறது. </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">மீன், மண்புழு, புல்லாங்குழல்,சுடர்,பறவையென உருமாற்றம் கொள்வேன். எனக்குத் தேவை எல்லாம் அன்பின் பொருட்டாக இருக்கவேண்டும் எனக்கூறும் நிலாகண்ணன் தொகுப்பிலும் அன்பின் மிகுதியால் கவிதைகளுக்கு கூடுதல் பாரத்தை சுமக்கச் செய்திடுகிறார். எடிட் செய்திருந்தால் தொகுப்பு கச்சிதத்தன்மையோடு இருந்திருக்கும். ' பியானோவின் நறும்புகை' அகத்தில் வலியை உருவாக்கினாலும் புறத்தில் மயிலிறகாகி நம்மை தேற்றவும் செய்கின்றன.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">பியானோவின் நறும்புகை</div><div dir="auto">படைப்பு பதிப்பகம்</div></div></div></div><div dir="auto"><div style="height: 0px;"></div></div><br /></div></div></div><div class="mail-message-footer spacer collapsible" style="height: 0px;"></div></div>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-55272723523935842232022-07-20T05:49:00.003-07:002022-07-20T05:49:13.624-07:00வாதி எனும் வாழ்வியல் வாதை<p> </p><p>என்றேனும் ஒருநாள் சமதர்மம் பூக்கும் எனும் நம்பிக்கையோடு ஒரு பிரதேச மக்களின் வாழ்வியல் வாதையை, அந்நிலத்தின் பூர்வ கதையை நமக்கு சொல்லிச் செல்கிறது நாராயணி கண்ணகியின் 'வாதி' நாவல்.</p><p><br /></p><p>தன்னைவிட புத்திசாலியாக இருப்பவனைக் கண்டால் அதிகாரத்திற்கு பிடிக்காது. மந்தைத் தன்மையோடு என்றும் கேள்வி கேட்காது, தங்களை மட்டுமே நம்பி வாழும் தலைமுறைகளை உருவாக்கியபடியே இருக்கும். உயிர் மற்றும் வாழ்வியல் பயத்தால் நமக்கேன் வம்பு என வாழப் பழகிக் கொள்ளும் மக்களில் இருந்து ரோசத்தோடு அதிகாரத்திற்கு எதிராக ரோசப்பட வைப்பவர்கள் நக்சலைட், கம்யூனிஸ்ட், தீவிரவாதி என முத்திரையிட்டு அவர்களின் வாழ்வை அழிப்பதில் அதிகாரம் எப்பொழுதும் தீவிரத்தன்மையோடு இயங்கும். வாழ்வெனும் நீரோடையில் சருகு வீழ்ந்த அலைவுகளைக்கூட பொருத்துக்கொள்ளாத ஆண்டைகள், ஜமீன்கள், பண்ணையார்கள் எதையும் செய்பவர்கள் என்பதற்கு சாட்சியாக வாதி நிற்கும்.</p><p><br /></p><p>'ஊறுகாய்க்காக மாங்காயை பத்து போடுவது போல் உதடுகளை பனி கீத்துபோடும். ஜனங்கள் ஆண்டைகளுக்கு நடுங்குவதைப்போல் பனிக்கு நடுங்கியாக வேண்டும்' என்பதிலிருந்து ஏலகிரி, ஜோலார்பேட்டை பகுதியின் சூழலையும், வாழ்ந்த மக்களின் நிலையையும் அறிந்து கொள்ள முடிகிறது.</p><p><br /></p><p>உரலுக்கு ஒரு பக்கம் இடி, மத்தாளத்துக்கோ இருபக்கமும் இடி எனும் சொல்லாடல் உண்டு. இங்கு காலமற்று திசையற்று பேதமற்று எங்கும் எப்பொழுதும் வாதைக்குட்படுபவர்கள் பெண்களே. நாம் சொல்லிக்கொள்ளும் வளர்ந்த சமூகத்தின் நிலையே தொடர் துயரமாக இருக்கையில், ஜமீன்தாரர் காலத்தில் சொல்லவா வேண்டும். அவரின் கண் பட்டோர் கலங்கப்பட்டே தீர்வர். ஊரில் யார் வீட்டிலாவது பெரிய மனுஷியான தகவல் வந்தால் ஜமீன் வீட்டிலிருந்து சீர் தட்டு வந்திடும். அப்பெண் பங்களாவிற்குள் சென்ற ஆகவேண்டிய கட்டாயம் குறித்து நாவலில் வாசிக்கும்போது நம்மையும் மீறி கண்களில் நீர் துளிர்க்கும். </p><p><br /></p><p>ஊருக்குள் பாடம் நடத்த வரும் டீச்சரின் நிலையோ பெரும் துயர். பால் மறக்கடிக்க வேப்பிலை பூசிய மார்புக்கண்ணைக் கூட விட்டுவிட மனம் இல்லாது கழுவி வரச்செய்து கட்டாயக் கலவிகொள்ளுதல் தொடர்கதை. ஒருநாளும் மனம் விரும்பி போகாதிருப்பதே எதிர்ப்பு உணர்வாக பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது.</p><p><br /></p><p>ஊராரின் கண்களில் தேவதையாக மிதக்கும் தனத்தை ஜமீன்தார் விட்டுவிடுவாரா என்ன? இயலாமையும், எதிர்கொள்ள இயலாத சூழலுமே தனத்தை அவரோடு இணங்கி இருக்கச் செய்திடுகிறது. ஐந்துமாத கர்ப்பிணியாக இருந்தபோதும் பிறந்தால் என் ஜாடையோடு குழந்தை இருக்குமென கலைத்திட கட்டாயப்படுத்த, தனத்தின் இழப்பு நம்மையும் கலங்கச் செய்திடுகிறது. </p><p><br /></p><p>"நாக்கு வறண்டு போயி தாகம் எடுத்தாலும், யார்கிட்டயும் தண்ணி கேக்கறதில்ல. புழக்கட தண்ணிய கொண்டாந்து கொட்டாங்கச்சில ஊத்தி தர்றாங்க" ஆதி தொட்டு வளர்ந்தபடியே இருந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது சாதி வேர். அது எங்கும் இற்றுப்போய்விடவில்லை. காலமாற்றத்திற்கேற்ப தன்னை புதுப்பித்துக் கொண்டு நீண்டபடியேதான் இருக்கிறது. சாதி எனும் கீழ்மையோடு இருப்பவர்களுக்காகவும் சேர்த்தேதான் இயக்கம் கட்ட வேண்டியிருக்கிறது. அடிக்கடி கட்சி வகுப்புக்காக கூடுதல், பெண் தோழர்களின் பங்கெடுப்பில் உருக்கொள்ளும் சிக்கல்களை பேசுதல், பங்கெடுக்கும் தோழர்களிடையே இருக்கும் கருத்து முரண்பாடுகளை விவாதத்திற்கு உட்படுத்துதல், ஜமீனை அழித்தொழிக்க பயிற்சி எடுத்தல், அவ்வப்போது நிகழும் போலிஸ், மக்களுக்கான பிரச்சினைகளை முன்னின்று தீர்த்துவைத்தல் என கதை நிகழ்ந்த காலத்தின் கம்யூனிஸ்டுகளின் நிலையை நாவலில் விரிவாகவே பதிவு செய்து உள்ளார். வகுப்பெடுக்கும் தோழரின் ஆளுமைக்கேற்ப அப்பகுதியின் செயல்பாடு இருக்கும் என்பதை உணர முடிகிறது.</p><p><br /></p><p>"பயத்திலேயே ஒங்கள வெச்சினு இருக்கறான். பயம் போவணும், உங்க எல்லோருக்கும் என்னிக்கு பயம் போவுதோ, அன்னிக்கு ஜமீன் போயிரும்" என்று நாவலில் வரும் வக்கில் கிருஷ்ணனின் குரல் அன்றைக்கானது மட்டுமல்ல, இன்றைக்கானதாகவும் இருக்கத்தானே செய்கிறது. பயம் வெவ்வேறு வகைமையாக நம்மை வந்தடைகிறது. நம் பயமே பிறரின் மூலதனமாக மாறுகிறது. மருத்துவத்துறை, கல்வி, அரசு என எல்லா துறைகளும் மக்களின் பயத்தால்தான் இயங்கிக்கொண்டிருக்கின்றன. ஜமீன்கள் போலீஸ் அதிகாரிகளைக் கொண்டு மக்களை பயத்தில் வைத்திருந்தனர். அதற்காக ஜமீன்களால் போடப்பட்ட எலும்புத்துண்டு உயர்ரக மதுவும், நடிகைகளின் நிர்வாண நடனமும். இதற்காகத்தான் தவறெனத் தெரிந்தும் இயக்கத்தில் இருந்தவர்களை அழித்தொழப்பு செய்துள்ளதை வலியோடு வாதியில் பதிவு செய்துள்ளார்.</p><p><br /></p><p>ஒருவன் ஒன்பது பேரை அடிப்பதையே நாயகன் என சித்தரித்த சினிமாவை நம்பியவர்கள் நம் தலைமுறையினர். ஆனால் தாங்கள் வாழும் ஊரின் மக்களின் நலம் பொருட்டு வாழ்ந்த, வாழும் நாயகர்கள் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள், வாதி நாவலில் வரும் நடராஜண் அசாத்தியங்கள் நிறைந்த நாயகன். கரணம் தப்பினால் மரணம் என்பதையும் பொருட்படுத்தாமல் ஓடும் கூட்ஸ் ரயிலில் ஏறி உள்ளிருக்கும் மூட்டைகளை தள்ளிவிட்டு அதிலிருக்கும் தானியங்களை மக்களுக்கு பகிர்ந்தளித்து பசியடங்குய முகம் கண்டு மகிழக் கூடியவன். போலிஸ்காரர்கள் சிறைபிடித்து செல்லும்போது கூட இனி இந்த மக்கள் பசிக்கு என்ன செய்வார்கள் எனும் யோசனையில் சென்ற நடராஜண்ணனை மரணிக்கச் செய்தாலும் ஆவ்வூராரின் மனதில் பிறந்து மனதில் இறந்தவனை நம்முள் பிறக்கச் செய்திடுகிறது நாவல். </p><p><br /></p><p>"ஜமீன்தார் எங்கள சாட்டையில அடிச்சான். கன்னத்துல அடிச்சான்... வெறகுல குத்துனான், தாங்கிட்டோம். மதக தொறந்து ஒரே ராவுல ஏரித் தண்ணிய வடிச்சான். பொழுது வெடிஞ்சி ஏரிக்குப் போனா மீனுங்க மொத்தமும் செத்து கெடக்குது. மீனுங்கள தூண்டி முள்ளுல புடிச்சா தொண்ட வலிக்குமென வல போட்டுத்தான் புடிப்போம். வலிக்கு துடிக்கக் கூடாது. மீனுங்க எப்புடி துடிச்சியிருக்கும், அவனும் ஒரு நாளைக்குத் துடிதுடிக்கணும்" என அவ்வூர் மக்களுக்கு கோபம் இருந்துகொண்டுதான் இருந்தது.</p><p><br /></p><p>இயக்கத்தில் இருந்தவர்களுக்கு வேறு வழியற்று ஜமீனை அழிக்க டீச்சர்வீட்டையே தேர்வு கொள்ள வேண்டியதாகிவிட்டது. ஜமீன்தார் அழிந்தாலும், அவர்களுக்குள் காலரணமாக தங்கிப்போனது டீச்சரும் குழந்தையும் அழிந்தது. கதை உண்மையாக இருந்தபோதும் நாவலில் நாராயணி கண்ணகி டீச்சரையும், குழந்தையையும் காப்பாத்தி இருக்கலாமெவென மனம் ஆசைகொண்டது. நடந்து முடிந்தவைகளை ஏற்றுக்கொள்ளத்தான் வேண்டியிருக்கு.</p><p><br /></p><p>நாம் பிறந்த அல்லது வாழும் ஊருக்கென்று எதாகினும் வாய்வழி வரலாறுஇருந்தால் நாம் அதை ஏதாகினும் கலை வடிவத்திற்கு கொண்டு வருவதே அறச் செயலாகும். திருப்பத்தூர் மாவட்டத்திலிருக்கும் ஜோலார்பேட்டை நிகழ்ந்த சம்பவங்களை நாரயணி கண்ணகி வாதி நாவலில் வரலாறாக்கியுள்ளார்.</p>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-88365727447105878792022-07-13T00:42:00.000-07:002022-07-13T00:42:56.926-07:00நன்றி: கனலி<p> </p><div class="mail-message expanded" id="m#msg-a:r-4895818460188790996" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><div class="mail-message-header spacer" style="height: 80px;"></div><div class="mail-message-content collapsible zoom-normal " style="margin: 16px 0px; overflow-wrap: break-word; user-select: auto; width: 328px;"><div class="clear"><div dir="auto"><div dir="auto" style="overflow-wrap: break-word;"><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">அன்பின் ஒளிர்தல்கள்...</span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt;">ந.பெரியசாமி</span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">கவிதைகள் தேங்கிக் கிடக்கும் நீர் அல்ல. வழிந்து ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நதி. தன்னை புதுப்பித்துக் கொண்டே ஓடும் நிலத்தையும், அதன் விளைவிப்பையும் செழிப்போடு வைத்திருக்கும் தன்மை கொண்டது. நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கும் புதுப்புது முயற்சிகள் மொழியை மங்கவிடாது புதுப்பித்துக்கொண்டே இருக்கின்றன.</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> அதற்கான சாட்சியங்களாக தொகுப்புகள் வந்தபடியே. அப்படியானதொரு தொகுப்பாக வந்துள்ளது</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> சால்ட் பதிப்பகத்தில் கண்டராதித்தனின் ' பாடி கூடாரம்'.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">சுய கர்வத்தை இழந்து பெறப்படும் சௌகர்யங்கள் அற்பத்தனமானதென வாழும் மனிதர்கள் 'மனம்' கவிதையில்.</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">........</span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">அற்பனாக</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">இருந்தாலும்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">அருவருப்பு</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">இல்லாமலா போகும்.</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">இப்படியாக முடிவுறும் 'சகிப்பு' கவிதை</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> உணர்வுமிக்க மனங்களின் வெளிப்பாடு.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">மனித மனம் விசித்திரமானது. எதையும் ஆசைகொள்ளும். எப்படிப்பட்டதையும் தூக்கி எறியும். நம்மை நாமே நொந்துகொள்ளும் அளவிற்கு கிழானவர்கள் நம்மோடு இருக்கக் கூடும். மதுக்கூட சம்பாஷணையை காட்சிபடுத்தும் ' டோலாக்' கவிதை மாந்தர்கள் நம்முடனும் இருந்துகொண்டிருப்பதை காட்டிக் கொடுத்திடுகிறது.