சாயக்கனி

தொட்டி ஒன்று
தன் குறுகிய எல்லைக்குள்
வேர்களை உயிர்ப்பிக்க வைத்து
நேர்த்தியாக வளர்த்திருந்தது
மணத்தக்காளிச் செடியை
சாயமேறித் தொங்கும் நீர்த்துளிகளாக
அதன் கனிகள்
அவசர அவசரமாக பறித்துத் தின்றவன்
சிறிதளவு என்னிடம் காட்டினான்
இது எப்போ சிவப்பாகுமென்றான்
கருப்பாகத்தானிருக்கும் இப்பழமென்றேன்
சிகப்பானால்தானே பழம்
எல்லா பழங்களும் சிகப்பாகாதென்றேன்
திருப்தியின்மையோடு ஓடிப்போனான்
அடுத்த நாளில் அதிசயம் கண்டேன்
கனிகளுக்கு சிவப்பு வர்ணம் பூசிக்கொண்டிருந்தவன்
மணத்தக்காளிக்கு அறிவுறுத்தினான்
இனி இப்படித்தான் பழமாக வேண்டுமென...
*

பவனி

தாள் ஒன்று
தன்னில் எதையாவது வரையுமாறு
அழைப்பதாக கூறிச் சென்றவன்
இருந்த வர்ணங்களை சரிபார்த்து
ஒன்றிரண்டை வாங்கிவர பணித்தான்
என்ன செய்ய போகிறாய்
மகாபாரதம் தொடரில் பார்த்த
ரதம் ஒன்றை வரையத் துவங்கினான்
ஒளிர்வில் வீடு மினுங்க
ரதம் நின்றது பேரழகோடு
வலம் வந்து நின்றவன்
மற்றொரு தாளில்
புரவிகளை உயிர்ப்பித்து பூட்டினான்
ஊரே அதிசயித்து நோக்க
வானில் பவனி வந்தான்
இந்நிகழ்விற்கு பின்னான நாட்களில்
வரையும் சித்திரங்கள் வாகனமாகிட
தொலைந்து போவது தொடர்கதையானது...

நன்றி: திராநதி.

சூரியனை
சிறு கயிறாக திரித்து
அறையுள் அனுப்பியது கூரைத்துளை
கயிற்றை கண்ணாடியால் அறுத்தேன்
வாசலில் வட்டத்தை இட்டது
கடந்தவள் வளையலால் மீண்டும்
உட்செலுத்தி கூசச்செய்து
சிரிப்பை நிறுத்திச் சென்றாள்
துளை இப்போ மழையை திரித்தனுப்ப
அறையும் குளிர்ந்தது

தாளாத குளிர்விப்பு

இருள் பிளந்தது
வெண்மை பூக்கச் பிரிந்தது
பலாச்சுளை
தித்திப்புக் கடலில்
எத்துளியை பருகுவதென
மருகி ஊர்ந்தேன் எறும்பாகி
தாளாத குளிர்விப்பில்
உடல் கரைந்தது.

பசியாற்றும் கண்கள்

மதநீர் சுரக்க
எனதுடல் பிரிந்த யானை
அறிந்தேன் நிகழும் மாற்றங்களை
மிளிரும் மூக்குத்தி
சிமிட்டும் தொங்கட்டான்கள்
மறையத் துவங்கின
நெளிவுறும் வானவில்
கிளர்த்தும் மதனமேடுகள்
அசைவுகளின் நளினமென
கள்ளத்தனமான கயமைகளை
பாசியாக்கி படியச் செய்தேன்
பசியடக்கத் தவறவில்லை
கண்கள்...