ஓராண்டானது அண்ணாச்சி
 -ந.பெரியசாமி


எது ஒள்றிலும் புழங்கத் துவங்கும் முன்

எளிதாக அதை மனம் ஒத்துக்கொள்வதில்லை…



சேலத்தில் நிகழ்ந்த இலக்கிய நிகழ்வு ஒள்றை முடித்து இரவு விடுதியில் அமர்ந்திருந்தபோது உடன் சிபிச்செல்வனும் இருந்தார். உடையாடலின் இடையே நிறைய்ய இணைய இதழ்களிலும் முகநூலிலும் கவிதைகள் எழுதிறீங்க இது வேண்டாமே. அச்சு இதழுக்கு அனுப்புங்க. அதிகமாக எழுதாதிங்க என்றார். நிறைய்ய நண்பர்களும் இக்குற்றச்சாட்டை சொல்லிக்கொண்டிருந்தனர். வழக்கம் போலவே சிரித்துக்கொண்டே அமைதியாக இருந்தேன். ஏனோ குற்றச்சாட்டுகளுக்கு உடனடியாக மறுப்பு தெரிவிப்பதில் எனக்கு உடன்பாடில்லை. உடனடியாக மறுப்பு தெரிவித்தால் குற்றச்சாட்டுகளை திரும்ப யோசிக்கவும் மாற்றங்கொள்ளவும் முடியாதென்பதால். நம்மீது அக்கறை உள்ளவர்கள்தானே நமை குற்றம்சாட்டுவார்கள்.



2004ல் எனது முதல் கவிதைதொகுப்பு நதிச்சிறை வந்த பிறகு அவ்வப்போது எழுதிக்கொண்டிருந்தேன். ஒன்றிரண்டு அச்சு இதழ்களில் வந்துகொண்டிருந்தாலும் நிறைய்ய கவிதைகள் நோட்டுகளிலேயே அடை காத்துக்கொண்டிருந்தன. இச்சூழலில் எனது மொபைல் பழுதடைந்துவிட புதிய மொபைல் ஒன்று வாங்கினேன். அதில் தமிழ் எழுத்துக்கள் பயன்படுத்தும் வகையில் இருக்க முகநூல் ஆரம்பித்தேன். பின் மெய்ல் அனுப்ப கற்றுக்கொண்டேன். நிறைய்ய இணைய இதழ்கள் இருப்பதை அறிந்தேன். புதிதாக கிடைத்த சைக்கிளை எப்பவும் ஓட்டிக்கொண்டிருக்கும் சிறுவனின் மனநிலையோடிருந்தேன். இருக்கும் எல்லா கவிதைகளையும் தினம் ஒன்றாக வெளியிட்டுக்கொண்டிருந்தேன்.  உடனடியாக விருப்பம் தெரிவிப்பதும் அவர்களது போட்டோவோடும் எண்ணிக்கைகளை பார்க்க சந்தோசமாகத்தான் இருந்தது. நிறைய்ய வெளிநாட்டு நண்பர்களின் நட்பும் கவிதைகள் குறித்த உரையாடலும் கிடைத்தது.  திடுமென ஒரு சந்தேகம் எழுந்தது இணைய இதழ்கள் எதை அனுப்பினாலும் பிரசுரித்துவிடுவார்களோவென. எனக்கு திருப்தி ஏற்படுத்தாத என் சில கவிதைகளை அனுப்பிப்பார்த்தேன். யாரும் வெளியிடவில்லை. மேலும் எனக்கு உற்சாகம் தொற்றிக்கொண்டது. பஸ் பயணம், அலுவலகத்தில் டீ டைம், லஞ்ச் டைம் என என்னேறமும் செல்வழியாக இணையத்தோடே இருந்ததால் நிறைய்ய எழுதுவதாக தோற்றம் வந்துவிட்டது.



இச்சூழலில் சிபி அண்ணாச்சி தொலைபேசியில் உரையாடினர். தான் ஒரு வலைப்பக்கம் துவங்கி அதில் இலக்கிய இணைய இதழ் நடத்தப் போவதாக. சேலத்தில் அறையில் அவர் பேசியது காட்சியாக ஓடி மறைந்தாலும். மாற்றங்களை கொண்டாடும் மனோபாவத்தோடு உற்சாகமாக அவரோடு உரையாடினேன். இலக்கியச் சுற்றம் என பெயரிட்டு  படைப்புகளை வாங்கி வெளியிட்டார். அவரது வலைப்பக்கத்தின் பார்வையாளர்களின் பங்களிப்பு  அதிகரிப்பதைக் கண்டு அவருக்கு உற்சாகம் தொற்றிக்கொண்டது.