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">" ஒரு சம்சாரி</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">அடுத்தவன் மனைவி மீது</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">ஆசைப்படலாமா</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">படக்கூடாதுதான்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பட்டால்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">படாத இடத்தில் பட்டாலும்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பட்டும் படாமல்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">போக வேண்டியதுதான்".</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">தனித்து உருவாவதில்லை, எல்லாவற்றிலும் இருந்தே உருவாகுகின்றன அழுக்குகள். கழுவியோ, துடைத்தோ புற அழுக்கைப் போக்கிடலாம், தூர் எடுக்க முடியாது மண்டிக் கிடக்கும் மன அழுக்கை மொழி காட்சிபடுத்திவிடுகிறது.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">கூட்டமாகப் பறக்கும் வண்ணத்துப் பூச்சிகளை அரிதாகத்தான் பார்க்கமுடியும். திட்டமிடுவதாலேயே எல்லாமும் கைகூடிவிடுவதில்லை. கவிதைகள் எழுதப்படுவதற்கு முன்னதான மனச் சித்தரிப்புகள் ரசிக்கத்தக்கவை.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பொருத்தமற்ற வாழ்வுக்குப் பதிலாக பாடையில் படுத்துக் கொள்ள சொல்லும் அறிவுரை பரஞ்சோதிக்கு மட்டுமல்ல.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">உடன் வாழும் மனிதர்களின் நாய் பிழைப்பைக் காணச் சகிக்காத வாழ்வின் காட்சி இப்படியாக...</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">“பிறப்பு நாய்பிறப்பு</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">நாலுபேரைப் பார்த்தால்</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">வாலைக் குழைக்காத</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">கௌரவமென்றால்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">நெடு வாழ்க்கையும்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">நக்கு தண்ணீர்தான்.”</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">தாய்மைப் பண்பை முழுமையாக உணர்ந்துகொள்ளும் இடம் காடு என்பது மிகையில்லாதது.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">“.............</span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">யாருமே இல்லை என்ற நம்பிக்கையில்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">மனம்விட்டு அழுதீர்கள்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">உங்களைச் சுற்றிலும் இருந்த</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">மரம் செடி கொடிகள்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">வாஞ்சையான தனது கரங்களால்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">உங்கள் தலையை கோதிவிடுகிறது</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">அந்த அன்பினால் ஒளிரும்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">காட்டுத்தொகுப்பைப் பார்த்து</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பலகாலம் அதிசயத்துக்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">கிடந்தன காட்டுவிலங்குகள்.”</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">புறக்கணிக்கப்பட்டுக்கொண்டே இருக்கிறோம் எனத் தவிப்பவர்களின் சரணாலயமாக இருக்கும் 'காப்புக்காடு' கவிதை.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">எல்லோருக்கும் வாழ்வதற்கான நியதி இருக்கத்தான் செய்கிறது.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">கண்டதை காட்சிபடுத்தலும், காட்சிபடுத்தப்பட்டதை கண்டதுக்குமான அனுபவச் சித்திரம் வேறானதாக இருக்கும். ' பேக்கரியில் அமர்ந்திருக்கும் பெண்' நம்முள் வேறான காட்சிப்படுத்தலை செய்திடுகிறது.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">"...............</span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">சுற்றிலும் கண்ணாடியிலான ஸ்டால்களுக்குள் அவள் அவ்வளவு</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">அழகோடு அமர்ந்திருக்கிறாள்.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">நான் எழுதும்போதும் அப்படித்தானிருந்தாள்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">நீங்கள் வாசிக்கும்போது காட்டில்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">தவத்தில் இருக்கும் முனிவரின் பத்தினி கச்சையோடு</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">குடிசையை பராமரிப்பதாகவும்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">வாசலைக் கோலமிட்டு அழகாக்குவது போலவும் வாசிக்கிறீர்கள்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">மான்கள் பறவைகள்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">புல்லினங்களென இக்கவிதையைவிட மேம்பட்டதாயிருக்கிறது</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">உங்கள் வாசிப்பு.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">' எளிமையின் காலம்' என்பதற்கான சான்றுகளின் அடுக்குகளில் நாமும் ஒளிந்து கிடக்கின்றோம்.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">வேதாந்தங்களை பேசிக் கொண்டிராமல் வேலையைப் பார் எனக் கூறிடும் ' பருவதவர்த்தனம்' நாம் யார் என்பதை காட்டிடுகிறது.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">வள்ளலார் வீதிக்கு வந்தால் நிகழும் மாற்றங்கள் குறித்த சம்பவங்கள் கற்பனையானபோதும் அதிலிருக்கும் உண்மை உரு கொண்டு நிற்கிறது மீண்டும் வள்ளலாராகவே.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">அரைகுறைகளின் நிறைகுடம் மீதான அபிப்ராயம் அரைகுறையாகவே இருப்பது காலத்தின் நியதி.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">புறத்திலிருக்கும் வீதியின் காட்சிகள் அகம் நிறைந்த மனையாளின் தலையை வருடச் செய்திடுகிறது.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">எழுத்தை மையமிட்டு சுழன்றாடிக் கொண்டிருக்கும் வாழ்வின் காட்சியிலிருந்து நாம் தப்பிவிட வேண்டும் என்பதை கற்றறியலாம்.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பிராது அறியாது வாழ்பவர்களைக் கண்டு பிராது ஏதுமற்ற அற்புத வாழ்வோடு இருப்பதாக கணிப்பதில் இருக்கும் சூது அற்பர்களுக்கானதை உணர்த்தல்.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பவிசு மதிக்கத்தக்கதல்ல. மண்ணுள் புதைக்கப்பட வேண்டியதுதானே.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">மனித மனம் ஆசைகளை தொடர்ந்து துளிர்க்க வைத்துக்கொண்டிருக்கும் நிலம். குளமாக, குடமாக, நீர் குமிழியாக ஆசைகொண்டு, பின் மீன் கொத்தியாக மாறிவிடத் துடிப்பதில் இருக்கும் ரகசியத்தை காட்சிபடுத்துகிறது 'உடைந்த வாழ்வு' கவிதை.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">மத்தியானத்தில்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">நீர்த் தளும்புகிற</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">குளத்தின் எதிரில்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">நின்று கொண்டிருப்பவனுக்கு</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">குடத்தில் குளத்தை சேகரிக்கும்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பெண்ணின் மீது ஆவல்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பைய உருண்டு திரண்ட</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">அந்த ஆவல்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">வண்ணத்திரட்சியான</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">நீர்க்குமிழியின் மீது அமர்கிறது.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">ஒரு மீன் கொத்தி அந்த</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">மத்தியானத்தின் குளத்தில்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">தளும்பாத தண்ணீரை</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">தளும்பும் ஆவலை</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">ஒரே கொத்தில்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">கொத்திச் சென்றது.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பெரியதுகள் ஏதும் தேவையில்லை. சின்னஞ்சிறியது போதும். காலம்காலமாக அப்பிக்கிடக்கும் இருளை அகற்ற கிழிசல் வெளிச்சம் போதும். வீதியை பிரகாசிக்கச் செய்து தினந்தோறும் திருவிழாவுக்கான மனதைத் தரும் ஆதிராவின் அம்மாவை நம் தெருவில் குடியமர்த்துதல்.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">".....</span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">அடி.... ஆதிரா....</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">அம்மாவை வீதிக்கு வரச்சொல்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">இவ்வழகை அமுதை</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பெருஞ்செல்வத்தை</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">எங்களுக்கு அளித்தவளை</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">சீராட்ட வேண்டும்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">கொஞ்சம் பூக்களை</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">தன் பொற்கரங்களால்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">எங்கள் மீது தூவட்டும்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">நாங்கள் ஆதிராவின் அம்மாவை</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">காதலிக்கிறோமென்று</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">உற்சாகமாக ஒருமுறை கூவிக்கொள்கிறோம்."</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">'பாடி கூடாரம்' கவிதையிலோடும் இரத்தினக் கற்கள் பொதிந்த ஆடையணிந்த பெண்ணோடு</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> நாமும் ஓடிக்கொண்டிருப்பதை காணலாம்.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சேகரமாகும் அவமானத் துளிகளே அனுபவ நதியாவதை வேடிக்கை பார்த்தல்.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">மூன்று தலைமுறைகளுக்கிடையே இருந்த தனிமையின் தன்மை என்னவாக இருந்திருக்கும் என்பதை அறியத் தருதல்.