ஒன்றைப்பற்றி சரியான புரிதலற்றிருக்க
அது குறித்து பொதுவான கருத்துரைப்பது அறமாகாது...
சில சம்பவங்கள் நினைவில் இறப்பதில்லை. பல ஆண்டுகளுக்கு முன் நண்பர்களோடு சின்னசேலம் ரயில் பாதையின் அருகில் விளையாடிய களைப்பகற்ற ரயில் நிலையத்தின் உள்ளிருந்த மரத்தினடியில் அமர்ந்திருந்தோம். அருகிலிருந்த காத்திருப்பு பலகையில் அமர்ந்திருந்த மூன்று பெரியவர்கள் உரையாடலில் எங்கள் கவனம் குவிந்தது. இதுங்களுக்கெல்லாம் கொஞ்சம் கூட வெட்கம் மானம் இருக்காதா? ரயில்வே ட்ரேக் ஓரத்தில் ஒதுங்கி நடக்கக்கூட வழியில்லாம அசிங்கம் செய்து வைக்குதுங்க. ஆம்பள வராங்களேன்னு கொஞ்சம்கூட மரியாத இல்லாம ஒட்காந்திருக்காளுங்கவென திட்டியபடி இருந்தார்கள். அவர்கள் வாயில் மூத்திரம் பெய்ய வேண்டுமென்ற ஆத்திரம் எழுந்தது. அவசரமாக வெளியே வரும் மலம் அறியுமா ஆம்பளையா பொம்பளையான்னு? அவங்களுக்கு மட்டும் என்ன ஆசையா இப்படி வெளியே வந்து மலம் கழிக்க. அப்பகுதியில் பெரும்பாலானவர்களின் வீடுகளில் கழிப்பறை கிடையாது. வேறு என்னதான் செய்வார்கள். அரசின் பொதுக்கழிவறையும் அப்பகுதிக்கு கட்டித்தரவில்லை. அப்படியே கட்டினாலும் தண்ணீர் வராது. அவர்களோடு சேர்ந்து அரசிடம் கோரிக்கை வைக்கவோ போராடவோ ஒருநாளும் வரமாட்டார்கள். அதுவும் பெண்கள் சம்பந்தப்பட்ட விசயமென்றால் போதும் கலாச்சாரம் கலங்கிப்போச்சு வெட்கம்போச்சு மானம் போச்சு என புலம்பித் திரிவார்கள். பெண்களின் வாழ்வும் வலியும் சார்ந்து எவ்வித அக்கறையும் புரிதலுமற்று ஒழுக்கம் சார்ந்து ஏதாவது கருத்து சொல்லிக்கொண்டிருப்பவர்களை பரிகாசப்படுத்துகிறது நறுமுகை தேவியின் 'சாத்தான்களின் அந்தப்புரம்'
மற்றவர்களால் உணர்ந்து கொள்ளப்பட இயலாத உணர்வும் அனுபவமும் நிறைந்த பெண்கள் மீது ஆண் சார்ந்த ஒடுக்குதலாலும் அதிகாரங்களாலும் உண்டாகும் வலியைக்கூறி எதிர்புணர்வையும் ஏற்படுத்துகின்றன பெரும்பாலான கவிதைகள்.
எதையாவது பற்றிக்கொண்டு வாழ அலைவுறாது தானே வேறொன்றுக்கு பற்றுதலாக இருக்கத் துடிக்கும் மனநிலையை வெளிப்படுத்துகின்றன கவிதைகள்.
நண்பர்களாக இருந்துகொண்டே வேற்று ஆடவர்களோடு இணைத்துப்பேசி நடைபாதையில் பள்ளம் பறித்தபடி இருக்கும் மலின யுத்தியால் மண்டை பெருத்து அலையும் கூட்டம் சகித்து, காதல் சார்ந்தோ காமம் சார்ந்தோ எழுதப்படும் கவிதைகளில் இருக்கும் பெண்ணை எழுதுபவரோடு சுருக்கிப் பார்த்து பரிகாசப்படுத்தும் கழுகுப்பார்வையை பொருட்படுத்தாது தொடர்ந்து இயங்குவார் எனும் நம்பிக்கையை ஏற்படுத்துகின்றது தொகுப்பு.
ஏமாற்றம், விரக்தியால் உண்டாகும் வலி, நிறைவேறா தன் விருப்பம் ஏற்படுத்தும் வலி, இழப்பின் வலி, காதலை சுமக்கும் வலி, பிரிவின் வலி, மறதியின் வலி, அக்கறையின்மையின் வலி, தீரா காமத்தின் வலி, முத்தத்தின் வலி, மூத்திரத்தின்வலி, நிராகரிப்பின் வலி, தோற்றப்பிழையின் வலி, ஒடுக்கப்படுவதின் வலி, செய்திகள் உண்டாக்கும் வலி, உயிர்தெழாத தேவனின் வலியென தொகுப்பில் பெரும்பாலான கவிதைகள் தகிக்கும் வலியோடு இருக்கின்றன.
தன்னை ஒப்புக்கொடுத்தல், குழந்தையின் கோபம், உயிர்த்தெழும் பிரியம், காத்திருப்பின் காதல், பிரிவின் காதல், சமாதானத்திற்குப் பதுங்கும் காதல், ஒற்றைச் சொல்லில் உலாவரச்செய்யும் காதல், செல்லக் கோபங்கள், அருந்தும் பிரியத்தின் காபி, சங்கப் பாடலில் தலைவியின் காத்திருப்பை நினைவூட்டல், கடந்த காலத்தை இன்றைய நினைவில் நிகழ்காலமாக்கல், மிதக்கும் குழந்தமையென பயணிக்கும் கவிதைகளில் ஆசுவாசம் கொள்ள முடிகிறது.