கொஞ்ச நாட்கள் அப்படியே நகர மீண்டும் பேசினார் அடுத்த இதழ் மலைகள்.காமாக வரப்போகிறதென. வழக்கம்போலவே அவரோடு உற்சாகமாக பேசினேன். சமரசமற்ற படைப்புத் தேர்வு, புதியவர்களை வரவேற்பது, ஆளுமைகளை எழுதச்செய்வது, நல்ல மொழிபெயர்ப்புகளை கொண்டு வருவது என அவரின் கடின உழைப்பை செலுத்தியபடியே இருந்தார். ஆங்காங்கே நண்பர்களும் மலைகள் குறித்து பாராட்டுகளை தெரிவித்தனர்.



நேரில் பார்க்கும் போதும், முகநூலில் உடையாடும்போதும் மலைகள் மலைகள் என ஓயாது பேசிக்கொண்டே இருப்பார். எரிச்சலாகக் கூட இருக்கும். எப்பப்பாரு மலைகள் மலைகள் என பேசிக்கிட்டே இருக்காறேவென. நிறைய்ய நண்பர்களும் குறைபட்டுக்கொண்டார்கள். யாரையாவது பார்த்தால் வாங்க எப்படி இருக்கீங்க என கேட்ட அடுத்த நொடியே நம்ம சைட் பார்த்தீங்களா அந்த மொழிபெயர்ப்பு படிச்சீங்களா இந்தக் கவிதையை படிச்சீங்களாவென மலைகள் குறித்தே பேசிக்கொண்டே இருப்பார்.



சமீபத்தில் ஓசூர் புத்தக கண்காட்சிக்கு வந்திருந்த நம்மாழ்வார் ஒருவன் எத்துறையை தேர்ந்தெடுக்கிறானோ அத்துறை குறித்த அக்கறையும் அதுசார்ந்த சிந்தனையோடும் இருந்துகொண்டே இருந்தால் அத்துறையில் அவன் பெரும் நிபுணனாக வரமுடியும். எல்லோரும்தான் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள் யாரோ ஒரு சிலர் மட்டும்தானே ஒலிம்பிக்கில் ஓட முடிகிறது என்றார். அப்போது எனக்கு சிபி அண்ணாச்சியும் மலைகள்.காமும் நினைவுக்கு வந்தது.



மலைகள்.காம் இணைய இதழாக இருந்தபோதும் குறித்த காலத்திற்கு கொண்டு வரும் ஒழுங்கும், அதற்காக தன்னை எப்பவும் ஒப்புக்கொடுக்க காத்துக்கொண்டிருப்பதும், சலிப்படையாத உழைப்பும் இன்னும் மலைகள்.காமை உலகத்தாரிடையே கவனப்படுத்தும் என நம்புகிறேன்.

இரண்டாம் வயதை துவங்கும் மலைகள்.காமை உங்களைப் போன்றே நானும் மகிழ்வோடு வரவேற்கிறேன்.

nantri:malaigal.com

தாய்மையும் உலகமும் பெரியசாமியின் ’மதுவாகினி’
பாவண்ணன்

பெரியசாமியின் இரண்டாவது  கவிதைத் தொகுதி மதுவாகினி. சிக்கலற்ற இயல்பான சொற்செட்டுகளோடும்  வசீகரமான கற்பனையோடும் இருக்கின்றன  அவருடைய கவிதைகள். புறக்காட்சிகளில் இயல்பாகவே ஈடுட்பாட்டுன்  படியும் மனம்கொண்டவராக  உள்ளார் பெரியசாமி. இந்த ஒன்றுதலால் உள்ளோங்கியெழும்  அனுபவங்கள் பெரியசாமியிடமிருந்து அழகான கவிதைகளாக வெளிப்படுகின்றன.