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">நோய்த்தொற்றால் உலகம் மயானமாகிக் கொண்டிருந்த காலத்தில், அரசின் கோமாளித் தனங்களையும்,</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> மக்களின் மீது அழுத்தம்தந்தபடி இருக்கும் துயரையும்</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> காலாகாலத்திற்குமான பாசுரமாக்கி</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">உலகளந்தபெருமாளை</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> உள்ளேயே</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">இருக்க</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">வேண்டுவதின்</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">துயரம்</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">இதுகாறும்</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">மக்கள்</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">மட்டுமல்ல</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">தெய்வமும்</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">காணாததற்கு</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">‘</span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">உதுமான்</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">நான்</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">உலகளந்தப்பெருமாள்</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பேசுகிறேன்'</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">போன்ற</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">கவிதைகளே</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">வேர்களாக</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">இருக்கும்</span><span style="font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பசி</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">*</span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">அப்பா இல்லாத</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">வீட்டில் அம்மாவுடன்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">வேறொருவர் இருந்ததைக்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">கண்ட அக்காளும், தங்கையும்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">அதோ அந்த வேம்படியில்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பசியோடு காத்திருக்கிறார்கள்.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">அம்மாவும் அவரும்</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">எப்போது வெளியே வருவார்களென.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">அவரவர்கள் பசி அவரவர்களுக்கானதுதானே.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பகலே எட்டிப் பார்க்காத</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">பலி கொடுத்தாள் கிணற்றிலிருந்து</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">நீர் சேந்திக் கழுவுகிறேன்...</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">எனத் தொடங்கும் கவிதையுள் நல்லதங்காளை மீண்டும் உயிர்ப்பித்து கதை கூறச் செய்தல்.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"> </span></p><p style="margin: 12pt 0in 12pt 0.25in;"><span style="font-family: latha, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;">நம்மின் ஆதி வாழ்வு ஆங்காங்கே தங்கி நகர்ந்துகொண்டே இருந்தது. காலப்போக்கில் ஓரிடத்தில் நிலையாக கூடாரமிட்டு சுயநலத்தோடு வாழத் தொடங்கி பெருக்கமடைந்த கூட்டத்தின் கீழ்மைகள், அது உருவாக்கிய சிதைவுகள், அதிலிருந்து மீண்டு வெளியேற ஒளிர்வுகளை கண்டடைதல்கள் என மனக்கூடாரங்களின் சேகரிப்புகளாக இருக்கிறது கண்டராதித்தனின் 'பாடி கூடாரம்'.</span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 14.5021px;"></span></p><p> </p><div><br /></div></div></div></div></div><div class="mail-message-footer spacer collapsible" style="height: 0px;"></div></div>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-36966691541630428922022-07-10T20:59:00.003-07:002022-07-10T20:59:39.191-07:00ராமநாயக்கன் ஏரி உயிர்ப்பிக்கும் கருவறை<p> <span style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">ராமநாயக்கன் ஏரி உயிர்ப்பிக்கும் கருவறை</span></p><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">இந்த உலகத்தில் முதன்முதலில் பேசத் தொடங்கியது ஓடையில் ஓடும் நீர்தான். அப்பொழுது தாவரங்கள் கிடையாது. பறவைகள் கிடையாது, விலங்குகள் கிடையாது, மனிதர்களும் கிடையாது. மனிதர்களே இல்லை என்கின்றபோது அவனது மொழிகள் மட்டும் எங்கிருந்திருக்கப்போகின்றன? பேசுவதற்கு ஆள் இல்லாமல் இருந்த நீர்தான் பேச்சுத்துணைக்கு முதலில் தாவரங்களை முளைக்க வைத்ததாம். அத்தாவரங்கள் தாம் பேசுவதற்காக பூக்களை படைத்ததாம். பூக்கள் தாம் பேச கனிகளைச் சமைத்தது. கனிகள் தாம் பேச பறவைகளை அழைத்தது. இப்படி வரிசையாக வந்து மனிதர்களில் முடிந்தது. இந்த மனிதர்களுக்கு அப்பொழுதெல்லாம் மற்ற மனிதர்களின் முகம் தான் தெரியும். தன் முகம் எப்படி இருக்குமெனத் தெரியாது. அம்மனிதர்கள்மீது ஓடைநீர் இரக்கப்பட்டு இந்தா உன் முகத்தைப் பார்த்துக்கொள் என்று தன்னையே கண்ணாடியாக மாற்றி மனிதர்களுக்கு அவர்களை அடையாளம் காட்டியது. அது ஒரு ஓடும் கண்ணாடி. பேசும் கண்ணாடி. அக்கண்ணாடியோடு எல்லா உயிர்களும் இன்னமும் உரையாடிக்கொண்டுதான் இருக்கின்றன. உரையாடலை நிறுத்திய முதல் உயிரி மனிதர்கள்தான். மனிதர்கள் எப்போது தனக்கென்று ஒரு கண்ணாடியைத் தயாரித்துக்கொண்டு இனி எல்லோரும் இதில் முகம் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள் என்று சக மனிதர்களுக்குச் சொன்னார்களோ அப்போதே இந்தக் கண்ணாடியின் மீது கல்லைப்போட்டு உடைக்கவும் செய்துவிட்டார்கள். சூழலியல் எழுத்தாளர் நக்கீரன் எழுதிய காடோடி நாவலில் தொல்குடியின் கூற்றில் வரும் நீரே நம் ஆதாரம். இந்நீரை சேமிக்கத்தான் குளங்கள் வெட்டப்பட்டன. குளங்கள் காலப்போக்கில் ஏரிகள் என்றும் அழைக்கப்பட்டன. நம் முன்னோர்கள் நீரை சேமிக்க காட்டிய அக்கறையும் ஆர்வமும்தான் நம்மை இவ்வளவு காலம் உயிர்ப்போடு வைத்திருக்கிறது. அப்போது வாழ்ந்த மனிதர்கள் தனக்கு மட்டும் என்றில்லாமல் தன் சந்ததியரின் மீதுள்ள காதலால் அவர்களின் நலன்பொருட்டும் வாழ்ந்ததன் விளைவுதான் நாம் இவ்வளவு காலம் உயிர்ப்போடு வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம்.</div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">1991 ல் நான் பிழைப்பிற்காக ஒசூர் வந்தபோது எப்பொழுதும் மழை, பனி பொழிவு இருந்துகொண்டே இருக்கும். வெய்யில் சுள்ளென அடிப்பதெல்லாம் அரிதாக நிகழும். இச்சூழல் எனக்கு அந்நியமானதாக இருக்க எப்படா இந்த ஊரை விட்டு போவோம் என்ற மனநிலையே இருந்தது. ஆனால் இம்மனநிலை மாற்றம்கொள்ள துவங்கியது. எவரையும் வசீகரிக்கும் தன்மையோடிருந்த ராமநாயக்கன் ஏரியை பார்த்த நாளில். அது கர்ப்பப்பையாக மாறி என்னை தன்னுள் வைத்துக்கொண்டது. கடல்மாதிரி இருக்குடாவென நண்பர்களோடு வியந்த நாட்கள் இன்னமும் மனதுள். அதிகாலை, மதியம், மாலை, நள்ளிரவென எல்லா நேரங்களிலும் ஏரியில் அமர்ந்து ரசித்திருந்த நாட்கள் ஓவியங்களாக நினைவிலிருக்கிறது. அதுவும் மழையின்போது ஏரியை பார்த்திருத்தல் பேரழகாக இருக்கும். விழும் மழைத்துளி ஏரியில் நட்சத்திரங்களாக மிதப்பதை போன்றிருக்கும் காட்சி அலாதியானது. ஏரிக்கும் வானுக்குமான விளையாட்டாக இருந்துகொண்டிருக்கும். மனம் ஊர், உறவுகளின் நினைவில் துயர்கொள்ளும்போது துயர் துடைக்கும் தேவதையாக ஏரி உருமாறிக்கொண்டிருக்கும் அற்புதத்தை அனுபவித்தவர்கள் உணர்ந்திருப்பார்கள்.</div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">பாகலூர் பாளையக்காரரான ராமநாயக்கன் என்பவரே ஏரியை உருவாக்கினார். இதன் அருகில் அகழியுடன் கூடிய கோட்டை ஒன்றும் இருந்தது. அகழிக்கு ஏரியில் இருந்துதான் தண்ணீர் போகும். 1980கள் வரை ஏரியிலிருந்து பாசன வசதிக்கும் நீர் பயன்படுத்தப்பட்டிருந்தது. ஏரிக்கு பூனப்பள்ளி, கர்னூர், அந்திவாடி என பல ஏரிகளிலிருந்து வரும் உபரி நீரே இந்த ஏரியின் ஆதாரமாக இருந்தது. ராமநாயக்கன் ஏரியிலிருந்து வெளியேறும் நீர் இராஜ கால்வாய் வழியாக செல்லும். பாகலூர் சாலை பகுதியில் இருக்கும் விளைநிலங்களுக்கு நீர் பாய்ந்து விளைச்சலை தந்தது. வருடத்திற்கு ஒன்பது மாதங்கள் இக்கால்வாயில் நீரோட்டம் இருந்திருக்கிறது என்ற செய்திகள் ஆச்சரியப்படுத்துகிறது. படித்தவன் சூதும் வாதும் செய்ய ஐய்யோவென போவான் என்ற பாரதியின் கூற்று வெறும் ஆதங்கமாக மட்டுமே நிற்கிறது. இன்று இராஜ கால்வாய் என்ற பெயர் மட்டுமே உள்ளது. கால்வாய் வரைபடத்தில் மட்டும் கோடுகளாக உள்ளது. ஏரி நிறைந்து வெளியேறுவதை பார்த்து பார்த்து பழகிய கண்கள் சூன்யத்தை காண்பதும், என்றுமே வற்றாதெனும் நம்பிக்கை உதிர்ந்த மலரானதும் கொடுமை. அதுவும் வாழும் காலத்திலே பார்த்தது பெரும் கொடுமை. வாழ்ந்து கெட்ட குடும்பம் எனும் அங்காலயப்பு மனிதர்களுக்கு மட்டுமல்ல. ஏரிகளுக்கும் பொருந்தும் போலும். ஏரியை கடந்து செல்லும்போதெல்லாம் அதன் மொத்த நீரையும் சில துளிகளாக்கி கண்கள் கசியச் செய்திடுகிறது.</div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">''இடியுடைப் பெருமழை எய்தா ஏகப்</div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">பிழையாவிளையுள் பெருவளம் சுரப்ப</div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">மழைபிணித்(து) ஆண்ட மன்னவன்'' எனும் இளங்கோவடிகளின் பாடல் முறையாக பெய்யும் மழைநீரை தக்க முறையில் சேமித்து நாட்டை வளம் பெறச் செய்யும் மன்னன் என்றும்...</div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">''நிலம் நெளிமருங்கின் நீர் நிலை பெருகத்</div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">தட்டோரம்ம இவன் தட்டோரே</div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">தள்ளாதோர் இவண் தள்ளாதோரே'' எனும் புலவர் புலவியனாரின் புறநானூற்றுப் பாடலில் நிலம் எங்கெல்லாம் பள்ளமாக இருக்கிறதோ அங்கெல்லாம் நீர் நிலைகள் அமையும் படி கரை அமைத்த மன்னர்களே இவ்வுலகில் அழியாப் புகழ் பெற்று விளங்குவர் என்றும் நம் சங்க இலக்கியங்களில் நீர் மேலாண்மைக்காக இது போன்ற நிறைய்ய பாடல்கள் இருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது.</div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">இப்படியானதொரு வளம் மிக்க சிந்தனையாலும், செயல்பாட்டாலும் மேலோங்கிய வழித்தோன்றல்கள்தாம் நாம் என்பதை மறந்து அல்லது மறந்ததுபோல் நடித்து நம் அரசுகள் செய்துகொண்டிருக்கும் செயல்கள் நம்பிக்கையின்மையை அளித்துக்கொண்டிருப்பது நம் காலத்தின் பெரும் துயர். சாலை போடுதலும், மேம்பாலம் கட்டுவது மட்டுமே நம் நோக்கமாக சுருங்கிப்போனது. மாற்றங்கள் நிகழ்வது யாராலும் தவிர்க்க இயலாது. ஆனால் எதை அழித்து எதை உருவாக்குகிறோம் என்பதும் கவனிக்கத்தக்கது. நாம் செய்துகொண்டிருப்பதெல்லாம் அம்மாக்களை அழித்து பிள்ளைகளை மட்டும் செல்வாக்கோடு வளர்க்கும் செயலே. விளை நிலங்களையும் நீர் நிலைகளையும் அழிக்கும்போது வேடிக்கைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்துவிட்டு இப்போ சுங்கவரி உயர்வுக்காக போராடிக்கொண்டிருக்கிறோம். எதையும் முளையிலேயே கிள்ளி எறியவேண்டும் என்பதை செய்யத்தவறியதால் அதன் விளைச்சலை மட்டுமே அறுவடை செய்து அவதியுறுகிறோம்.</div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">ராமநாயக்கன் ஏரியின் அழகும் கம்பீரமும் குமிழித் தூம்பு மதகும் அதன் மேல் அமைக்கப்பட்டிருந்த அழகிய கல் மண்டபமும்தான். ஏற்கனவே இருக்கும் சாலையையே மேம்படுத்தி இருந்தாலே போதுமானதாக இருக்கும். தேவையற்ற விரிவாக்கத்தால் காலம் முழுமையும் பாதுகாக்க வேண்டியதை இழந்து நிற்கின்றோம். பழமையை காக்கும் மனநிலை அற்று பழமைமீதான பெருமிதங்கள் அற்ற அரசும் அதிகார வர்க்கத்திடமிருந்து கல் மண்டபத்தைக்கூட காப்பாற்ற இயலாத நம் வாழ்வு நம்மீது எச்சிலைத் துப்பிக்கொண்டிருக்கிறது. துடைத்து துடைத்து முகப்பூச்சை தடவி மினுக்கிக்கொண்டு திரிகின்றோம். </div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">ராமநாயக்கன் ஏரிக்கானதாக சுருக்கிப்பார்க்கத் தேவையில்லை. பெரும்பாலான ஏரிகளின் நிலையும் இதுவாகத்தான் இருக்கிறது. புதிதாக உருவாக்க முடியாவிட்டாலும் இருப்பதையாவது காணாமலாக்காமல் விழிப்போடிருப்போம்.</div>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-66236521745388082112022-07-06T06:24:00.001-07:002022-07-06T06:24:15.233-07:00நன்றி: தமிழ் இந்து<p> </p><div class="mail-message expanded" id="m#msg-a:r-5033446634389226270" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><div class="mail-message-header spacer" style="height: 80px;"></div><div class="mail-message-content collapsible zoom-normal " style="margin: 16px 0px; overflow-wrap: break-word; user-select: auto; width: 328px;"><div class="clear"><div dir="auto"><div dir="auto">தடைபடாத நீர் ஓட்ட அழகு.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto"><br /></div>க.<span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">மோகனரங்கன்</span>. இப்பெயர் ஓர் மந்திரச் சொல். நினைவில் சட்டென நிதானத்தை கொண்டுவரும் தன்மை கொண்ட எழுத்துக்காரர். தூரிகைகளும் வர்ணங்களும் இல்லாது நம்முள் சித்திரங்களை வரைந்து செல்லும் கவிமொழிக்காரர். தற்பெருமையும், தளும்புதலும் இல்லாது மொழிக்கு வளமை சேர்த்தபடியே இருப்பவர். நான்கு கவிதை தொகுப்புகள், இரண்டு கட்டுரை நூல், ஒரு கதை தொகுப்பு, இரு மொழிபெயர்ப்பு நூல்களென இவரின் பங்களிப்புகள் நீண்டுகொண்டிருக்கின்றன.<div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">வரப்பிலிருக்கும் புல்லை அறுத்து சீர்செய்தபடியே இருக்கும் தாத்தாவிடம், தண்ணியோடத்தானே போகுது, எதுக்கு ஓயாம அதுகூட மல்லுகட்டுறீங்க என்றேன். தடைபடாத தண்ணியோட்டம் ஒருவித அழகுடா எனக்கூறி அவ்வேலையை தொடர்ந்து செய்தார். 'கல்லாப் பிழை' தொகுப்பை வாசிக்க இச்சம்பவம் நினைவிற்கு வந்தது. கச்சிதத்தன்மையே வாசிப்போட்டத்தின் பேரழகு. </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">'வாசனை' கவிதை வரைந்த பூக்கட்டும் பெண் தொடங்கி 'கிளிப்பெண்'ணோடு கூடடைந்தது நல் அனுபவம்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">மலையில்/ ஏறம்போது/ மருளவும்/மலரில்/ஊறும்போது/மயங்<wbr></wbr>கவும்/தெரியாத/எறும்பிற்குத்/ திறந்திருக்கிறது/எல்லாத் திசைகளிலும்/ பாதைகள். 'திறப்பு' கவிதை எறும்பை சாவியாக்கி நம்முள் மூடுண்ட கதவுகளை திறக்கச் செய்திடுகிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">இரண்டு கால்களும்/இரண்டு கைகளும்/எவ்வளவு உழைத்தும் போதவில்லை/ஒரு வயிற்றுக்கு... என்று நீளும் 'நடைவழி' கவிதை கொரானா காலத் துயர்களின் சாட்சியாக நிற்கும்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">அன்பின் முடிச்சு சூட்சுமம் மிகு குகை போன்றது. கழுத்துக்கு மட்டுமல்ல, காலாகாலத்திற்கும் உடனிருந்து மர்மங்களை அவிழ்த்து புதிய உலகை தரிசிக்கச் செய்தபடியே இருக்கக் கூடியதும்.'முடிச்சு' கவிதை பயணிப்பு.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">பிடித்த பாடலுக்கு மனம் தானாய் தாளமிடும். இத்தொகுப்பில் பெரும்பாலான கவிதைகளுக்கு மனம் தாளமிட்டவாறு இருப்பதை உணர்ந்து கொள்ள முடியும்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">அசையாத உறுதியையும், அவசரமில்லாத நிதானத்தையும் புழுவாக ஊர்ந்து வாழ வழிகாட்டும் 'அடங்கல்' கவிதை ஞானத்தின் திறவுகோலாகிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">எல்லோருக்குள்ளும் ஒரு குழந்தை இருந்துகொண்டிருக்கும். அக்குழந்தையை, மொழி எப்பொழுதாவது வெளிக்கொணர்ந்திடும். மதுவிடுதியில் வேலைபார்க்கும் சிறுவனின் பையிலிருந்து சிதறிய கோலிக்குண்டுகளை எல்லோரையும் பொறுக்கித்தர செய்த யூமாவாசுகியின் கவிதையை நினைவூட்டிய 'நிறைதல்' கவிதை தரை தாழ விடாமல் வண்ண பலூனை ஏந்தச் செய்தது. இக்கவிதையின் நீட்சியாக 'ருசி' கவிதையும் நம்மை வாழச் செய்கிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">....இருப்பினுமிந்த/மனதை திருப்புவதுதான்/மலையைப் புரட்டுவதுமாதிரியிருக்கிறது. என்று முடிவுறும் வே.பாபுவின் நினைவுக்காக எழுதப்பட்ட 'நினைவூசல்' கவிதை இணக்கமான தோழமையோடிருந்த நாட்களை மீட்டுத் தந்தது. அப்பாவின் நினைவில் எழுதப்பட்ட 'வழி'கவிதை கண்களில் நீர் முடிச்சுகளை உருவாக்கியது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">கல்லாப் பிழையும், கருதாப் பிழையும், கசிந்துருகி எனத் தொடங்கும் பாடலில் இறைவனைப்பற்றிய நூல்களைப் படித்து, அதன்படி வாழ்வை நடத்தாமல் இருப்பதை கல்லாப் பிழை என்கிறார் பட்டினத்தார். க.மோகனரங்கனின் 'கல்லாப் பிழை'யோ வாழ்வு எட்டி நிற்பதல்ல, நிழலாய் உடன் நிற்கும் வாழ்வின் மீதான பிடிப்பை இணக்கமாக சொல்லிச் செல்கின்றது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">வெளியீடு: தமிழினி</div><div dir="auto">விலை: ரூ.90</div><div dir="auto"><br /></div></div></div></div><div class="mail-message-footer spacer collapsible" style="height: 0px;"></div></div>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-91273640644580567282022-07-01T21:58:00.001-07:002022-07-01T21:58:21.996-07:00நன்றி: வாசகசாலை<p> <span style="background-color: #f7f7f7; color: #2c2f34; font-family: "Droid Sans Tamil"; font-size: 13px;">யாதுமாகி நின்ற காளி </span></p><p><span style="background-color: #f7f7f7; color: #2c2f34; font-family: "Droid Sans Tamil"; font-size: 13px;">இயல்பு நிலைக்கு திரும்புதலே மனிதர்களின் ஆகப் பெரும் எதிர்பார்ப்பு. இயல்பாக இருத்தலே வாசிப்பிற்கும் எழுதுவதற்குமான காலம். மழையை ரசிக்கும் மனம், தொடர்ந்து பெய்யும் மழையை ரசிப்பதில்லை. வெயிலை மனம் தேடத் தொடங்கிவிடும். சிலருக்குக் கவிதையே மழையாகவும் பனியாகவும் வெய்யிலாகவும் இருந்து கொண்டிருக்கிறது. ‘சித்து’ எனும் முதல் தொகுப்பில் இறகொன்றில் காதைக் குடையும் போது காற்றின் பெருங்குரலைக் கண்டடைந்து கொள்ளும் ஆசை, இக்கவிதை மூலம் பறக்கத் தொடங்கி விடுகிறார். ‘ஒரு எளிய கோடு வளைந்து உருப்பெற்றது ஒரு முட்டை சட்டென்று கோட்டை அழித்துவிட்டு அதிலிருந்து பறந்துசெல்கிறது முன்னெப்போதும் பறந்திராத ஒரு பறவை.’ காற்றை உணர்வதும், காற்றில் மிதக்கும் உயிரியாக உருமாற்றம் கொள்ளச் செய்தலும் கவிதைக்கான மொழியை அடையத் தொடங்கியதன் அடையாளமாகி விடுகின்றன. ஆசையின் முதல் தொகுப்பான ‘சித்து’வில் அதற்கான தடங்களைக் காண முடிகிறது. பறவைகள் இவ்வுலகை அழகுபடுத்திக் கொண்டிருக்கின்றன. அதன் இறக்கைகள் அழகோவியம். அதன் குரல் ஸ்வரங்களுக்கு அப்பாற்பட்டவை. நம் வாழ்வில் நிறைய அத்தியாயங்கள் அவற்றுக்கானவை. வளர்ப்புப் பறவை தொடங்கி, வான் மிதக்கும் பறவைகள் வரை நம்மைக் கவர்ந்திழுத்தபடியே இருக்கும். வசீகரம் மிக்க பறவை கொண்டலாத்தி. அதற்கு நியாயம் செய்யும் வகையில் ஆசையின் ‘கொண்டலாத்தி’ தொகுப்பைக் கண்கவர வடிவமைத்துள்ளனர் க்ரியா பதிப்பகத்தினர். ஆசை, பறவைகளின் வாழ்வியலை நெருக்கமாகப் பார்த்துள்ளதை வெளிப்படுத்துவதாக உள்ளது இத்தொகுப்பு. வானத்தைப் பார்த்துக் கொண்டே இருக்க ஏதேனும் ஒரு பறவையோ, பறவைக் கூட்டமோ கடந்து சென்று நமை மகிழ்விக்கும். ஏதுமற்ற நாளில் மேகங்கள் பறவைக் கூட்டமாகி மிதந்து சென்று நமை ஏமாற்றம் கொள்ளாதிருக்கச் செய்யும். பறவைகள் நம்மை மகிழ்விக்கும் தேவதைகள். கொண்டலாத்தியில் எனை மிஞ்சிட முடியாது உங்களின் எழுத்து என கரிச்சான், தேன்சிட்டு, மைனா, தவிட்டுக்குருவி, தையல் சிட்டு போன்ற பறவைகள் நம்மைப் பார்ப்பதாகவே படுகிறது. கொக்கை ஓரேர் உழவனாக்கி இருப்பது, காற்றைத் தன்னொலியாக்குவதோடு நம் ஒலியாக்கிச் செல்வதைக் காட்சிபடுத்தியிருப்பதும் ரசிக்கத்தக்கதாக இருந்தது. ‘கொத்திக் கொத்தி எடுத்தாள் காற்றிலிருந்து/ ஒவ்வொரு ஒலியாய்’ எனும் ‘மழைக்கொத்தி’ கவிதை மனம் கொத்திச் செல்கிறது. வலியதின், பெரியதின் இடம் கீழே இருக்கிறது; மெலியதின், மிருதுவின் இடம் மேலே இருக்கிறது. – தாவோ தே ஜிங் குறிப்போடு ஆரம்பிக்கும் ‘சிறியதின் இடம்’ கவிதையில் நமக்கான இடத்தையும் தேடச் செய்திடுகிறார் ஆசை. கிளி கொத்தும் பழத்தையும் கொடுக்குமென் கரத்தையும் சித்தம் மயங்கிச் சரியும்- முத்தமிடக் குனிகையில் எச்சமிடும் கையில் மகிழ்ந்து பனிபோல் குளிரும் மனது. கிளிகள் மீனாட்சியின் தோள் அமர்ந்து வணங்குவோரை ஆசிர்வதிப்பவை மட்டுமல்ல, பெயரை உச்சரிக்கும் போதெல்லாம் நம்மை பச்சையாக்கும் அற்புதம் மிக்கவை. கொண்டலாத்தி நம்மைப் பறவையாக்கும் வனம். ‘கொண்டலத்தி‘ தொகுப்பிற்குப் பின் நீண்ட காத்திருப்பில் தன்னுள் இருந்த காளியை கண்டடைந்து களமாடி இருக்கிறார் ‘அண்டங்காளி‘ தொகுப்பில். “இந்தக் கவிதைகளை எழுதிய குறுகிய காலத்தில் தான் கடந்த 20 ஆண்டுகளில் நான் மிகவும் பரவசமாக இருந்தேன். அதீத விழிப்பு நிலையை உணர முடிந்தது. எல்லா உணர்வுகளும் அவற்றின் உச்ச நிலையில் என்னிடமிருந்து வெளிப்பட்டன” என்று ஆசை முன்னுரையில் கூறியிருப்பதின் உண்மையைப் பிரதிபலிக்கின்றன கவிதைகள். தன்னைத் தானே உணர்ந்து கொள்ளச் செய்யும் தன்மை கவிதைகளுக்கு உண்டு. ‘யாதுமாகி நின்றாய் காளி- எங்கும் நீ நிறைந்தாய் தீது நன்மை யெல்லாம் காளி! – தெய்வ லீலை யன்றோ’ என்று நம் முன்னோடி பாரதி கொண்டாடிய காளியை, ஆசை