பழக பழக பாலும் புளிக்கும் என்பர். சிலரின் ஆளுமையில் வியந்து நெருக்கம் கொள்ள பூஞ்சை பூத்த அவர்களின் செயல்பாடுகளால் உடைபடும் அபிப்ராயங்கள் எல்லோருக்கும் நிகழ்வதுண்டு. 'பிம்பங்கள் உடைபடும் தருணம்' கவிதையும் அப்படியாததொன்றுதான்.
நீர் கரைத்துக்கொள்ளும். சக்கரை உப்பு என்ற பாகுபாடெல்லாம் அதற்கு கிடையாது. காதலும் அப்படித்தான் பாகுபாடற்றது. தான் இருந்தும் தன்னை இல்லாததுபோல் உணரச் செய்யும் தன்மை காதலுக்குத்தான் உண்டு. 'திரும்பி ஓடும் கவிதை' நல்ல காட்சியைத் தந்தது.
மிதந்தலையும் பெருங்காமம், மாறத் துவங்கம் தன்னியல்பு, தலைமுறைகளின் சிந்தனைமாற்றம், தன்னை ஒப்புக்கொடுத்து மீட்கும் சிறு சிறு சந்தோசங்கள் என அனுபவங்களைத் தரும் கவிதைகளில் லகுவாக பயணிக்க முடிகிறது.
சிறு துளி உடலில் ஏற்படுத்தும் சில்லிடலில் நெகிழ்ந்து போகக் கூடியவர்கள் நாம். எப்பொழுதும் தளர்ந்த பாகு நிலையில்தான் நாமிருக்கிறோம். எதிர்பாராத கணத்தில் எதிர்பாராதவர்களிடமிருந்து கிடைக்கம் பரிசு நமை எப்படியெல்லாம் மகிழ்த்திருக்கும். அப்படியானதொரு பரிசை வாழ்நாள் முழுவதும் உடன் வைத்திருக்க ஆசைகொள்வோம். அதை பயன்படுத்த முடியாதபோதும். நம் வீடுகளிலும் இருக்கும் இப்படியானதொரு அன்பின் பரிசை நினைவூட்டியது தேவியின் 'உடை' கவிதை.
சமகால விளம்பரங்கள் குறித்த எரிச்சல், புனிதப்படுத்தப்படும் ஆணின் நிர்வானம் குறித்த ஏளனம், அரசின் மீதிருக்கும் தன் விமர்சனத்தை நய்யாண்டி மூலம் கடந்து செல்தலில் நமக்கான மனநிலையும் காட்சிபடுத்துகின்றன கவிதைகள்.
சிலருக்கு பிரியத்தைக் கூட அன்பாய் வெளிக்காட்டத் தெரியாது. அப்படியானவர்களை 'அமுதவிஷம்' கவிதையில் தேனீக்களோடு ஒப்புமைப்படுத்தியிருப்பது சரியானதாக இருக்கிறது.
மற்றவர்களால் முழுமையாக அறிந்து கொள்ள இயலாத பெண்ணின் வாழ்வில் இருக்கும் உன்னதங்களைக் கூறும் கவிதை ஏதும் இத்தொகுப்பில் இல்லாதிருப்பது ஏமாற்றமே. கொஞ்சம் நிதானித்திருந்து சில கவிதைகளை தவிர்த்திருந்திருக்கலாம்.
கேரளாவில் கிராம வளர்ச்சி சார்ந்த திட்டக்குழுவின் தலைவராக இ.எம்.எஸ் அவர்கள் இருந்தபோது ஒரு கிராமத்தில் ஒரு குறிப்பிட்ட பகுதியில் போடப்படும் விளக்கு உடனுக்குடன் உடைக்கப்பட்டுக்கொண்டே இருந்தது. யார் உடைக்கிறார்கள் என்பதை மறைந்திருந்து கண்கானிக்க அப்பகுதி பெண்கள்தான் உடைக்கிறார்கள். ஏன் என விசாரிக்க அப்பகுதியில்தான் சிறுநீர், மலம் கழிக்க பயன்படுத்திக்கொண்டிருக்கிறார்கள். விளக்கின் வெளிச்சம் அவர்களுக்கு சங்கடங்களை உண்டாக்குவதால் உடைக்கப்படுகிறது என்பதை அறிந்துகொள்கின்றனர். இது தோழர் இ.எம்.எஸ் க்கு தெரியவர பெண்களுக்கு எது தேவை என்பதை அவர்கள் சார்பில் நாமே தீர்மானிப்பது எப்படி சரியாக இருக்க முடியும்? இனி ஊர் கூட்டங்களில் அவர்களையும் பங்கெடுக்கச் செய்து அவர்களின் ஆலோசனைப்படியும் செயல்பட வேண்டும் என்கிறார். இச்சம்பவத்தை கேள்விப்பட்டு நீண்ட நாளகியும் தேவியின் சாத்தான்களின் அந்தப்புரம் தொகுப்பை வாசித்து முடிக்கையில் இச்சம்பவம் நினைவிற்கு வந்தது சரியானதாகத்தான் இருக்கிறது.
சாத்தான்களின் அந்தப்புரம்
நறுமுகை தேவியின் கவிதைகள்
புது எழுத்து பதிப்பகம்
nantri:malaigal.com