குழந்தைக்குச் சோறூட்டும் மனைவியைப் பார்த்து, தன்  தாயை நினைத்துக்கொள்ளும் கணவனைப்பற்றிய சித்திரத்தைக்  கொண்ட ‘பூனையாவாள் அம்மா’ கவிதை நல்ல வாசிப்பனுபத்தைக் கொண்ட ஒன்றாகும். எல்லாக்  குழந்தைகளும் இயல்பாகவே  உணவுண்ண அதிக நேரம் எடுத்துக்கொள்கின்றன. அதற்கு உளவியலாளர்கள் சில  காரணங்களை முன்வைக்கிறார்கள். பிறந்த குழந்தையை, அதன் பக்கத்திலேயே இருந்து கவனித்துக்கொள்கிறாள் தாய் . தொடக்கத்தில் ஒரு நாளின் தொண்ணூற்றியைந்து விழுக்காடு நேரத்துக்கும் மேல் குழந்தையின் அருகிலேயே செலவழிக்கிறாள் தாய். வயிற்றுக்குள் சுமந்து பார்த்துக்கொண்டதுபோலவே பக்கத்தில் இருந்து பார்த்துக்கொள்கிறாள் அவள். அவள் உடல்மணத்தாலும் ஆடைகள் மணத்தாலும்தான் தாயை அடையாளம் வைத்துக்கொள்கிறது குழந்தை. குரல் அடையாளமும் தொடுகை அடையாளமும் அடுத்தடுத்து உருவாகின்றன. முக அடையாளம் இறுதியாகவே உருவாகிறது. தாய்ப்பாலில் இருந்து மாறி உணவுண்ணும் பருவத்துக்கு குழந்தை அப்போது வந்து சேர்கிறது. தொடக்கத்தில் தொண்ணூற்றியைந்து விழுக்காடு குழந்தையின் அருகில் செலவழித்த தாய்க்கு அதே அளவு நேரத்தைத் தொடர்ச்சியாகசச் செலவழிக்க முடிவதில்லை. வீட்டுப் பொறுப்புகள் முக்கியமான காரணம். எண்பது, எழுபது, அறுபது, ஐம்பது என அந்த நெருக்கம் குறைந்துகொண்டே வருவதைத் தவிர்க்க முடிவதில்லை. ஆனால் குழந்தைகளால், அந்த மாற்றத்தைத் தாங்கிக்கொள்ள முடிவதில்லை. எப்பாடு பட்டாவது, தன் தாயை தன்னருகில் அதிக நேரம் வைத்துக்கொள்ள குழந்தை நினைத்துக்கொள்கிறது. அழுகையின் மூலம் முதலில் அது தன் எண்ணத்தைச் சாதிக்க நினைக்கிறது. அல்லது சிரிப்பின் மூலமோ விளையாட்டின் மூலமோ தன் விருப்பத்தைச் சாதிக்க நினைக்கிறது. அவையிரண்டின் வழியாகவும் தன் எண்ணங்கள் நிறைவேறுகின்றன என்பதை உணரும் குழந்தை, அவற்றையே தன் முக்கிய ஆயுதங்களாக வைத்துக்கொள்கின்றன. பொதுவாக உணவுண்ணும் பருவத்தில் குழந்தைகள் அதிக நேரம் எடுத்துக்கொள்வதற்குக் காரணம் இதுதான். அது ஒரு குழந்தைத்தந்திரம். குழந்தைக்கு உணவூட்டுவதற்காக பூனைபோலவும் மயில் போலவும் யானைபோலவும் உடல் அசைவுகள் காட்டி, குரல் வேறுபாடு காட்டி, மணிக்கணக்கில் செலவழிக்கும் மனைவியைப் பார்க்கும் இளம்கணவனுக்கு தன் குழந்தைப்பருவமும் தன் தாயின் உருவமும் ஒருசேர நினைவுக்கு வருகின்றன. தாய்மையே இந்த மானுடத்தைக் காப்பாற்றித் தாங்கிக்கொள்கிறது. பெரியசாமியின் கவிதை வரிகள் இத்திசையின் நம்மைச் சிந்திக்கத் தூண்டுகின்றன.

தாய்மையைக் கொண்டாடும் மற்றொரு கவிதை ’பன்றிகளின்  இருப்பைத் தேடும் மதுவாகினி’. தாய்ப்பன்றியிடம் முட்டிமுட்டிப் பாலருந்தும் குட்டிப்பன்றிகளைப் பார்த்து தன்முலை வருடிப் பார்க்கும் மதுவாகினியின் சித்திரம்தான் இக்கவிதை. விலங்கானால் என்ன, பெண்ணானால் என்ன, இரண்டு சூழல்களிலும் தாய்மை என்பது ஒன்றென உணர்த்தும் தருணம் மகத்தானது. வாடிய பயிரைக் கண்டபோதெல்லாம் வாடினேன் என்பது வள்ளலார் வரி. பால் ஊற்றெடுக்கும் மார்பைக் கண்டபோதெல்லாம் பாலூறும் தாய்மையும் உயர்ந்த குணம்.