அண்டங்காளியாக்கியுள்ளார். நடனக்காளி, இருட்காளி, கொடுங்காளி, பேயிருட்காளி, பேய்க்காளி என காளிக்குப் பல்வேறு பிறப்புகளை கொடுத்துள்ளார். காளி, தெய்வங்களுக்கெல்லாம் தெய்வம் எனும் நிலையை தொகுப்பில் அடையச் செய்துள்ளார். மொத்த உலகையும் தன் திரட்சியான முலைக்குள் பாலாக்கிப் பாதுகாப்பதாகப் பரிணமிக்கச் செய்துள்ளார். “இருமுனை முடிவின்மையின் நடுவெளி நர்த்தனம் நீ தொடுஊழி தரையிறக்கும் தத்தளிப்பு நீ கடல்புரியும் தாண்டவத்தின் தெறிப்பும் நீ எரிஜோதி இடைபறக்கும் கொடும் பறவை நீ அனலுமிலும் கனல் மயக்கும் பேய்ச்சிரிப்பு நீ நாத்திகனின் கனவில் வரும் நடனக்காளி நீ.” மென்மேடுடைய யோனியுள் மீண்டும் உட்சென்று கருவறை இருட்டின் கதகதப்பில் உறங்கச் செய்யும் உன்னதம் கவிதைக்கு உண்டு. ‘யாதுமாகி நின்ற காளி’ போல் எதுவுமாகி நிற்கச் செய்கின்றன காளியைக் கவிதைகள். சுண்டக் காய்ச்சுதல், சொற்சிக்கனம் போன்ற தன்மையை இத்தொகுப்பில் காண முடியாது. கொஞ்சமாக தாராளப்படுத்தியுள்ளார். கவிதைகளின் ஓசை லயத்திற்கு அதன் தேவையைக் கவிதைகள் ஏற்கின்றன. இப்படியான மரபின் தொடர்ச்சியை நினைவூட்டும் தொகுப்பும் அவசியமே. நமக்குப் பிடித்தவர்களோடு நாம் ஆடும் ஆட்டத்தில் ஒருவித லயிப்பு உருக்கொள்ளும். கவிக்கும் காளிக்குமான ஆட்டத்தில் எழும் ஓசை ரசிக்கத்தக்கதாக உள்ளது. பேயவள், தாயவள், மாயவள், தூயவள், தீயவள் என காளிக்குப் பல அவதாரங்களைக் கொடுத்துக் களமாட வைக்கிறார் ஆசை. “உலகம் அழிப்பேன் நான் உன்மத்தம் திறப்பேன் நான் ஓங்கிய கதவடைத்து ஒழிவுநிலை கொள்வேன் நான் பாதிப் பிறப்பைச் சுமந்து மீதிப் பிறப்பைத் தேடுவேன் நான் உடலுக்குள்ளே நீச்சலடித்து ஒதுங்கியேறிச் செல்வேன் நான் புள்ளியதைத் தாண்டிச் சென்று புள்ளினமாய் வருவேன் நான்.” தொகுப்பில் காளியைத் தெய்வமாக மட்டும் பார்க்கவில்லை ஆசை. ஏமாற்றப்பட்ட, தன் வலியை வெளிச் சொல்ல இயலாத பெண்களின் மனக் குமுறலுக்கு உருவம் தந்தால் அது காளியாக இருக்கும் என்பதை உணர்த்தியிருக்கிறார் ஆசை. “பத்ரகாளி படமெடுத்தாடும் தீலி மிதித்தாடி நீ சிதைத்தழித்துச் சென்றதில் மிச்சமுள்ள சூனியம்தான் இது என்ற ஏளனமா உனக்கு மிஞ்சியது சூனியம்தான் ஆனால் கருக்கொண்ட சூனியம் அதில் உருக்கொண்டு மீண்டும் முளைத்து உன்மீது குதித்தாடியுனை சிதைத்தழிக்கும் நீதந்த என் கவி.” காளியைச் சவாலுக்கு இழுக்கும் இக்கவிதையில் படைப்பாளி தன் கவிமீது வைத்துள்ள நம்பிக்கையை நமக்கான நம்பிக்கையாகவும் கொள்ளச் செய்கிறது அண்டங்காளி. * ‘இந்த வெப்பம் உடலின் குரல்… நீ என் வெப்பமாகும்போது/ நான் வெப்பத்தின்/ குரலாவேன்’ எனத் தொடங்கும் ‘குவாண்டம் செல்ஃபி’யின் கவிதைகள் உடலையும், அதில் உருவாகும் இசையையும் கொண்டாடச் செய்கின்றன. தன்னை ரசித்து, தன் உடலைக் கொண்டாடுபவர்கள், தனக்கானவர்களையும் கொண்டாடும் இயல்புடையவர்களாகி, காமத்தில் உருக்கொள்ளும் அதிருப்தியைக் கடந்து களிப்படைபவர்களாக இருப்பார்கள். தொகுப்பில் இருக்கும் கவிதைகளில் அதற்கான சன்னதங்களைக் காண முடிகிறது. உடலின் எல்லையை அறியத் துடிக்கும் மனம், மரணத்தை உடலுக்கு எதிரான கலகமாக பார்க்கப்படுவது வாழ்வு குறித்த புரிதலின் முதிர்வு. ‘உடலின் எல்லை எதுவரை’ எனத் தொடங்கும் கவிதையில் இதனை நுட்பமாக வெளிப்படுத்தியுள்ளார். அம்மா என்பவளைத் தியாகத்தின் உருவாக்கி என்றைக்கும் உழைத்துக் கொண்டே இருக்கும் இயந்திரமாக வைத்திருப்பதில் இருக்கும் கயமையை நம்மிடமிருந்து அகற்றி, அவர்களுக்கும் உணர்ச்சிகள் உண்டென்பதை உணர்ந்து, அவர்களின் தனிப்பட்ட விருப்பங்களையும் பொருட்படுத்த வேண்டிய அவசியத்தை, அம்மாவின் மீது நம்மிடம் இருக்கும் உண்மையான பிரியம் எது என்பதை, “நான் இருக்கிறேன் என்று பார்க்காதே அம்மா சரசமாடு உன் காதலனுடன் தயக்கமேதுமின்றி இடுப்பில் எனைச் சுமந்தபடி. …… …….. காதல் செய் காதல் செய் அப்பா தவிர்த்த காதல் செய் அப்போதுதான் நீ அழகு.” எனும் நீண்ட கவிதையில் ஆசை உணர்த்துகிறார். காதல் எனும் உணர்வு எதையும் தனதாக்கிக்கொள்ளும். சாத்தியமில்லாதவற்றைச் சாத்தியப்படுத்தும். “… உன் முலைக்காம்புகளின் வழியே இந்த உலகத்தைப் பார்ப்பதற்குப் பெயரும் காதல்தான்.” என முடிவுறும் கவிதையில் காதலின் தகிப்பை உணர முடிகிறது. பெண்களை நேசித்தல் என்பது அவர்களை உணர்ந்து கொள்வதிலிருந்து தொடங்க வேண்டும். நிலம் விழும் மழை நீர் திரண்டோடி, வேர்களைக் கண்டடைந்து, மரங்களுடன் கலப்பதை ஒத்ததாக இருக்க வேண்டும் அவர்களை உணர்ந்து கொள்ளுதல். மகிழ்வில் பங்கெடுக்கும் ஆண், வலியில் பங்கெடுக்காது, அது அவர்களின் பிரச்சினை, நாம் என்ன செய்வது எனத் தத்துவம் பேசிக் கடப்பதே அதிகம். மாதவிடாய் என்பது மாதச் சுழற்சி. உள்ளும், புறமும் எரிச்சல் மிக்க நாட்கள் அவை. ஆண் கூடுதல் நேசிப்பைச் செலுத்த வேண்டிய நாட்கள் அவை. புரிந்தவர்கள் ஆசையின் இக் கவிதையை கொண்டாடச் செய்வார்கள்: ‘உன் மாதவிடாய் வலியைத் தன்மேல் பூசிக்கொள்ளத் தெரியவில்லை என்றால் இக்கவிதை உயிரற்றது என்று அர்த்தம்’ எனத் தொடங்கும் கவிதை நாம் எத்தகையானவர்களாக இருக்கிறோம் என்பதைக் காட்டும் கண்ணாடியாக இருக்கிறது. காதலின், காமத்தின் தீவிரத் தன்மைகளைக் காட்சிபடுத்தும் ‘குவாண்டம் செல்ஃபி’ தொகுப்பு நம்மை நாம் ஆராதித்து வாழ்ந்து பார்க்கச் செய்யும். </span></p><p><span style="background-color: #f7f7f7; color: #2c2f34; font-family: "Droid Sans Tamil"; font-size: 13px;">* நூல்களின் விவரங்கள்: </span></p><p><span style="background-color: #f7f7f7; color: #2c2f34; font-family: "Droid Sans Tamil"; font-size: 13px;">1.சித்து க்ரியா வெளியீடு ஆண்டு: 2006 பக்கங்கள்: 116 விலை: ரூ.75 (தற்போது அச்சில் இல்லை)</span></p><p><span style="background-color: #f7f7f7; color: #2c2f34; font-family: "Droid Sans Tamil"; font-size: 13px;"> 2.கொண்டலாத்தி (முழுக்கவும் பறவைகளைப் பற்றிய, வண்ணப் படங்களுடன் கூடிய கவிதைத் தொகுப்பு) க்ரியா வெளியீடு ஆண்டு: 2010 பக்கங்கள்: 64 விலை: ரூ.180 தொடர்புக்கு: 7299905950 </span></p><p><span style="background-color: #f7f7f7; color: #2c2f34; font-family: "Droid Sans Tamil"; font-size: 13px;">3.அண்டங்காளி டிஸ்கவரி புக் பேலஸ் வெளியீடு ஆண்டு: 2021 பக்கங்கள்: 88 </span></p><p><span style="background-color: #f7f7f7; color: #2c2f34; font-family: "Droid Sans Tamil"; font-size: 13px;">4.குவாண்டம் செல்ஃபி டிஸ்கவரி புக் பேலஸ் வெளியீசு ஆண்டு: 2021 பக்கங்கள்: 152 மேற்கண்ட இரண்டு நூல்களுக்கும் தொடர்புக்கு: 8754507070 </span></p><br style="background-color: #f7f7f7; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: "Droid Sans Tamil"; font-size: 13px; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><br />ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-45525705185807274862022-07-01T06:14:00.005-07:002022-07-01T06:14:54.938-07:00உணவெனும் கலை<p> உணவெனும் கலை</p><p>*</p><p dir="ltr">வாத்துகளாயிரம் அல்லிகளாய் மலர்ந்திருக்க<br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">குருவியின் சிறுமனை</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">கிளைகளில் நிலவாய் தொங்கும்</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">ஆற்றின் அருகமர்ந்து</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">தீ பொசுக்கும் கறியிலிருந்து</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">சொட்டும் எண்ணை எச்சிலாகி</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">உடலை நனைத்த கதையைச் சொல்லியவாறு</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">குடல், ஈரல், தொடைக்கறியென</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">பந்தி விரித்து</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">பாங்காய் இது பங்கோடாவென</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">பொட்டலம் பிரித்த</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">ததும்பும் பிரியங்களால்</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">மாட்டுக்கறியின் ருசியை</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">அரூரில் சுவைக்கக் கற்றேன்.</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">ஆம்பூர், பேரணாம்பட்டென</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">பயணத்தில் மனமும் மணக்க</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">சூப்பும் சுக்காவுமாக</span></span><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">அலைகள் அடித்தது புதுச்சேரியில்.</span></span></p><p dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">உண்பதும் உணர்தலும்<br />அவரவர்களுக்கனது<br />அவை அவைகளுக்கானதும்.</p>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-34924992164964173532022-06-28T02:00:00.004-07:002022-06-28T02:00:55.302-07:00 மகிழ் ஆதனின் ‘நான்தான் உலகத்தை வரைந்தேன்’ <p><br /></p><div dir="auto" style="font-family: sans-serif; font-size: large;"><span style="background-color: #f7f7f7; color: #2c2f34; font-family: "droid sans tamil"; font-size: 13px;">“இயற்கை கவிதைமயம். உறவுகள் கவிதைமயம். இந்தக் கவிதைமயத்தை ஸ்வீகரிப்பவர்கள் களிப்பூட்டக் கூடிய கவிதை அனுபவத்தை அடைகிறார்கள். எல்லா அனுபவங்களும் கவித்துவத்தில்தான் சங்கமிக்கின்றன. இயற்கை, காதல், நேசம், நட்பு எல்லாவற்றிலும் கவிதை இருக்கிறது.” – யூமா வாசுகி எல்லோருக்கும் இப்படித்தான் தோன்றும், ஒன்பது வயது பையனுக்கு இது சாத்தியமாவென. சாத்தியம்தான். குழந்தைமை மனநிலையை தக்கவைத்துள்ளவர்கள் இதை உணர்வர். என், ‘குட்டிமீன்கள் நெளிந்தோடும் நீலவானம்’ தொகுப்பிலிருக்கும் கவிதைகள் அனைத்தும் குழந்தைகளோடு உரையாடியபோது கிடைத்த அனுபவத்தை வைத்து எழுதப்பட்டவை. எனவே மகிழ் ஆதனின், ‘நான்தான் உலகத்தை வரைந்தேன்’ தொகுப்பு என்னை ரொம்பவுமே வசிகரித்தது. சிறார்கள் சிலந்தியாக மாற்றம் கொண்டு மொழியால் வலை பின்னிக்கொண்டிருப்பார்கள். நாம் பூச்சிகளாக உருமாற்றம் கொண்டு அதில் சிக்கிக் கொள்வோம். விளக்குமாற்றைக் கொண்டு வலையை சுத்தம் என்ற பெயரில் அழிப்பவர்களே சூழலின் துயரம். சொற்பமானவர்களே வலையில் பூச்சியாக சிக்கிக்கொள்கிறார்கள். நாம் யாராலோ வரைஞ்சு அனுப்பப்பட்டவர்கள் எனச் சொல்லும் மகிழன் ஏசப்பாவும் வரைஞ்சு அனுப்பப்பட்டவர் என்கிறார். நிஜமான ஏசப்பா இன்னும் சிலுவையில் மட்டுமே இருக்கிறார் எனும் உண்மையே சிறார்கள் அறிந்த ரகசியம். “மழை ஒரு பூமி ரவுண்டு பூமி” எனும் இக்கவியில் மழையை மழைத்துளி எனக் கொண்டால் துளியில் இருக்கும் ரவுண்ட் நம்மை வசீகரிக்கும். ஒவ்வொரு துளியும் ஒவ்வொரு பூமி. மழைப் பூமி மண் பூமியை குளிரச் செய்யும். இரண்டு வரிகள்தான். நம்மை வேறு தளத்தில் சிந்திக்கச் செய்திடுகிறார் மகிழ் ஆதன். நம் வாழ்வு சிறைபட்டது. என்ன சிறையின் நீளம் அதிகம். இந்த நீளமே நம்மை சுதந்திரமானவர்களாக நம்ப வைக்கிறது. “பறவை நம்ம உயிர் உயிர் நம்ம மனசு மனசு நம்ம ஊரு” எனும் கவிதை நமக்குள் இருக்கும் விடுதலை உணர்வை எட்டிப்பார்க்கச் செய்கிறது. ஞாயிறு மற்றும் விடுப்பு நாட்களில் நம் மனம் பறவையாவதையும் காட்சிபடுத்துகிறது கவிதை. “என் பட்டத்திலே” எனத் தொடங்கும் கவிதையும் விடுதலை உணர்வையும், காற்றுக்கும் நமக்குமான காதலை காட்சிப்படுத்துகிறது. என் வெயில், என் முகம், என் நினைவு, என் குருவி, என் மஞ்சள் வெளிச்சம், என் போர்வை, என் புல்லாங்குழல், என் சட்டை என பிடிக்கும் எல்லாவற்றையும் தனக்கானதாகக் கொள்ளும் விசாலமான மனம் சிறார்களுடையது என்பதை பிரதிபலித்துக்கொண்டே இருக்கும் சொற்கள் தொகுப்பில் நிறைய்யவே. ஆதி வண்டொன்று ஆதி மூங்கிலொன்றைத் துளையிட காற்று இசையானது. உலகம் புல்லாங்குழலைப் பிறப்பித்தது. நாமே புல்லாங்குழலாகி நம்மை இசையால் கரைத்துக்கொள்ளும் தருணம் அலாதியானது. அது எல்லோருக்கும் ஏதோவொரு சூழலில் அமையும். அது சிறார்களுக்கும் கிட்டும் என்பதற்கு சாட்சியாக நிற்கிறது இக்கவிதை. “என் புல்லாங்குழல் புல்லரிக்கும் புல்லாங்குழல் மனசுக்குள்ளே போய் பாட்டு பாடும் புல்லாங்குழல் என் காத்துலே பூக்கும் புல்லாங்குழல் உன் நெஞ்சில் பாடும் புல்லாங்குழல்.” சொட்டுத் தண்ணீரில் மனசைத் தெரிந்து கொள்பவனால் இது சாத்தியம்தான். அவனிடம் இருக்கும் ஏணியால் மழையிலே ஏற முடியும். இப்படியொரு ஏணியை எதன் பொருட்டோ வளர வளர தொலைத்துவிடுகிறோம். சிறார் பருவத்தில் நம்மிடமும் அந்த ஏணி இருந்திருக்கும். அதைப் பாதுகாத்து நம்மோடு கொண்டுவரத் தெரியாது போய்விட்டோம். மகிழ் ஆதன் நம்மைப் போன்று தொலைத்திடாது உடன் கொண்டு வருவார் என்ற நம்பிக்கையை அளிக்கிறது இத்தொகுப்பு. மகிழ்வின் அடையாளம் முத்தம். சிறார்கள் தங்களுக்கு விரும்பியது கிடைத்துவிட்டால் அவர்களின் மகிழ்வு முத்தமாக வெளிப்படும். வானம் முத்தமாதல், முத்தம் தொங்கிச் சொட்டும் தேன், கண்ணீர் தரும் முத்தம், வெளிச்ச முத்தம், சிறகடிக்கும் முத்தம், கண்முத்தம், பனியாகும் முத்தமென நீளும் மகிழ் ஆதனின் முத்தப் பட்டியல் நம்முள் வியப்பை ஏற்படுத்திக்கொண்டே இருக்கிறது. முத்தம் தொங்கிச் சொட்டும் தேன் என்பதை வாசிக்கையில் நினைவு தித்திப்பாகி உடலை மணக்கச் செய்தபடி இருந்தது. வரைதல் சிறார்களின் கவசகுண்டலம் எனச் சொல்லலாம். தங்களின் மனப்போக்கை சுவற்றில் வரைவதன் மூலம் வெளிப்படுத்திவிடுவார்கள். அவர்களுக்கு எல்லாவற்றையும் வரையத் தெரியும். சரியா தவறா என்பது குறித்தெல்லாம் அவர்களுக்குக் கவலையில்லை. அந்தக் கணத்தின் ஆனந்தமே அவர்களுக்கு முக்கியம். மகிழ் ஆதனும் தொகுப்பில் வரைதல் குறித்து நிறைய்ய கவிதைகளைச் சொல்லியுள்ளார். “என் கண்ணில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்து வரும் அதைப் பார்த்து நான் ஓவியம்மாரி வரைவேன் அது என்னைப் பட்டப்பகல் போல் வரையும்.” பறந்துபோன ஒளி சூரியனாகத் திரும்புதல், ஒலி இசையாதல், காற்று மழையாகப் பூத்தல், மழை வானமாக மாறுதல், மனதை நட்சத்திரமாகப் பார்த்தல், சூரியனைத் திரியாக மாற்றுதல், பழங்களாகும் மழைச் சொட்டு, தண்ணீரை வீடாகக் கொண்டு வரும் யானை என சூரியனால் வரையப்பட்ட மகிழ் ஆதன் வாசிப்பவர்களை சர்க்கஸ் கூடாரத்தில் அமரவைத்து அழகு பார்க்கிறார். கவிதை சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் மகிழ் ஆதன் கவிதை எழுதுபவராகவும் பரிணாமம் அடைந்து செறிவுமிக்க படைப்புகளை நமக்குத் தருவார் எனும் நம்பிக்கையைத் தருகிறது ‘நான்தான் உலகத்தை வரைந்தேன்</span><br style="background-color: #f7f7f7; border: 0px; color: #2c2f34; font-family: "droid sans tamil"; font-size: 13px; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><br style="background-color: #f7f7f7; border: 0px; color: #2c2f34; font-family: "droid sans tamil"; font-size: 13px; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /></div>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-71446212534125156472022-06-22T07:56:00.003-07:002022-06-22T07:56:28.818-07:00ரோமுலஸ் விட்டேகரெனும் முறி மருந்து.<p> </p><div class="mail-message expanded" id="m#msg-a:r-3886459561050924700" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><div class="mail-message-content collapsible zoom-normal " style="margin: 16px 0px; overflow-wrap: break-word; user-select: auto; width: 328px;"><div class="clear"><div dir="auto"><div dir="auto"><div data-maxwidth="" data-minwidth="" data-width="361.091px" style="margin: 16px 0px; max-width: 361.091px; width: 328px;"><div dir="auto"><div dir="auto">"காடு தொல்குடிகளோடு பேசும். தொல்குடிகள் காட்டோடு பேசுவார்கள். ஓடை நீரும், ஊற்று நீரும், ஆற்று நீரும் இவர்களோடு பேசும். அது மட்டுமா, பூச்சிகள், பறவைகள், விலங்குகளும் பேசும். இன்றுவரை நம்மிடையே புழங்கிக்கொண்டிருக்கும் ஈசாப் கதைகளில் எப்படி எல்லா உயிரினங்களும் பேசுகின்றன? அதை எப்படி குழந்தைகள் நம்புகின்றன? நாம் குழந்தைகளாக இருந்தபோது அதை நம்பினோமே? இப்போது ஏன் நம்புவதில்லை? வளர்ந்து விட்டோம். அறிவில் வளர்ந்து விட்டோம்."</div><div dir="auto">- நக்கீரனின் காடோடி நாவலில்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">நம் அறியாமையின் பட்டியலை நீண்டுகொண்டிருக்கச் செய்கிறது வாசிப்பு. அறியாமையே ஆர்வத்தை மேலிடச் செய்து புது உலகத்தின் வாழ்வியலை வியப்பின் வழியலோடு கரைந்துபோகச் செய்கிறது. பாம்பு மனிதன் <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">ரோமுலஸ்</span> விட்டேகரின் வாழ்க்கை பயணம் நூலை வாசிக்க அதை மேலும் உணர்ந்துகொள்ள முடிந்தது. Zai whitaker ஆங்கில மூலத்திலிருந்து தமிழாக்கம் செய்த தோழர் கமலாலயன் மொழி சிக்கலில்லாது சுவாரஸ்யமான வாசிப்பை அனுபவிக்க செய்திடுகிறது. இம் மொழிபெயர்ப்பு அவருக்கு நிறைவை தந்திருக்கக் கூடும் என்பதை உணரமுடிகிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto"><span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">ரோமுலஸ்</span> விட்டேகரை மனம் நாயகனாக ஏற்றுக் கொண்டாடியது. சாகசங்களும் சவால்களும் மிக்க வாழ்வை வாழ்ந்ததோடு மட்டுமல்லாது நமக்கு பெரும் கொடையை தந்துள்ளது அவரது பயணம். நமக்கது புது கற்றலை தந்தபடியே இருக்கிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">குழந்தைகளை ஆச்சரியப்படுத்த, அதிசயத்து மகிழ்வோடு இருக்கச் செய்யும் பாம்புப் பண்ணை, முதலைப் பண்ணைகளை நிறுவியவர் <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">ரோமுலஸ்</span> <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">விட்டேகர்</span>. நம்மோடு இப்படியான உயிரிகளும் வாழ்ந்து கொண்டிருந்தன. நம் பேராசையால் இவற்றையெல்லாம் அழித்துவிட்டோம் என குழந்தைகளிடம் பாவ மன்னிப்பு கேட்க இப்பண்ணைகளில் இருக்கும் உயிரிகள் மட்டுமே மிச்சமிருக்கும் காலம் வெகு தூரத்தில் இல்லை எனும் உண்மை கசக்கத்தான் செய்யும்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">நம்முள் பயம்கொள்ள செய்ய உருவம் தேவையில்லை பாம்பு எனும் ஒற்றைச் சொல் போதும். அப் பாம்புகளின் வகைமைகள், வாழ்வு குறித்து காட்சிபடுத்தும் இந்நூலில் எதையும் அறிந்து கொள்ளாது அறிவியல் பார்வையற்று ஊடகங்கள் நமக்குள் ஊற்றிவைத்திருக்கும் மகாமட்டமான விஷங்களை நம்மிலிருந்து முறிவு கொள்ளச் செய்திடுகிறார் <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">ரோமுலஸ்</span> <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">விட்டேகர்</span>.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">இவ்வுலகம் நமக்கு மட்டும்தான் எனும் திமிர்த்தனம் எல்லாவற்றையும் அழிக்கச்செய்கிறது. காடுகள், மலைகள், குளம், குட்டைகளோடு, பாம்புகள், முதலைகள், ஆமைகள் என எதையும் விட்டுவைக்கவில்லை. ரசனையற்று, இயற்கை குறித்த கற்றலற்ற சமூகமாக உள்ளது. இயற்கையை சக உயிரிகளை நேசிக்க கற்றுத்தராத பாடதிட்டமும் அரசியலும் அவலம். நடந்த தேர்தலில்கூட இதுகுறித்த அறிக்கை எந்த கட்சியிடமும் இல்லாதது துயரமே. மிச்சமிருக்கும் உயிரிகளையும் இயற்கையையும் வளரும் சந்ததியினரிடம் நேசிக்க கற்றுக்கொடுக்கும் முயற்சியை முன்னெடுக்கத் தூண்டுகிறது இந்நூல். அல்லது அவர்களிடம் இயல்பாகவே உள்ள ஆர்வத்தை பொசுக்கிடாமல் பாதுகாக்க செய்யும்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">காட்டுவாசிகள் என ஏளனமாக பார்க்கப்படுபவர்களே இயற்கையை காப்பாற்றுபவர்களாக இருக்கிறார்கள் என்பதற்கு இதுவே சாட்சியாக இருக்கும். " நான்கு மிகப் பெரிய நச்சுப்பாம்புகளை ஓர் இருளர் கூட்டுறவுச் சங்கம் என்ற அமைப்பின் உறுப்பினர்கள் பிடித்து வருவார்கள்; பின், அவற்றிலிருந்து பலமுறை நஞ்சு சேகரிக்கப்பட்ட பிறகு, மீண்டும் காடுகளிலேயே அவற்றை விடுவித்திட வேண்டும்". எதைக் கண்டாலும் எதிரியாக பாவித்து அடித்துக்கொள்ளும் மனப்போக்கு கொண்ட நாம் யார் என்பது குறித்த கேள்வி எழத்தான் செய்கிறது. இயற்கை எப்பொழுதும் தன்னைத்தானே சமநிலைப்படுத்திக்கொள்ளும். ராஜ நாகம் குறித்த இவரின் கூற்று உண்மையை உணர்த்துகிறது. </div><div dir="auto"><span style="font-family: "mukta malar", sans-serif; font-size: medium;">ராஜநாகம் மிகவும் அறிவான பாம்பு. கேரளா மற்றும் கர்நாடகாவில் அவற்றின் எண்ணிக்கை அதிகம். ராஜநாகங்கள், பாம்புகளை மட்டும்தான் சாப்பிடும். வேறு எதையும் சாப்பிடாது. ஆபத்தான பாம்புகளின் எண்ணிக்கையை அவை கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்கிறது. ராஜநாகம் நமக்கு நண்பன்.</span><br /></div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">முதலையை முதன்முதலாக பள்ளி சுற்றுலாவின்போது கண்டது. வசீகரிக்கும் உருவம் கொண்ட விலங்காக இல்லாததால், பெரிதாக அதன்மீது ஈர்ப்பு ஏற்படவில்லை. அதன் வாழ்வு குறித்த விட்டேகரின் விவரிப்பை வாசிக்க முதலைகள் மீது பிரியம் சுரக்கிறது. சிந்தனை முழுக்க பெரும் சிக்கோடுதான் வாழ்கிறோம் என்பதை அறியச் செய்தது இந்நூல்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">"ஓர் ஆற்றிலிருந்த முதலையால் முட்டைகளை வெளியேற்ற முடியாமல் சிரமப்பட்டது. தன் இணை முதலையிடம் உதவிக்கு யாரையாவது அழைத்துவர கோரியது. அங்கு வேறு முதலைகள் இல்லாததால் கரைக்கு வந்த ஆண் முதலை அங்கிருந்த முருட் பெண்மணியிடம் உதவி கேட்க, தயங்கிய பின் ஒத்துக்கொண்டு முதலையின் வாலை பிடித்து சென்று முட்டைகளை வெளியேற்ற உதவினாள். இதனால் முதலைகள் முருட் இன மக்களை கடிப்பதில்லை என்ற கதை நக்கீரனின் காடோடியில் வாசித்தது நினைவிற்கு வந்தது. இது எனக்கு எக்கொடிய விலங்குகளிடமும் நேசிப்பை செலுத்த முடியுமென தோற்றுவித்தது. மேலிருப்பது கதை என்றால் கீழிருக்கும் உண்மை நம்மை வியப்பில் ஆழ்த்தும்.