பெரியசாமியின் கவியாளுமை  வெளிப்படும் சிறந்த கவிதை  ‘மழையின் பசியாற்றினோம்’. ’விசும்பின் துளிவீழின் அல்லால்  மற்றாங்கே பசும்புல் தலைகாண்பதரிது’ என்பது வள்ளுவர் வாக்கு. மண்ணின் பசியை ஆற்றுகிறது மழை. பசியாறிய மண்ணிலிருந்து உயிர் தழைத்து மேலோங்குகிறது. மழைக்குப் பசிக்காதா என்றொரு கேள்வியை முன்வைக்கிறது குழந்தை. கொட்டாங்கச்சியில் மன் இட்லிகளைத் தட்டித்தட்டி எடுத்து மழையின் முன் வைக்கிறது. உக்கிரமான பசியோடு கொட்டும் மழை அந்த மண் இட்லிகளைக் கரைத்துண்டு பசியாறி உற்சாகத்தோடு பொழியத் தொடங்குகிறது. இந்த மண்ணுலகைக் காக்கும் தாய்மையை மழை வெளிப்படுத்துகிறது என்றால், மழையின் பசியாற்றிக் காக்கும் தாய்மையை ஒரு குழந்தை வெளிப்படுத்துகிறது. குழந்தைமையின் கற்பனையோடு ஒளிரும் இக்கவிதையின் வரிகள் படித்த கணத்திலேயே மனத்தில் பதிந்துவிடுகின்றன.   குழந்தைமையின் பண்புகளோடு கூடிய ’கனவுவேட்டை’ கவிதைக்காட்சியும் மறக்கமுடியாத ஓர் அனுபவம்.

குழந்தைகள் வளரும் பருவத்தில், பெற்றோர்கள் நடந்துகொள்ளும் விதம் மிகவும் விசித்திரமானது. ஒரு கட்டம்வரைக்கும் குழந்தையின்  விருப்பத்தையொட்டி நடந்துகொள்ளும் பெற்றோர்கள், அடுத்த கட்டத்தில் பானை வனைவதைப்போல தன் விருப்பத்துக்கும்  கனவுக்கும் ஏற்றவகையில்  குழந்தைகளை வனையும்  முயற்சிகளில் ஈடுபடுகிறார்கள். குழந்தைகளின் இயல்பான ஆர்வத்தையோ ஈடுபாட்டையோ  அவர்கள் ஒருசிறிதும் பொருட்படுத்துவதில்லை. வெற்றிப்புள்ளியைநோக்கி அவர்களைத் தள்ளிச் சென்று நிறுத்துவது தன் கடமை என்று அவர்கள் நினைக்கிறார்கள். குழந்தைகளின் கனவுகளும் பெற்றோர்களின் கனவுகளும் மோதிக்கொள்ளும் விசித்திரமான புள்ளியொன்றை ’சித்திரங்கள்’ என்னும் தலைப்பில் அழகான கவிதையாக மாற்றியிருக்கிறார் பெரியசாமி. ஒரு குழந்தை ஓவியம் பழகிக்கொண்டிருக்கிறது. ஓவியம் இன்னொரு உலகுக்கு அக்குழந்தையை அழைத்துச் செல்கிறது. இந்த உலகத்துக்குள் இருந்துகொண்டே நிறங்கள் வழியாகவும் கோடுகள்வழியாகவும் இன்னொரு உலகத்தை அது தீட்டிக்கொள்கிறது. மேகம், பறவை, வானம் என பெயர் சூட்டி மகிழ்கிறது. கிணறு வரைந்து, அதிலிருந்து பாயும் நீரால் புல்வெளி வளர்த்து மரங்கள் வளர்த்து குடிசையும் உயர்ந்தெழும்வண்ணம் செய்கின்றது. கற்பனை செல்லும் திசையில் மிதந்தவனாக மேலும் வானம், இருள், நிலவு என தீட்டிக்கொண்டே போகிறது.  அக்குழந்தையை உருப்படியான ஆளுமையாக உருவாக்கும் கனவில் உள்ள பெற்றோரின் குறுக்கீடு, குழந்தையின் கனவை தவிடுபொடியாக ஆக்கிவிடுகின்றது.