<br /></div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">"தாய் முதலை செய்ய வேண்டிய எல்லாக் கடமைகளையும் அந்த பெரிய, பொதுவாக பொறுப்பேற்க விரும்பாத ஆண் முதலை தானே முன்வந்து செய்தது. புதிதாக பொரித்த குஞ்சுகளுள் ஒன்று முட்டை வளையினருகே ஒரு வெற்றிடத்தில் விழுந்துவிட்டது. அந்த ஆண் முதலை, தன் வாயில் அதை ஏந்திச் சென்று தண்ணீருக்குள் மேல்லக் கீழே நழுவி விழுமாறு செய்தது. முட்டை வளையைத் தோண்டுவதில் ஓர் ஆண் முதலை பங்கேற்பதை அன்றுதான் பார்க்க முடிந்தது". என்றிருந்ததை வாசித்ததும் முதலைகள் நெருக்கம் கொள்ளத் தொடங்கின. எல்லா உயிரினங்களிலும் ஆண் தடித்தனத்தோடுதான் வாழும் போலும்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">நாம் செய்வது தவறு என்பதை ஒப்புக்கொண்டு காட்டுயிர்களை நேசிக்க குழந்தைகளின் மனநிலை நமக்கு தேவையாக இருக்கிறது. ஏழுகடல் ஏழுமலையை கடந்து ஒரு சிப்பியுள் அடைக்கப்பட்டிருக்கும் உயிர் அல்ல குழந்தைகளின் மனப்போக்கு. அது நம்முள் எப்பொழுதும் இருந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது. நாம் அதை கண்டுகொள்ள மறுக்கிறோம் என்பதை உணரச் செய்து, தோழமை உணர்வோடு எல்லா உயிரிகளையும் அனுகச் செய்கிறது <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">ரோமுலஸ்</span> <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">விட்டேகர்</span> வாழ்க்கைப் பயணம்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">வெளியீடு: வானதி பதிப்பகம்</div><div dir="auto">விலை : ரூ. 500.</div><div dir="auto"><br /></div></div></div><div style="height: 0px;"></div></div><br /></div></div></div><div class="mail-message-footer spacer collapsible" style="height: 0px;"></div></div>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-333954731938210302022-06-20T10:27:00.005-07:002022-06-20T10:27:58.479-07:00தவுட்டாயி பாட்டியின் பேரன்<p> </p><div class="mail-message expanded" id="m#msg-a:r-3730992803820011909" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><div class="mail-message-content collapsible zoom-normal " style="margin: 16px 0px; overflow-wrap: break-word; user-select: auto; width: 328px;"><div class="clear"><div dir="auto"><div dir="auto"><div style="margin: 16px 0px;"><div dir="auto"><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">நீரோட்டம் பார்க்க வேப்பக் குச்சியோடு புறப்பட்ட தாத்தாவோடு பேரனும் சென்றான். நிலத்தில் அங்குமிங்குமாக அலைந்தபடி இருந்தவர் ஒரு இடத்தில் வட்டமிட்டு இங்கு போடுப்பா நல்ல தண்ணியோட்டம் கிடைக்கும் என்றார். பேரன் ஆச்சரியத்தோடு பூமிக்கடியிலிருக்கும் நீரை இந்த குச்சி எப்படி தாத்தா காட்டியது எனக் கேட்டான். சிரித்தவாறு எந்த குச்சியும் காட்டாது, இது ஒரு சாக்குதான். நிலத்தை உயிராக நேசிப்பவனுக்கு நிலம் தன் ரகசியங்களை காட்டிக்கொடுக்கும். அதை அறிய பரிச்சயமும் பயிற்சியுமே தேவை என்றார். மொழியும் நிலத்தை போன்றுதான். நேசிப்பவர்களுக்கு தன்னைத் தரும். அவரவர்களின் பயிற்சிக்குத் தக்க வடிவத்தை அறுவடை செய்கிறார்கள். <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">நந்தன்</span> <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">கனகராஜ்</span> 'அகாலத்தில் கரையும் காக்கை' எனும் கவிதை தொகுப்பை அறுவடை செய்துள்ளார்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">கவிதையாக்க தான் தேர்வு கொள்ளும் விசயத்தை விலாவாரியாக காட்சிப்படுத்துவதன் மூலம் அதன் முழு பரிமானத்தையும் நமக்குள் சட்டகம் சட்டகமாக அடுக்கி வைத்திடுகிறார். புறத்தோற்றத்தின் வெளிப்படைத்தன்மையை காட்சியாக்குவதன் மூலம் அகத்தின் ஆழத்தை எளிதில் நாம் உட்கொள்ள முடிவதால் கவிதைகள் நம்முடன் இணக்கமாகிவிடுகின்றன. சமகால அரசியல், சமூக இடர்கள், அழிவின் சித்திரங்களாகிக் கொண்டிருக்கும் சூழல், குழந்தமைகள் மீதான பரிவு, காணாமல் போய்கொண்டிருக்கும் குருவிகளை தன் மொழியில் பறக்கவைத்தலென <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">நந்தன்</span> கனகராஜின் ' அகாலத்தில் கரையும் காக்கை' தொகுப்பு ஓர் ஒளிக் கலவை.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">ஆகாயம்</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">நனைந்துலரும்</div><div dir="auto">சிறகுகளில்</div><div dir="auto">நீருறிஞ்சி</div><div dir="auto">அண்ணாந்து பார்க்கும்</div><div dir="auto">தவிட்டுக்குருவிகளுக்காகவே</div><div dir="auto">ஆகாயத்தில் கிளைக்கின்றன</div><div dir="auto">அநேகம் நம்பிக்கைகள்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">இக்கவிதையில் வரும் தவிட்டுக் குருவிக்கும் நமக்கும் ஓர் ஓர்மை உண்டு. குயிலின் குஞ்சு நிறமும் இதன் குஞ்சு நிறமும் ஒத்திருப்பதால் குயில் அதன் குஞ்சை இதன் கூட்டில் விட்டுச் சென்றிடும். இதுவும் தனதாக பாவித்து அலைந்து திரிந்து உணவை சேமித்து ஊட்டி வளர்த்து ஏமாந்து போகும். உறவுகள் துவங்கி அனைத்திலும் நம்பி ஏமாறும் கதைகள் நமக்கு ஆயிரம் உண்டிங்கு. ஆகாயத்தில் நமக்கும் சில நம்பிக்கைகள் கிளைக்கத்தான் செய்கின்றன. அதுவே நம் உயிர்வேராகவும் இருக்கிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">எதையும் காலாகாலத்தில் செய்து முடிக்கவேண்டுமென பெரியவர்கள் சொல்லும் காலாகாலம் என்பது பருவத்தே பயிர் செய் என்பதன் நீட்சிதான். ஆனால் நாம் சூழலுக்கு செய்துகொண்டிருக்கும் மிக்க கொடிய அநீதியால் பருவங்கள் மாறுதலுக்குத் தள்ளப்பட்டன. ஐப்பசியில் பெய்த மழையால் டெல்டா விவசாயிகளின் நிலங்களில் அறுவடைக்கு காத்திருந்த பயிர்கள் நீரில் மூழ்கி விதைக்காமலே மீண்டும் துளிர்ப்பைக் கண்டது நம் இயல்பு வாழ்வை கலங்கச் செய்தது. </div><div dir="auto">"ஆகாயத்தைக் கும்பிட்டு</div><div dir="auto">ஆடிப்பட்டத்தில்</div><div dir="auto">நாங்கள் ஊன்றும் விதைகளை</div><div dir="auto">முளைக்கச் செய்யும்</div><div dir="auto">வார்த்தைகளைத் தந்து</div><div dir="auto">விபூதி பூசித் தணிவாள்." என முடிவுறும் ' அவ்வொலியை விட்டு விடுவது அத்தனை சுலபமில்லை' கவிதையில் வரும் தவுட்டாயிப்பாட்டியின் வாக்கு இனியாகினும் பலிக்கவேண்டும் என மனம் ஆசை கொள்கிறது. இக்கவிதையில் ஒவ்வொரு பத்தியுமே தனித்தனி கவிதையாக இருப்பது நம்மை இக்கவிதையில் இறுத்திவைக்கிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">மனிதர்களை தொந்தரவிற்கு உள்ளாக்கும் வார்த்தைகளை மிஞ்சும் ஆயுதம் உலகில் வேறொன்றுமில்லை. ' அதுவொன்றன்று' எனும் கவிதையில் நாற்காலியில்/ அப்பிக் கிடக்கிறான்/ முதி கிழவன் எனும் வரிகள் அப்படியானவைகளே. ஒன் பாத்ரூம்/ டூ பாத்ரூம் எவ்வளவு என சிலர்தான் கேட்கிறார்கள். பெரும்பாலானவர்கள் விரல்களைக் காட்டி சைகையாலே கடந்திடுகிறார்கள். சாதிய மனம், தகுதி என்பனவற்றையும் மீறி எல்லாவற்றையுமே எமோஜிகளாக மாற்றிக்கொண்டிருக்கும் காலமாகிப் போனது. உரையாடல்கள் குறைந்துகொண்டே இருக்கிறது. வாட்ஸ்அப் வார்த்தையாடல்களே போதும் என்ற மனப்போக்கு மிகுந்துபோனது. சொற்கள் நம்பிக்கை, சொற்கள் பலம், சொற்கள் இன்பம், சொற்கள் தோழமை, சொற்கள் அற்று வாழ்வேது?. சில இடங்களில் பேசத்தான் வேண்டும். காலமற்று தொழில்புரிவோரிடம் சிறு புன்னகையோடு எப்படி இருக்கீங்க, டீ சாப்பிடுறீங்களாவென சும்மா கேட்டுப்பாருங்க, வாழ்வில் நீங்க என்றுமே பார்த்திராத புன்னகையை பார்க்க முடியும். சமூகம் அவர்களை வேண்டாவெறுப்பாக பார்க்கள் பழக்கு வைத்துள்ளது. இப்படியான சமூகத்தில்தான் வாழவேண்டி இருக்கெனும் உண்மை சுடத்தான் செய்கிறது. இக்கவிதை காட்சிப்படுத்தலில் நம்மை ஒரு பேருந்து நிலையத்துள் நிற்கவைத்துவிடுகிறார்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">சிவானிக்குட்டி</div><div dir="auto">இலை வரைந்த சுவரில்</div><div dir="auto">வந்து ஒட்டிக் கொண்டன</div><div dir="auto">மரங்கள்</div><div dir="auto">' என்ன... இது? ம்...'</div><div dir="auto">என்ற அதட்டலில்</div><div dir="auto">கண்ணீரோடு பெயர்த்துவைத்தாள்</div><div dir="auto">தனது காட்டை</div><div dir="auto">பெருவழிச் சாலைக்கு</div><div dir="auto">அளவுக்கல் நடப்பட்ட</div><div dir="auto">நிலமென</div><div dir="auto">துலங்கிக்கொண்டிருக்கிறது வீடு.</div><div dir="auto">எனும் சிவானிக்குட்டி கவிதை போன்று ஏற்கனவே சுவற்றில் வரைவது குறித்து நிறைய்ய கவிதைகள் எழுதப்பட்டிருக்கு. இன்னும் நிறைய்ய எழுதப்படவும் கூடும். ஏற்கனவே என நாம் இதை கடந்திட முடியாது. தினம் வரும் சூரியன்தானே என நாம் அசட்டையாக இருந்திடுகிறோமா? புதிதாக தினம் பிறந்தபடியேதானே இருக்கு சூரியன். குழந்தமை கவிதைகளும் என்றும் புதிதுதான். இக்கவிதையில் வரும் அளவுக்கல் நடப்பட்ட நிலமெனும் வார்த்தை நம்மை கலங்கச்செய்திடுகிறது. அது வெறும் கல்தானே என இயல்பாக அவர்களால் இருந்திட முடியாதுதானே. அதிகாரத்திற்கு எதிராக எளியவர்களிடம் இருக்கும் கண்ணீர் நதியாகி அவர்களை அடித்துச் சென்றிடுமென ஆறுதல் கொள்ளத்தான் முடியுமா?. அதிகாரம் உதிரும் மயிருக்குச் சமானமென கண்ணுக்கு புலப்படாத கிருமி உலகரங்கை முடக்கிவைத்த காலத்தில் வாழ்ந்தும் மாதக்கணக்கில் டில்லியில் போராடியபடி இருக்கும் விவசாயிகளின் உணர்வை மதியாத அரசை என்ன செய்ய போகிறோம் என அலையலையாக தவிப்பை உருவாக்கியபடி இருந்தது இக்கவிதை.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">கட்டுப்பாடற்ற மனப்போக்கோடு இருப்பவனின் கனவில், உலகம் காணாத பூக்களெல்லாம் மலரக் கூடும். அக்கனவை மொழிப்படுத்த பூக்களின் வாசனை காற்றுக்கானதாக மாற்றம்கொள்ளும். கனவு எதையும் சாத்தியப்படுத்தக்கூடியதே. இவரின் ' கேட்ட மழை' கவிதையை அப்படியனதொரு கவிதையாக பார்க்கலாம்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">ஆறு நீரோடும் தடம் அல்ல. அது வாழ்வு. வாழ்வைக் காட்டும் கண்ணாடி. ஆற்றுக்கும் மனிதனுக்குமான பிணைப்பை கூற ஆயிரமாயிரம் கதைகள் உண்டு. துயரோடு வருபவனின் கண்ணீரை தன்னில் கரைத்து இயல்பாக்கி அனுப்பிவைக்கும் அற்புதம். பாவங்களை கழுவி சுத்தப்படுத்திக்கொண்டே இருக்கும் பொக்கிசம். நமக்கும் ஆற்றுக்குமான வாழ்வை மீட்டுத் தருகிறது ' ஆறு என்பது ஒன்றல்ல' கவிதை.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">ஊர் என்பது வாழும் இடம் மட்டும் அல்ல. ரசிக்கும் காட்சிகளின் தொகுப்பு. இருந்து இல்லாது போனாலும், இருந்திருந்த நாட்களின் காட்சி நம்மை என்றும் வசீகரித்துக் கொண்டே இருக்கும். இக்காட்சிகளை <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">நந்தன்</span> <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">கனகராஜ்</span> கோழியாக அடைகாத்து நமக்கு தந்தபடியே இருக்கிறார். ' தொலைவட்டம்' கவிதை ஊரின் சித்திரங்களை நம் நினைவில் ஒட்டியபடி இருக்கிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">கார்த்திகை தீப நாளில் மாடிப்படிகளில் விளக்கேற்றிக் கொண்டிருந்தாள் யுவதி. முடித்த கணத்தின் மகிழ்வை முகம் பூத்திருந்தது. சட்டென ஒரு விளக்கு அணைய அச்சோவென ஓடிப்போய் ஏற்றினாள். வேறொன்று வேறொன்றென அணையத் துவங்க அங்குமிங்குமாக ஓடி ஓடி ஏற்றியபடியே இருந்தாள். அக்காட்சி எனக்கு அவள் அழகை ரசிக்கும் தீபங்கள் அவளோடு விளையாடிக் கொண்டிருப்பதாகப் பட்டது. கடந்து செல்ல இயலாது நானும் ஒரு விளக்கில் தீபமாகி வேடிக்கை பார்த்தேன். இக்காட்சியில் மீண்டும் எனை வாழச் செய்தது இக்கவிதை.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">சுடர்தல்</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">தீபம் ஏற்றிய வாசலை</div><div dir="auto">காவல் செய்யும்</div><div dir="auto">குழந்தை</div><div dir="auto">சுடர் அணைந்த கணத்தில்</div><div dir="auto">அம்மாவை அழைக்கிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">ச் சோ... என்கிற</div><div dir="auto">அதன் பரிதாபத்துக்கு</div><div dir="auto">சுடர்ந்து மறைகிறதொரு</div><div dir="auto">பிரகாசம்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">'மலை' எனும் கவிதை மலையின் தொடக்கத்திற்கு/ இடறிக்கொண்டேயிருக்கிறார்கள்/ மனிதர்கள். இப்படியாக முடிகிறது. மனிதர்களின் தீராபசிக்கு படுத்துறங்கும் யானைக் கூட்டம்போல் கிடக்கும் மலைகள் நம் காலத்திலேயே இல்லாமல் போய்விடும் போலிருக்கிறது. எட்டுத் திக்கும் அழிவின் சித்திரங்களே. எதேனும் சின்னஞ்சிறு துளிர்ப்பை பிடித்தே காலத்தை நகர்த்தவேண்டி இருக்கிறது. சிறு கல்லும், பெரிய மலைகளும் இனி கவிதைகளில் மட்டும்தான் இருக்கும் போலும். மரத்தை உருவாக்கலாம், ஏன் காட்டைக்கூட உருவாக்கிவிடலாம், பாறைகளை உருவாக்கிட முடியதெனும் உண்மையை உணர்ந்தே செய்யும் திமிர்த்தனத்திற்கு என்ன தீர்வு இருந்திடப்போகிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">உன் காலை தள்ளாடவொட்டார்</div><div dir="auto">உன்னை காக்கிறவர் உறங்கார்</div><div dir="auto">கர்த்தர் உன்னை காக்கிறவர்</div><div dir="auto">உன் வலது பக்கத்திலே உனக்கு நிழலாயிருப்பார்</div><div dir="auto">உங்கள் பாவங்கள் கழுவப்பட்டு</div><div dir="auto">உங்களுக்கு இளைப்பாறுதலைத் தருவார்.</div><div dir="auto">கர்த்தரிடம் வாருங்கள். என அவ்வப்போது வாசித்த வசனங்களை நினைவூட்டும்விதமாக இருந்தது <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">நந்தன்</span> கனகராஜின் ' என் வீடு' கவிதை. அறைகளை கலைத்துப்போட, ஹேவென கத்த, குட்டிக்கரணம் அடிக்க, அழுது வேண்டியதை கைக்கொள்ள, சண்டையிட்டு சமாதானம் கொள்ள நீங்கள் வீட்டிற்கு வாருங்கள் என அழைப்பை விடுக்கும் <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">நந்தன்</span> <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">கனகராஜ்</span> நிபந்தனையொன்றையும் போடுகிறார். குழந்தைகளாகிக் கொண்டீர்கள் எனில்/ நிச்சயம் வரலாம்/ நீங்களென் வீட்டிற்கு. சொல்வது எளிதுதான் குழந்தமை மனம் கொள்ளுதல் அவ்வளவு எளிதானதா என்ன?.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">குடிமக்களின் வாழ்க்கை நன்னிலையோடு இருக்க செம்மையான நெறிகளை வகுத்து ஆட்சி புரிதல் அரசின் கடமையாகும். அறம் பிறழாது அல்லவை நீக்கி அரசானது சமுதாயத்தினை மேன்மையுறச் செய்தல் வேண்டும் எனும் ' அறனிழுக்கா தல்லவை நீக்கி மகன் இழுக்கா</div><div dir="auto">மானம் உடையது அரசு' எனும் வள்ளுவரின் குறளை நம் ஆட்சியாளர்களுக்கு </div><div dir="auto">'அறன் தவறி மக்களுக்கு அல்லவை செய்து மறைந்திருந்து</div><div dir="auto">கார்ப்ரேட்டுகளை காப்பதே நல்லரசு'</div><div dir="auto">இப்படியாக மொழிபெயர்ப்பு செய்திருப்பார்கள் போலும். மதச்சார்பற்றது என் நாடெனும் பெருமிதத்தில் காவிக்கறை வீழ்ந்தது துவங்கி ஆட்சியாளர்களின் தொடர் திமிர்த்தனங்கள் அரங்கேறியபடியே இருக்கிறது. பெரும்பாலான இந்தியக் குடும்பத்தின் நிலையை காட்சிபடுத்தும் ' ம(வு)னச் சித்திரம்' கவிதையின் இறுதி பத்தி இப்படியாக.</div><div dir="auto">பொய்மையின் ஊற்றை</div><div dir="auto">சிருஷ்டிக்கும்</div><div dir="auto">நம் கடவுளோ</div><div dir="auto">எரிபொருள் நிலையங்களின்</div><div dir="auto">பதாகைகளில்</div><div dir="auto">மானியங்களின் சிரிப்பைத்</div><div dir="auto">தந்துகொண்டிருக்கிறார்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">நம்மின் மனக்குமுறல்களை கவிதையில் கடந்துபோய் விடுவது இயல்பாகிவிடுகிறது.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">தன்னை முழுமையாக அறியத் துடிப்பவன் தனக்கான இலக்கை தீர்மானிப்பதும், அதற்காக தேடுதலும், கற்பதும், சோதிப்பதும், பின் அதனை பண்படுத்துவதுமென தொடர்ந்து இயங்கியபடி இருப்பதே நம்மை உயிர்ப்போடு வைத்திருக்கும். அதற்கான துளிர்ப்பை <span class="termHighlighted" style="background-color: #fde293; color: #3c4043;">நந்தன்</span> கனகராஜின் அகாலத்தில் கரையும் காக்கை தொகுப்பில் காண முடிகிறது.</div></div></div><div style="height: 0px;"></div></div><div dir="auto" style="height: 152px;"></div><br /></div></div></div><div class="mail-message-footer spacer collapsible" style="height: 0px;"></div></div>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-72101496299639510282022-06-01T21:38:00.000-07:002022-06-01T21:38:03.740-07:00<p> மெல்லுடல்</p><p><br /></p><p>கைப்பிடி நிழலை</p><p>குடையாக்கினேன்.</p><p>காலத்தை</p><p>நகர்த்திக் கொண்டிருந்த</p><p>நத்தையின் நிழலை</p><p>நகர்த்திக் கொண்டிருந்தான்</p><p>கதிரவன்.</p><p>*</p><p>எதேச்சை</p><p>*</p><p>பேசி வைத்துக்கொண்டு வருவதல்ல</p><p>ஒத்த காலம்.</p><p>இன்றும் கடக்கையில்</p><p>தூக்கி சொருகிய நைட்டியோடு</p><p>வந்தவள் கொட்டினாள்</p><p>குப்பையை.</p><p>என்றைக்கும் இல்லாது</p><p>இன்றவள் கண்களில்</p><p>ரோஜாக்கள் பூத்திருந்தன.</p><p>“</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>வேளாங்கண்ணி...</p><p>*</p><p><br /></p><p>உழுது கிடக்கும் நிலமென</p><p>நீண்டு கிடந்த மணல் பரப்பில்</p><p>பாதங்களாகின</p><p>மண்டியிட்ட மூட்டிகள்.</p><p>சித்திரங்களாக தீட்டப்பட்ட</p><p>வாழ்வை கண்டு</p><p>இளைப்பாறி</p><p>நகர்ந்து கொண்டிருந்தனர் கர்த்தர்கள்</p><p>அறிந்திராத வலியல்ல</p><p>ஆயினும்</p><p>தம்பாடலை</p><p>தாமே ஜபித்தனர்</p><p>கேவிக்கேவி அழுதனர்</p><p>கரைந்து உருகியது வலி.</p><p><br /></p><p>நிறைவு கொண்ட வேண்டுதலுக்காகவும்</p><p>நிறைவேற்ற வேண்டிய வேண்டுதலோடும்</p><p>நிறைவாக</p><p>மரியாளின் கக்கத்தில்</p><p>மடி சாய்ந்தனர்.</p><p><br /></p><p>அங்கே எல்லோருக்குமான </p><p>வால் நட்சத்திரம் ஒன்று </p><p>எப்போதும் ஜொலித்துக் கொண்டிருக்கிறது.</p><p><br /></p><p><br /></p>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-949771950048150204.post-24504050010723689892022-05-28T05:01:00.003-07:002022-05-28T05:01:32.011-07:00நகர்வு.காம்<p> </p><div class="mail-message expanded" id="m#msg-a:r-8313882426166987495" style="font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><div class="mail-message-header spacer" style="height: 94px;"></div><div class="mail-message-content collapsible zoom-normal " style="margin: 16px 0px; overflow-wrap: break-word; user-select: auto; width: 361.091px;"><div class="clear"><div dir="auto"><div dir="auto"><div style="margin: 16px 0px;"><div dir="auto"><div dir="auto"><div style="margin: 16px 0px;"><div dir="auto"><div dir="auto">ந.பெரியசாமி கவிதைகள்</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">1. நிகழக்கூடும் அதிசயம்</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto">வானங்களை</div><div dir="auto">இறகாக கொண்ட பறவையொன்று</div><div dir="auto">மேல் எழுந்தது.</div><div dir="auto">கண்ட சிறார்கள்</div><div dir="auto">களிப்பில் நதியாகினர்.</div><div dir="auto">வளர்ந்தவர்கள்</div><div dir="auto">யூகங்களிடம் தோற்றுக் கொண்டிருந்தனர்.</div><div dir="auto">ஆதிக்கிழவி வேண்டுதலை வைத்தாள்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">அன்பின் தேவதையே</div><div dir="auto"><div dir="auto">வெறும் காற்றில் கத்தியை சுழற்றி</div><div dir="auto">களைப்படைந்தோம்.</div><div dir="auto">நீரற்ற ஆற்றில்</div><div dir="auto">எவ்வளவு நேரம்தான் நீந்துவது.</div><div dir="auto"><br /></div></div><div dir="auto">உலகைச் சுற்று</div><div dir="auto">இறக்கைகளால்</div><div dir="auto">தொற்றுக் கிருமிகளை</div><div dir="auto">வழித்தெடுத்து வான் பறந்து</div><div dir="auto">மீண்டும்</div><div dir="auto">வாழ்வைக் கொடுத்திடு.</div><div dir="auto">*</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">2. காலத்தை ஓவியமாக்குபவள்<br /></div></div></div></div></div></div></div><div dir="auto"><div style="margin: 16px 0px;"><div dir="auto"><div dir="auto">*</div><div dir="auto">மாடியில்</div><div dir="auto">என் வருகையை உணராது</div><div dir="auto">மேற்கு நோக்கியிருந்தாள்.</div><div dir="auto">நிலம் விழும் பழுத்த</div><div dir="auto">இலையானயென் கை தொடர்பு</div><div dir="auto">மகிழ்ந்து திரும்பிவள்</div><div dir="auto">இந்த நட்சத்திரங்கள் ஏன் இணைந்தே இருக்கின்றன.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">மேகங்கள் நகர்ந்தவாறு இருக்கும்</div><div dir="auto">வான் பார்த்து</div><div dir="auto">விடியலில் நட்சத்திரங்களை</div><div dir="auto">கண்டதில்லையென்றேன்.</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">பயிற்சி கொண்டேனப்பா</div><div dir="auto">காலத்தை</div><div dir="auto">இருத்திவைக்கவென்றாள்.</div></div></div><div style="height: 0px;"></div></div><div dir="auto" style="height: 152px;"></div><br /></div></div></div><div class="mail-message-footer spacer collapsible" style="height: 0px;"></div></div>ந.பெரியசாமிhttp://www.blogger.com/profile/05804732331678477739noreply@blogger.com0