’பரிகாரம்’ என்னும் கவிதையில் காதறுந்த வீடுகள் என ஒரு புதிய சொல்லை உருவாக்கியுள்ளார் பெரியசாமி. ’காதறுந்த ஊசியும் கடைவழிக்கே வாராதுகாண்’ என்றொரு பழைய பிரயோகம் உண்டு. அந்தப் பிரயோகத்தின் தூண்டுதலால் பெரியசாமி இப்படி ஒரு சொல்லை உருவாக்கியிருக்கக் கூடும். காதறுந்த ஊசிபோலவே காதறுந்த வீடுகளும் நன்றாகவே உள்ளது. புற ஓசைகளும் அசைவுகளும் பிரக்ஞையிலேயே பதியாதபடி உறக்கத்தில் ஆழ்ந்திருக்கும் மனிதர்களைக்கொண்ட வீட்டை அடையாளப்படுத்தவே காதறுந்த வீடு என்கிற அடையாளம் உதவுகிறது. தூக்கம் கலைந்து, தன்னை வந்தடைந்த ஓசைகளையும் சொற்களையும் கேட்கும்போது அவை எவ்வகையிலும் மகிழ்ச்சியைத் தராதவையாக இருப்பது துரதிருஷ்டமானது. காதறுந்த வீடுகளே காதுள்ள வீடுகளைவிட மேலானவைபோலும். ஆனால் விழிப்பைவிட உறக்கம் உயர்வானதாக மாறுவது எவ்வளவு பெரிய துரதிருஷ்டம். அந்தத் துரதிருஷ்டத்தின் பிடியிலிருந்து விடுபடுவதற்கான வழியை யோசிக்கவைக்கிறது கவிதை.

’காது அவிஞ்சான்பட்டி’ அழகான ஓர் அரசியல் கவிதை. நாட்டுப்புறக்கதைகளின் சாயல் படிந்த இக்கவிதையில் உள்ள இயற்கைத்தன்மை மனத்தைக் கவர்கிறது.

கிணற்றில் தள்ளிவிடப்பட்டு, கால்களையும் கைகளையும்  உதறி உதறி தானாகவே நீச்சல்  பழகிய அனுபவத்தை நினைவுபடுத்திக்கொண்டு, கவிதையையும் அதுபோலவே பழகியதாக முன்னுரையில் குறிப்பிடுகிறார். ஒரு கட்டம்வரைக்கும் இது  சரி. நீச்சல் பழகியவர்கள்  ஆழச் சென்று மூச்சடக்கி தரைமண்ணைத் தொடுகிறார்கள். கிளறிப்  பார்க்கிறார்கள். வைரத்துகள்களை  அள்ளிவருவதுபோல நீர்மட்டத்துக்கு வந்து கையுயர்த்திக் காட்டுகிறார்கள். விசித்திரமான நீர்த்தாவரங்களின்  அமைப்பையும் நிறத்தையும்  காண்கிறார்கள். தரையில்  புதைந்த பல பழைய பொருள்களை  அதிசயமாகக் கண்டடைகிறார்கள். இத்தகு அதிசயக் கண்டடைதல்கள்தாம் இரண்டாம் கட்டத்தில் நிகழவேண்டும். பெரியசாமியின் கவிதைப்பயணம் சரியான திசையிலேயே செல்வதாகவே தோன்றுகிறது. அவருடைய புதிய கண்டடைதல்களை அடுத்தடுத்த தொகுப்புகளில் காணமுடியும் என்கிற நம்பிக்கையை அளிக்கிறது இத்தொகுதி.

(மதுவாகினி. கவிதைகள். ந.பெரியசாமி.  அகநாழிகை பதிப்பகம்.33, மண்டபம்  தெரு, மதுராந்தகம். விலை. ரூ.70)

nantri:malaigal.com

கசப்பேறிய சிந்தனை

சொற்களின் கலவியால்
விஷமேற்றப்பட்ட சாதிக்காயை
வழிய வழிய தின்னச் செய்கிறார்கள்
கசப்பான சிந்தனையால் கல்லெறிந்தான்
பிறந்திருக்கும் தன் பேத்தியை
நினைவில் கொஞ்சியவாறு
காணப் பயணித்தவரின்
கண்ணைத் தின்றது
... சேதாரங்கள் தலைவனை விடுவிக்கும்
நம்பிக்கையில் இல்லம் அடைய அதிர்ந்தான்
இணையாளும் குழந்தையும்
தீக்காயங்களோடு தப்பிக் கிடந்தனர்
கண் போன தந்தையைக் காண
பயணித்த பஸ் எரியூட்டப்பட்டதாம்
இன்னமும் விடுதலை செய்யப்படாமலிருக்க
தலைவன் சிறையில் வாசித்துக்கொண்டிருக்கிறார்
காந்திய சிந்தனைகளை...